Οι Μέρκελ - Σόιμπλε επιχειρούν αυτές τις μέρες να δώσουν τη δική τους ερμηνεία στην έννοια της αλληλεγγύης, η οποία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γερμανού υπουργού Οικονομικών στο Eurogroup, συνίσταται στην...
εξίσωση «για να πάρεις, πρέπει να δώσεις, άρα οικονομική βοήθεια σημαίνει έλεγχος».
Απέναντι σ’ αυτή τη λογιστική προσέγγιση των πραγμάτων τού αντιπαραθέτω την άποψη εξεχόντων συμπατριωτών του, τους οποίους θέτω σ’ ένα φανταστικό διάλογο με τη σημερινή γερμανική ηγεσία. Οι απόψεις αυτές προέρχονται από τις συνεντεύξεις που μου έχουν δώσει για την «Εφ.Συν.».
♦ Γιούργκεν Χάμπερμας: «Μια διορατική κυβέρνηση, την οποία δυστυχώς δεν έχουμε στη Γερμανία, θα παραδεχόταν ότι μόνο μέσω μιας κοινής πολιτικής μπορεί και πάλι να σταθεί στα πόδια της η Ευρώπη. Εάν η Γερμανία μπορούσε να ηγηθεί μιας τέτοιας προσπάθειας αλληλεγγύης, η κοινή γνώμη των περισσότερων κρατών-μελών της Ε.Ε. αναμένεται ότι θα ανταποκρινόταν θετικά στον απαιτούμενο περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας. Οταν όλα τα υπέρ και τα κατά τεθούν επί τάπητος, είμαι βέβαιος ότι θα προκύψουν καθαρά και ευκρινή αποτελέσματα».
♦ Φρανκ Ντέπε: «Από το 2011 σε πολλά μέρη του κόσμου μαζικές διαδηλώσεις αμφισβήτησαν τα αυταρχικά πολιτικά καθεστώτα και ανέπτυξαν αυστηρή κριτική στις αντιφάσεις του καπιταλισμού. Είναι μέσω αυτών των κινημάτων που αναγεννώνται ένα νέο πνεύμα αλληλεγγύης και η πεποίθηση ότι μια εναλλακτική είναι δυνατή».
♦ Βόλφγκανγκ Στρεκ: «Προσπάθειες να κυβερνηθεί η Ευρώπη από τα πάνω σαν ένα ενιαίο κράτος πρέπει να αποτύχουν, και θα αποτύχουν. Μπορούμε να ζήσουμε ειρηνικά και να επωφεληθούμε αμοιβαία μόνο εάν σεβόμαστε τις διαφορές μας».
♦ Κλάους Οφε: «Η έλλειψη αλληλεγγύης είναι η έλλειψη μιας καθαρής αντίληψης του ποια είναι αυτά τα πράγματα που πρέπει να μοιραστούμε. Βασικός λόγος είναι ότι δεν διαθέτουμε τους πολιτικούς θεσμούς που θα κινητοποιούσαν την αλληλεγγύη. Ωστόσο, σήμερα είναι αποφασιστικής σημασίας να αναπτύξουμε μια ευρωπαϊκή πολιτική αλληλεγγύης. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε μια αποτελεσματική ευρωπαϊκή κυβέρνηση που θα εμπλέκεται στην αναδιανομή εισοδήματος μεταξύ κρατών και κοινωνικών τάξεων. Δεύτερον, για να εφαρμοστεί μια τέτοια πολιτική διανομής των βαρών, επίδειξης αλληλεγγύης, χρειαζόμαστε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση. Καμία τεχνοκρατική διαχείριση δεν μπορεί να εγγυηθεί μια τόσο μεγάλης έκτασης αναδιανομή. Απαιτείται μια δημοκρατική εντολή από τους ευρωπαϊκούς λαούς».
♦ Χένρικ Εντερλάιν: «Θα ήταν δίκαιο τους επόμενους μήνες να ληφθεί υπόψη η τεράστια προσπάθεια του ελληνικού λαού και να πούμε ότι αυτό το χρέος πρέπει να επιμηκυνθεί και ότι δεν χρειάζεται να αποπληρωθεί με τον τρόπο που σήμερα προβλέπεται, καθώς επίσης και να μηδενιστούν τα επιτόκια. Αυτός θα ήταν ένας τρόπος για να απομειωθεί ένα μέρος του ελληνικού χρέους και θα αποτελούσε ένα σημάδι αλληλεγγύης μεταξύ της Γερμανίας και της ευρωζώνης και της Ελλάδας».
Η έννοια της αλληλεγγύης προέρχεται από τη Γαλλική Επανάσταση και την «αδελφότητα» του περίφημου τρίπτυχου. Στα χέρια των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της σημερινής Ευρώπης κακοπαθαίνει και φτάνει να σημαίνει ένα πάρε-δώσε μεταξύ άνισων μερών, επ’ ωφελεία του ισχυρού. Είναι η ώρα η αλληλεγγύη να γίνει υπόθεση των «αποκάτω», με νου, βούληση και ψυχή, αφού είναι οι μόνοι που μπορούν να διασώσουν την κληρονομιά του Διαφωτισμού και των μεγάλων ευρωπαϊκών επαναστάσεων, οι οποίες έκαναν την Ευρώπη αυτό που υπήρξε κάποτε...
Τάσος Τσακίρογλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου