Ελευθερία ή θάνατος...

 
Ο Νίκος Ρωμανός κάνει απεργία πείνας διεκδικώντας το δικαίωμα του να πάρει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο και να κερδίσει «ανάσες ελευθερίας», και φέρνει με το κορμί του και τη ζωή του μπροστά στα μάτια όλων των Ελλήνων, το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας: Ελευθερία ή θάνατος»
Ώστε, αυτό είναι το «Ελευθερία ή θάνατος»;
Ναι, χαζούλη, αυτό είναι.
Το...
περίμενες με φουστανέλα, φέσι και τσαρούχια;
Ή νομίζεις πως το «Ελευθερία ή θάνατος» τελείωσε με τον Κολοκοτρώνη και την αποχώρηση των Τούρκων; 
Το «Ελευθερία ή θάνατος» είναι επίκαιρο σε κάθε τυραννία. Στον αγώνα κάθε ανθρώπου να ελευθερωθεί.
Μα δεν έχουμε τυραννία.
Νομίζεις. «Η δημοκρατία σας είναι, καθώς βλέπετε, μασκαρεμένη τυραννία».
Μα ο Ρωμανός πήρε το Καλάσνικοφ.
Γιατί οι αγωνιστές του 1821 τι έκαναν; Πετούσαν λουλούδια;
Μα ο Ρωμανός πήγε να ληστέψει την τράπεζα.
Τι μου λες, σοβαρά; Οι αγωνιστές του 1821 ήταν κλέφτες. Ήταν ληστές.
Πιστεύει κάποιος πως οι κλέφτες εκείνης της εποχής, όταν έκαναν ληστείες, είχαν συνείδηση πως αγωνίζονται για το κοινό καλό, για την πατρίδα; Οι ιστορικοί, πάντως, μας διαβεβαιώνουν πως οι κλέφτες νοιάζονταν μόνο για την πάρτη τους.
Και οι κλέφτες δεν έκλεβαν μόνο τους Τούρκους. Για την ακρίβεια, οι κλέφτες έκλεβαν, κυρίως, τους άλλους Έλληνες. Ιδιαίτερα, έκλεβαν τους αδύναμους Έλληνες. Τους προσκυνημένους κοτζαμπάσηδες και τους Τούρκους δεν ήταν εύκολο να τους κλέψουν, οπότε προτιμούσαν τους φτωχούς Έλληνες.
Κλέφτης και αρματολός ο Νίκος Ρωμανός.
Βέβαια, ο Ρωμανός δεν πήγε να κλέψει τους αδύναμους Έλληνες -αυτό θα του το συγχωρούσε η κυβέρνηση γιατί αυτή το κάνει συνέχεια- αλλά την τράπεζα.
Την τράπεζα που τόσο μισούμε. Έτσι λέμε τουλάχιστον.
Τα τελευταία χρόνια, μετά την χρεοκοπία της χώρας και τη μη απονομή Δικαιοσύνης, άκουσα με τα αυτιά μου πολλούς Έλληνες να λένε πως θα πάρουν τα όπλα.
Όχι μόνο δεν πήραν τα όπλα αλλά πήγαν και ψήφισαν ξανά Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ. Α, και Χρυσή Αυγή. Τόσο εξοργισμένοι ήταν.
Ο Νίκος Ρωμανός πήρε τα όπλα.
Αυτό δεν θα του το συγχωρέσουν πολλοί Έλληνες. Έκανε αυτό που δεν τόλμησαν αυτοί. Το «παιδαρέλι» είχε τα κότσια να πάρει τα όπλα.
Και βγαίνουν τώρα οι αρθρογράφοι της Καθημερινής -και ο κάθε προσκυνημένος εθελόδουλος ραγιάς Έλληνας- για να δώσουν συμβουλές στον Ρωμανό και να του ζητήσουν να δώσει λόγο τιμής.
Από πότε οι δούλοι δίνουν συμβουλές στους ελεύθερους ανθρώπους;
Από πότε οι προσκυνημένοι χωρίς τιμή -μόνο τιμή αγοράς- ζητάνε το λόγο της τιμής των ελεύθερων ανθρώπων;
Είναι τραγικό άνθρωποι σε ώριμη ηλικία να μην έχουν καμία αίσθηση της γελοιότητάς τους.
Παιδιά, να πάτε να δώσετε συμβουλές και στους Ζαπατίστας. Και μετά, μην ξεχάσετε να πάτε να πάρετε και μια πίπα από το αφεντικό σας.
Ο Νίκος Ρωμανός έφερε το «Ελευθερία ή θάνατος» μπροστά στα μάτια όλων μας.
Και οι Έλληνες τρόμαξαν.
Τελικά, το «Ελευθερία ή θάνατος» δεν έχει καμία σχέση με την σχολική γιορτή και τα εξάχρονα με τις φουστανέλες. Καμία σχέση με τις απόκριες των σχολικών εορτών.
Και αυτή τη φορά, το «Ελευθερία ή θάνατος» δεν το λέει ένας μακρινός αγωνιστής σε κάδρο στον τοίχο.
Το λέει ένας άνθρωπος που είναι ακόμα ζωντανός, εδώ ανάμεσά μας.
Λέει στα μούτρα μας αυτό που δεν τολμάμε να πούμε εμείς.
Και είναι αποφασισμένος να το πληρώσει με τη ζωή του. Το εννοεί.
Νίκο Ρωμανέ, αυτό οι Έλληνες δεν θα σου το συγχωρήσουν ποτέ.
Αλλά οι αγωνιστές του 1821 σε καταλαβαίνουν απόλυτα.
Οι Έλληνες είδαν το εθνικό τους σύνθημα στη ζωή ενός 20χρονου και τρόμαξαν.
Ελευθερία ή θάνατος.
(Είχα γράψει ένα μεγάλο κείμενο, κάνοντας έκκληση στον Νίκο Ρωμανό να σταματήσει την απεργία πείνας. Τελείωνε με την φράση «Νίκο Ρωμανέ, παιδί μου, μην τους κάνεις το χατίρι να πεθάνεις». Δεν το ανεβάζω γιατί αφενός δεν θα το διαβάσει ποτέ και αφετέρου δεν τον ενδιαφέρει η γνώμη μου. Επίσης, εγώ δεν έχω το δικαίωμα να δώσω καμία συμβουλή στον Νίκο Ρωμανό. Είναι καλύτερος από εμένα. Και είναι ελεύθερος.)
(Η φωτογραφία είναι από την πορεία αλληλεγγύης στον Νίκο Ρωμανό την περασμένη Τρίτη.)

pitsirikos