Απροκάλυπτα πλέον η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού συνεχίζει το "μεταρρυθμιστικό" της έργο όσον αφορά τον τρόπο...
άσκησης της πολιτιστικής της πολιτικής. Όσες δομές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και φορείς διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν πρόφτασε και δεν μπόρεσε να κατακρεουργήσει με την εφαρμογή του νέου οργανισμού δρομολογεί τον διαμελισμό τους τώρα, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου "Αρχείο Διαφύλαξης Κινηματογραφικής Κληρονομιάς, ρύθμιση θεμάτων Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και άλλες διατάξεις".
άσκησης της πολιτιστικής της πολιτικής. Όσες δομές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και φορείς διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν πρόφτασε και δεν μπόρεσε να κατακρεουργήσει με την εφαρμογή του νέου οργανισμού δρομολογεί τον διαμελισμό τους τώρα, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου "Αρχείο Διαφύλαξης Κινηματογραφικής Κληρονομιάς, ρύθμιση θεμάτων Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και άλλες διατάξεις".
Απροκάλυπτα πλέον η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού συνεχίζει το "μεταρρυθμιστικό" της έργο όσον αφορά τον τρόπο άσκησης της πολιτιστικής της πολιτικής. Όσες δομές της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας και φορείς διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν πρόφτασε και δεν μπόρεσε να κατακρεουργήσει με την εφαρμογή του νέου οργανισμού δρομολογεί τον διαμελισμό τους τώρα, στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου "Αρχείο Διαφύλαξης Κινηματογραφικής Κληρονομιάς, ρύθμιση θεμάτων Μουσείων του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και άλλες διατάξεις".
Ενδεικτική είναι η μεθόδευση που ακολουθείται σε δύο δημοφιλή, άρα και προσοδοφόρα μουσεία, το Μουσείο Ακρόπολης και το Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, τα οποία τεχνηέντως οδηγεί με σταθερά βήματα σε ανεξαρτητοποίησή τους από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ο δρόμος που ακολουθείται στην ουσία είναι μονόδρομος και οδηγεί απ' ευθείας στην ιδιωτικοποίηση, όπως δείχνει η περίπτωση του Μουσείου Κανελλοπούλου, ή στην κατάτμηση του Μουσείου Ακρόπολης, κατά τα πρότυπα της "καλής" και "κακής" ΔΕΗ, στην ανεξαρτητοποίηση από τον δημόσιο τομέα του πλέον προσοδοφόρου τμήματος του μουσείου και στη μετατροπή των μονάδων που θα παραμείνουν σε αυτόν σε αποδυναμωμένες γραφειοκρατικές υπηρεσίες χωρίς πόρους.
Τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον των δύο μουσείων κρούει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, με εκτενέστατη ανακοίνωσή του, στην οποία αποκαλύπτονται βήμα προς βήμα οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, προκειμένου να αποκοπούν και τα δύο από τον φυσικό τους χώρο την Αρχαιολογική Υπηρεσία, με άδηλα αποτελέσματα για τη διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Και ζητεί την απόσυρση των διατάξεων που μετατρέπουν το Μουσείο Κανελλοπούλου σε ΝΠΙΔ, την άμεση κατάργηση του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης και την άμεση ένταξη του Μουσείου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Επιπλέον απαιτεί από την πολιτική ηγεσία να δώσει εξηγήσεις και την άμεση έναρξη διαλόγου όλων των θεσμικών συνομιλητών.
Στην περίπτωση του Μουσείου Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, το οποίο, όπως είναι γνωστό, αποτελεί δωρεά που έγινε αποδεκτή το 1972 από το Ελληνικό Δημόσιο, με τον όρο ότι το δημόσιο θα φροντίσει και για το οίκημα που θα στεγάσει τη συλλογή και για το προσωπικό που θα εργάζεται για τη συλλογή και το Μουσείο.
Υπάρχει από τη μία πλευρά το Μουσείο και από την άλλη το Ίδρυμα Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, που δημιουργήθηκε το 1999 ως κοινωφελές ίδρυμα με σκοπό να συμβάλλει στον εμπλουτισμό των εκθεμάτων του μουσείου και τη συντήρηση ή επέκταση των εγκαταστάσεών του.
Ο ιδρυτικός νόμος του Μουσείου προβλέπει ρητώς ότι οι συλλογές και τα κτήριά του ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και το Σύνταγμα, με το άρθρο 109, ορίζει ότι απαγορεύεται η μεταβολή και του σκοπού αλλά και των όρων με τους οποίους έχει γίνει αποδεκτή η δωρεά από το Δημόσιο, άρα και του τρόπου λειτουργίας και της νομικής μορφής του Μουσείου.
Με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο "επιχειρείται -μέσω της μετατροπής της νομικής μορφής του Μουσείου- η μεταβίβαση μιας συλλογής αρχαιοτήτων, που σήμερα ανήκει στο Δημόσιο, σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, η οποία σύμφωνα με τον ΣΕΑ αποτελεί "ευθεία παραβίαση του Ν. 3028" και "ανοίγει επικίνδυνες ατραπούς στη διαχείριση και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς" και αναρωτιέται αν δικαιούται η κυβέρνηση μέσω του σχεδίου νόμου να "παραχωρήσει σε ένα ιδιωτικό ίδρυμα τις συλλογές και τα κτήρια του Μουσείου, που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο" μαζί με τους πολύτιμους πόρους του που τώρα διατίθενται στο ΤΑΠΑ αλλά και τη χωρίς κριτήρια επιλογή του διευθυντή του απευθείας από το Δ.Σ. του ΝΠΙΔ.
Όσον αφορά το Μουσείο Ακρόπολης, με το άρθρο 18 του ίδιου σχεδίου νόμου, "ο Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης μεταλλάσσεται σε Οργανισμό Αποπεράτωσης και Λειτουργίας Μουσείου Ακρόπολης" παρατείνοντας τη λειτουργία ενός "αχρείαστου νομικού προσώπου" την ώρα που η Αρχαιολογική Υπηρεσία συρρικνώνεται κατά 40% και ενώ η κατάργησή του εκκρεμεί από το 2009.
Επιπλέον "η πρόβλεψη στο άρθρο 19 για τη «σύναψη προγραμματικών συμβάσεων» του Μουσείου «με τον Οργανισμό Αποπεράτωσης και Λειτουργίας Μουσείου Ακρόπολης και την παροχή των απαιτούμενων επιχορηγήσεων για την δαπάνη εκτέλεσής τους» αποδεικνύουν ότι ο Οργανισμός ως ΝΠΙΔ θεσμοθετείται πλέον ως ένα λογιστικό 'όχημα', αφού είναι γνωστό ότι δεν υπάγεται στις διατάξεις περί δημοσίου λογιστικού, όπως θα συνέβαινε με ένα ΝΠΔΔ".
Παράλληλα, στο άρθρο 19, επιχειρείται η εισαγωγή νέων ηθών και πρακτικών στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, που υπονομεύουν τις συνταγματικές επιταγές και παρακάμπτουν τον Αρχαιολογικό Νόμο καθώς με απλές αποφάσεις του Δ.Σ. του Μουσείου που εγκρίνονται από τους υπουργούς Πολιτισμού και Οικονομικών καταρτίζονται κανονισμοί για την παραχώρηση χώρων και υπηρεσιών, για τους όρους παροχής δικαιώματος μελέτης, φωτογράφησης, κινηματογράφησης κ.ά., για τους όρους οργάνωσης εκδηλώσεων και την πρόσβαση τρίτων στο Μουσείο, για το ωράριο λειτουργίας αλλά και τις προϋποθέσεις και το αντίτιμο επίσκεψης του κοινού στο Μουσείο, χωρίς να διασφαλίζεται η υπαγωγή όλων των παραπάνω στις διατάξεις του αρχαιολογικού νόμου και η έγκρισή τους από τα συλλογικά όργανα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Ενδεικτική είναι η μεθόδευση που ακολουθείται σε δύο δημοφιλή, άρα και προσοδοφόρα μουσεία, το Μουσείο Ακρόπολης και το Μουσείο Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, τα οποία τεχνηέντως οδηγεί με σταθερά βήματα σε ανεξαρτητοποίησή τους από την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Ο δρόμος που ακολουθείται στην ουσία είναι μονόδρομος και οδηγεί απ' ευθείας στην ιδιωτικοποίηση, όπως δείχνει η περίπτωση του Μουσείου Κανελλοπούλου, ή στην κατάτμηση του Μουσείου Ακρόπολης, κατά τα πρότυπα της "καλής" και "κακής" ΔΕΗ, στην ανεξαρτητοποίηση από τον δημόσιο τομέα του πλέον προσοδοφόρου τμήματος του μουσείου και στη μετατροπή των μονάδων που θα παραμείνουν σε αυτόν σε αποδυναμωμένες γραφειοκρατικές υπηρεσίες χωρίς πόρους.
Τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον των δύο μουσείων κρούει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, με εκτενέστατη ανακοίνωσή του, στην οποία αποκαλύπτονται βήμα προς βήμα οι μεθοδεύσεις που ακολουθούνται στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ, προκειμένου να αποκοπούν και τα δύο από τον φυσικό τους χώρο την Αρχαιολογική Υπηρεσία, με άδηλα αποτελέσματα για τη διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Και ζητεί την απόσυρση των διατάξεων που μετατρέπουν το Μουσείο Κανελλοπούλου σε ΝΠΙΔ, την άμεση κατάργηση του Οργανισμού Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης και την άμεση ένταξη του Μουσείου στην Αρχαιολογική Υπηρεσία. Επιπλέον απαιτεί από την πολιτική ηγεσία να δώσει εξηγήσεις και την άμεση έναρξη διαλόγου όλων των θεσμικών συνομιλητών.
