Την Ένωση Κέντρου την ίδρυσε ο Γεώργιος Παπανδρέου, το 1961, με συνιδρυτή της τον Σοφοκλή Βενιζέλο (γιο του Ελευθέριου). Στα 1963 (Οκτώβριο), πήρε τις εκλογές, διέλυσε τη Βουλή και...
τις ξαναπήρε πανηγυρικά το 1964 (16 Φεβρουαρίου), με τον Σοφοκλή Βενιζέλο να έχει πεθάνει μερικές μέρες πριν από τη μεγάλη νίκη, με 53%. Τότε, πολλές κοινωνικές ομάδες οργάνωναν πορείες ως το Καστρί (όπου ο Γέρος κατοικούσε), διεκδικώντας επίλυση των αιτημάτων τους. Στην επιθεώρηση «Άλλος για το Καστρί» της χρονιάς εκείνης, ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανιζόταν διεκδικητής του κόμματος: Ένα νούμερο της επιθεώρησης υποτίθεται ότι ζωντάνευε διάλογο ανάμεσα στον πατέρα και τον γιο. Ο Γεώργιος ρωτούσε:
«Επιτέλους, πες μου τι θέλεις» κι ο Ανδρέας απαντούσε:
«Να γίνω πρωθυπουργός».
«Εντάξει», συμφωνούσε ο γηραιός πατέρας: «Μόλις παραιτηθώ».
«Και πότε θα γίνει αυτό;», ξαναρωτούσε ο Ανδρέας, για να πάρει την απάντηση:
«Ε, σε δυο-τρεις χιλιάδες χρόνια».
Όταν έπεσε η χούντα, αρχηγός της Ένωσης Κέντρου βρέθηκε ο Γεώργιος Μαύρος που συμμάχησε με άλλους και κατέβηκε στις εκλογές ως «Ένωση Κέντρου – Νέες Δυνάμεις». Κι ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Έπεσαν τότε οι μεσάζοντες που ζητούσαν από τον Ανδρέα «να μη διασπάσει τις δημοκρατικές δυνάμεις» (κομψά κι όχι με τον τρόπο των σημερινών εναντίον του Γιώργου). Δεν τον έπεισαν. Η ΕΚ-ΝΔ πήρε 20,42% και το ΠΑΣΟΚ 13,58%. Ο Κώστα Μητρόπουλος δημοσίευσε τότε μια γελοιογραφία στα Νέα, στην οποία ο Λαός, μπροστά σ’ έναν μαυροπίνακα όπου ήταν γραμμένη η πράξη «20,42 + 13,58 = 34%», έκανε μάθημα ενότητας στους Ανδρέα Παπανδρέου και Γεώργιο Μαύρο. Έτσι κι αλλιώς, τις εκλογές τις είχε πάρει η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή (με 54%).
Γνωστή η συνέχεια:
Ο Καραμανλής κέρδισε και τις εκλογές της 20ής Νοεμβρίου 1977, με 41,84%, ενώ η Ένωση Κέντρου (ΕΔΗΚ, πια) συρρικνώθηκε στο 11,95%. Το νεαρό ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στο 25,34%. Ο Γεώργιος Μαύρος αρχικά ανεξαρτητοποιήθηκε κι έπειτα, με τις πια περιώνυμες επιστολές «Γιώργο μου», «Ανδρέα μου», προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ που θριάμβευσε στις εκλογές του 1981 (48%).
Ο «διασπαστής της Ένωσης Κέντρου» Ανδρέας Παπανδρέου (αυτός που «διέσπασε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του») κυριάρχησε στην πολιτική ζωή του τόπου ως τον θάνατό του, το 1996. Με το «διασπαστικό» ΠΑΣΟΚ, να αποδεικνύεται και στην πράξη ότι ουδεμία σχέση είχε (ως πρόγραμμα, φιλοσοφία και διακυβέρνηση) με την Ένωση Κέντρου.
Οπότε, μάλλον είναι αστείο, σήμερα, να κατηγορείται ο Γιώργος Παπανδρέου ως «διασπαστής του κόμματος που ο πατέρας του ίδρυσε». Στ’ αχνάρια του πατέρα του βαδίζει. Το τι θα πράξει και τι θα καταφέρει, θα φανεί στον δρόμο. Έχει, όμως, κάθε δικαίωμα να δημιουργήσει νέο κόμμα, ειδικά, όταν απέναντί του βρίσκεται το συνονθύλευμα του Ευάγγελου Βενιζέλου που, καθ’ ομολογία του αρχηγού του, στόχο έχει «να βγει τρίτο κόμμα».
Απλά, άλλο ο Ανδρέας κι εντελώς άλλο ο Γιώργος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου