Μερικές φορές αγνοείται η ουσία. Σκόπιμα και υποκριτικά. Μπαίνει στην άκρη και ξεχνιέται το πιο πολύτιμο συστατικό της πολιτικής. Οι άνθρωποι. Αυτοί που...
προσέρχονται οικειοθελώς στη πολιτική δράση με ήθος, εντιμότητα και ανιδιοτέλεια. Αυτοί οι ελεύθεροι πολίτες που συμμετέχουν με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα στη παραγωγή δημοκρατίας.
Αυτοί οι αυτεξούσιοι αγωνιστές που παρακινούνται από νεωτεριστικές ιδέες και καινοτόμες επιλογές. Αυτοί οι ιστορικά απαιτητοί χαρακτήρες που δοκιμάζονται σ τους κοινωνικούς αγώνες για ιδέες και ιδανικά. Αυτοί οι ζωντανοί άνθρωποι που αντιστέκονται στις αντιξοότητες και στέκουν ακλόνητα όρθιοι, μαζί με τους άλλους, κόντρα στις αναποδιές . Αυτοί οι εκφραστές της ενεργού βούλησης που διαμορφώνουν, τελικά, με το παλμό τους τα πολιτικά υποκείμενα.
Ίσως αυτές οι περιγραφές να μοιάζουν με εξιδανικευμένη αγιογραφία για ένα είδος στρατευμένου πολιτικού προσωπικού που φαίνεται να μην υπάρχει πλέον . Εκτός αν επανεφευρεθεί. Απλώς, ανακαλώ στη μνήμη μου την ορμητική και ελπιδοφόρα νεανική γενιά του ανένδοτου και του αντιδικτατορικού αγώνα που πύκνωσε μαζικά τις γραμμές της νέας πολιτικής έκφρασης, που γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 1974 και χρειάστηκε μόλις επτά χρόνια για να καταστεί ηγεμονική και να ολοκληρώσει τα δημοκρατικά αιτήματα δεκαετιών. Την υπενθυμίζω , για να επισημάνω την αντίστοιχη έλλειψή της στη σύγχρονη εποχή των ραγδαίων αλλαγών σε ιδέες και ρητορική, καθώς και τις ταχύτατες μετατοπίσεις στα πεδία της πολιτικής ατζέντας και των εκάστοτε κομματικών συμμαχιών.
Αναγκαστικά η παραπομπή με κατευθύνει στο σημερινό συρρικνωμένο ΠΑΣΟΚ το οποίο δεν είναι δα και κανένα άφθαρτο και ανέγγιχτο ιερό σκήνωμα. Περιφέροντας τα λείψανά του , πάντως, τα πολιτικά του στελέχη εδώ και δυο χρόνια αρνούνται να αντικρίσουν την σκληρή, για τα ίδια, πραγματικότητα. Και, ακόμα, χειρότερα δείχνουν να κινούνται σαν υπνοβάτες, μπλεγμένοι με αινιγματικά υπάκουο τρόπο στο καιροσκοπικά αφηγηματικό υφάδι του επικεφαλή τους. Δικαιολογίες, ίσως, υπάρχουν, ελαφρυντικά κανένα. Ειδικότερα, για την αδυναμία αναπαραγωγής, τη διαφυγή και, εν τέλει τον πολιτικό αφανισμό των ζωντανών, αισιόδοξων, δυναμικών νεαρών κομματικών μελών .
Θα μου πείτε ότι το 2015 δεν είναι 1974. Σωστά. Ούτε η πολιτική δυναμική του σήμερα είναι παρόμοια με το μακρινό παρελθόν. Σύμφωνοι . Καμία σύγκριση. Ωστόσο το τωρινό ΠΑΣΟΚ δίσταζε όχι μόνο να αναφερθεί στο παρελθόν ή να δεσμευθεί για το παρόν αλλά και να υποσχεθεί για το μέλλον. Έτσι κατέφερε να απομακρύνει και να αποθαρρύνει με το κυβερνητισμό, την αθυμία, τις τακτικές χειραγώγησης και την απώλεια ηθικού ερείσματος μια φουρνιά νέων προοδευτικών στελεχών που πρωτοβουλιακά είχαν προσέλθει σε αυτό.
Απογοήτευσε στη πλειονότητα της τα πολιτικά χειραφετημένα παιδιά που πίστεψαν σε ιδέες, αξίες και οράματα. Εγκατέλειψε πληγωμένη και σαστισμένη μια ατίθαση και μοντέρνα νεολαία , ανοιχτή στη νέα γνώση, τα νέα μέσα , τον κοσμοπολιτισμό, η οποία αναφερόταν τολμηρά στα κοινωνικά δίκτυα στο όνομα των σοσιαλιστικών και δημοκρατικών αρχών. Αλλά δεν έφταναν αυτά. Από πάνω την ενοχοποίησαν ως « τα τσογλάνια που πήγαιναν στα συνέδρια της Σύμης», όπως φέρεται να τα χαρακτήρισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Δεν ξέρω αν πράγματι η ίδρυση του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών σηματοδοτεί την ολοκλήρωση ενός μεγάλου κύκλου για το ιστορικό Κίνημα της 3ης Σεπτέμβρη. Αυτό, όμως, που αφουγκράζομαι είναι πως η ενίσχυση μιας αντισυστημικής φωνής που χρειάζεται η χώρα, μέσα στην αναδιαταγμένη πλέον πολιτική γεωγραφία της μεταπολίτευσης , είναι ένα κίνητρο για την αναπτέρωση του ατομικού και συλλογικού φρονήματος κάθε προοδευτικού νεολαίου. Ειδικότερα εκείνης της φρεσκάδας που απέπνεε και που περιφρονήθηκε από τη παρηκμασμένη γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ .
Γι αυτό θεωρώ ότι η πολιτική και κοινωνική αυτοοργάνωση, καθώς και η πρωτοβουλία δημιουργίας προοδευτικού δικτύου, που προτείνει ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αποτελούν απλώς διανοητικά και πολιτικά εργαλεία για τη συμμετοχική διεκδίκηση αλλαγών και μεταρρυθμίσεων. Κατά τη γνώμη μου, κυρίως, αναψυχώνει μια νέα γενιά να αναζητήσει ανάλογες πολιτικές εκφράσεις για να σταθεί με αξιοπρέπεια στον βιαστικά μεταβαλλόμενο κόσμο. Και αυτό συνιστά αναζωογονητικό κέρδος για τη δημοκρατία. Αναπόφευκτα, απέναντι στις ευθύνες του μέλλοντος, το Κίνημα του Γιώργου, ακόμα κι αν δεν υπήρχε, έπρεπε επειγόντως να εφευρεθεί .
Βασίλης Πηλος (matrix24.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου