Not Afraid...

Η ιστορία με τον Φίλιππο Συρίγο...
Αν είσαι ταγμένος σε μία αποστολή δεν φοβάσαι ακόμα και τον θάνατο. Και η δημοσιογραφία, καλώς ή κακώς, είναι αποστολή για...
κάποιους.
Θυμάμαι τότε που έκαναν την επίθεση στον Φίλιππο Συρίγο. Ήμασταν στην Ελευθεροτυπία όταν μάθαμε πως μαχαίρωσαν τον Φίλιππο. Είχε πολλά ανοιχτά μέτωπα, τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το ντόπινγκ και τον Ολυμπιακό του Σωκράτη Κόκκαλη. Ούτε βρέθηκαν ποτέ οι δράστες, ούτε κανείς έμαθε για ποιο ακριβώς λόγο έδρασαν δολοφονικά.

Στην αρχή ήταν σοκαρισμένος ο Φίλιππος, όντως, ειδικά τις πρώτες ημέρες όταν και τον επισκεφτήκαμε στην Κεντρική Κλινική. Ανάρρωσε πάντως σχετικά γρήγορα, έστω κι αν οι γιατροί είπαν πως σώθηκε από θαύμα, δύο εκατοστά να πήγαινε το μαχαίρι πιο εκεί και ο Συρίγος θα ήταν νεκρός, ήταν δολοφονικό 100% το χτύπημα.

Μετά από δύο τρεις εβδομάδες αν θυμάμαι καλά ο Φίλιππος άρχισε να έρχεται στην εφημερίδα. Την πρώτη ημέρα δε τον υποδεχθήκαμε όλοι με αγκαλιές και φιλιά. Αρχικά είχε μαζί του κι έναν σωματοφύλακα. Μία «ντουλάπα», έναν αστυνομικό που του τον είχαν φορτώσει αναγκαστικά. Εντάξει, μετά από λίγο καιρό, κάποιες εβδομάδες νομίζω, ο Φίλιππος κυκλοφορούσε μόνος. Σιγά να μην φοβότανε και σιγά να μην ήθελε και προστασία.

Γιατί σας λέω όλη αυτή την ιστορία; Εσείς τι πιστεύετε αλήθεια, ο Συρίγος μετά από αυτό το χτύπημα, φοβήθηκε; Σταμάτησε να γράφει καταγγελτικά όπως πάντα; Έκανε πίσω; Άλλαξε στάση; Έγινε ένας ήρεμος δημοσιογράφος του κατεστημένου; Κατέβασε την πένα του μήπως; Φοβήθηκε;

«Οι πένες νικούν τις σφαίρες» γράφει σήμερα η Εφημερίδα των Συντακτών στο πρωτοσέλιδό της (με σκίτσο του Μιχάλη Κουντούρη) για το Charlie Hebdo. Για να ξέρετε...

Δημήτρης Κανελλόπουλος

e-tetradio.gr