Στην περίπτωση του Μουσείου Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, το οποίο, όπως είναι γνωστό, αποτελεί δωρεά που έγινε αποδεκτή το 1972 από το Ελληνικό Δημόσιο, με τον όρο ότι το δημόσιο θα φροντίσει και για το οίκημα που θα στεγάσει τη συλλογή και για το προσωπικό που θα εργάζεται για τη συλλογή και το Μουσείο.
Υπάρχει από τη μία πλευρά το Μουσείο και από την άλλη το Ίδρυμα Παύλου και Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου, που δημιουργήθηκε το 1999 ως κοινωφελές ίδρυμα με σκοπό να συμβάλλει στον εμπλουτισμό των εκθεμάτων του μουσείου και τη συντήρηση ή επέκταση των εγκαταστάσεών του.
Ο ιδρυτικός νόμος του Μουσείου προβλέπει ρητώς ότι οι συλλογές και τα κτήριά του ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και το Σύνταγμα, με το άρθρο 109, ορίζει ότι απαγορεύεται η μεταβολή και του σκοπού αλλά και των όρων με τους οποίους έχει γίνει αποδεκτή η δωρεά από το Δημόσιο, άρα και του τρόπου λειτουργίας και της νομικής μορφής του Μουσείου.
Με το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο "επιχειρείται -μέσω της μετατροπής της νομικής μορφής του Μουσείου- η μεταβίβαση μιας συλλογής αρχαιοτήτων, που σήμερα ανήκει στο Δημόσιο, σε ένα Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου, η οποία σύμφωνα με τον ΣΕΑ αποτελεί "ευθεία παραβίαση του Ν. 3028" και "ανοίγει επικίνδυνες ατραπούς στη διαχείριση και αξιοποίηση της πολιτιστικής κληρονομιάς" και αναρωτιέται αν δικαιούται η κυβέρνηση μέσω του σχεδίου νόμου να "παραχωρήσει σε ένα ιδιωτικό ίδρυμα τις συλλογές και τα κτήρια του Μουσείου, που ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο" μαζί με τους πολύτιμους πόρους του που τώρα διατίθενται στο ΤΑΠΑ αλλά και τη χωρίς κριτήρια επιλογή του διευθυντή του απευθείας από το Δ.Σ. του ΝΠΙΔ.
Όσον αφορά το Μουσείο Ακρόπολης, με το άρθρο 18 του ίδιου σχεδίου νόμου, "ο Οργανισμός Ανέγερσης Νέου Μουσείου Ακρόπολης μεταλλάσσεται σε Οργανισμό Αποπεράτωσης και Λειτουργίας Μουσείου Ακρόπολης" παρατείνοντας τη λειτουργία ενός "αχρείαστου νομικού προσώπου" την ώρα που η Αρχαιολογική Υπηρεσία συρρικνώνεται κατά 40% και ενώ η κατάργησή του εκκρεμεί από το 2009.
Επιπλέον "η πρόβλεψη στο άρθρο 19 για τη «σύναψη προγραμματικών συμβάσεων» του Μουσείου «με τον Οργανισμό Αποπεράτωσης και Λειτουργίας Μουσείου Ακρόπολης και την παροχή των απαιτούμενων επιχορηγήσεων για την δαπάνη εκτέλεσής τους» αποδεικνύουν ότι ο Οργανισμός ως ΝΠΙΔ θεσμοθετείται πλέον ως ένα λογιστικό 'όχημα', αφού είναι γνωστό ότι δεν υπάγεται στις διατάξεις περί δημοσίου λογιστικού, όπως θα συνέβαινε με ένα ΝΠΔΔ".
Παράλληλα, στο άρθρο 19, επιχειρείται η εισαγωγή νέων ηθών και πρακτικών στη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς, που υπονομεύουν τις συνταγματικές επιταγές και παρακάμπτουν τον Αρχαιολογικό Νόμο καθώς με απλές αποφάσεις του Δ.Σ. του Μουσείου που εγκρίνονται από τους υπουργούς Πολιτισμού και Οικονομικών καταρτίζονται κανονισμοί για την παραχώρηση χώρων και υπηρεσιών, για τους όρους παροχής δικαιώματος μελέτης, φωτογράφησης, κινηματογράφησης κ.ά., για τους όρους οργάνωσης εκδηλώσεων και την πρόσβαση τρίτων στο Μουσείο, για το ωράριο λειτουργίας αλλά και τις προϋποθέσεις και το αντίτιμο επίσκεψης του κοινού στο Μουσείο, χωρίς να διασφαλίζεται η υπαγωγή όλων των παραπάνω στις διατάξεις του αρχαιολογικού νόμου και η έγκρισή τους από τα συλλογικά όργανα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου