«Όμως όπως σοφά λέει ο Περικλής στον Θουκυδίδη, όταν κάνεις μία υποχώρηση, σε κάποιον που αμφισβητεί την δύναμή σου, υπό το καθεστώς της απειλής του πολέμου, απλώς αναβάλλεις τα...
γεγονότα και τα κάνεις χειρότερα, καθώς ο φόβος σου θα εκληφθεί ως αδυναμία».
Από το άρθρο του Άδωνη Γεωργιάδη στο Capital με το οποίο εξηγεί γιατί αρνήθηκε να ψηφίσει την τροπολογία για την υπόθεση Ρωμανού. Μήπως, κ. Γεωργιάδη το παραπάνω περιγράφει με ανατριχιαστική ακρίβεια τις σχέσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές; Μήπως, αναρωτιέμαι, κολλάει ταμάμ (σας ζητώ ταπεινά συγνώμη για την τουρκική λέξη) και άθελά σας προσβάλλετε τους πρωθυπουργούς που με φανατισμό υπηρετήσατε;
Μήπως, παραπέμποντας στον Περικλή εκτίθεστε προσωπικά; Γιατί, αν δεν με απατά η μνήμη μου, δηλώνατε πολύ υπερήφανος που ως υπουργός ήσασταν ο πιο συνεπής εκτελεστής (μεταφορά είναι, μην την πάρετε τοις μετρητοίς) των εντολών της τρόικας. Καμαρώνατε μάλιστα σαν γύφτικο σκεπάρνι (ξανά ταπεινά συγνώμη για τον προσδιορισμό) στις τηλεοπτικές εμφανίσεις σας. Άλλωστε και οι δανειστές το είχαν αναγνωρίσει με απλόχερη γενναιοδωρία. Όπως οφείλουν να κάνουν τα αφεντικά όταν έχουν απέναντι τους πειθαρχημένους υπαλλήλους. Ενδεχομένως σήμερα να αναπολείτε τις ωραίες στιγμές που περάσατε μαζί τους.
Δεν έχετε κανένα λόγο να ντρέπεστε. Τα «ναι» σας δεν ήταν δουλικά, φοβισμένα, αναξιοπρεπή. Τα λέγατε, φαντάζομαι, με αντιστασιακό στόμφο. Αλλά μάλλον οι συνειρμοί μου είναι ατυχείς. Ο Περικλής αναφερόταν σε εχθρούς, ενώ εσείς συνομιλούσατε με φίλους. Συγνώμη. Παρεξήγηση...
Τάσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου