Το γιορτινό μήνυμα που δεν έστειλες...

Μέρες γιορτών, μέρες χαράς, μέρες ευχών. Δεν επικοινώνησες, όμως, με όσους -πραγματικά- ήθελες για να ευχηθείς, για να πεις αυτά που ήθελες.

Κάποιους τους...
ξέχασες εντελώς, αλλά δεν είναι ότι δεν τους αγαπάς: Σιγά μην περιμένουν να τους πεις να έχουν «χρόνια καλά» μόνο τις εν λόγω ημέρες. Κάποιους άλλους τους αγνόησες επίτηδες: Σου πέρασαν από το μυαλό, αλλά εξαφανίστηκαν από τη σκέψη σου με ρυθμούς που εξαφανίζονται τα μελομακάρονα σε κέρασμα.

Υπάρχουν και εκείνοι «οι άλλοι», που πέθαινες να τους ευχηθείς, αλλά δεν το έπραξες. Πήρες το σταθερό ή το κινητό σου στο χέρι ή κάθισες στον υπολογιστή σου, ξεκίνησες να γράφεις το μήνυμα και το έσβησες – ή, λίγο πριν πατήσεις «κλήση προς...», έβαλες ξανά σε αναμονή την τηλεφωνική σου συσκευή. Κάτι σε κράτησε, που το ξέρεις εσύ -ίσως και λίγοι ακόμη- και δεν επικοινώνησες με κανέναν τρόπο. Δεν έκανες τηλεφώνημα, δεν έστειλες sms ούτε μέιλ, δεν έκανες σήματα καπνού, δεν έστειλες ταχυδρομικό περιστέρι...

Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Σπύρου Σεραφείμ πατήστε εδώ