Όσο κι αν δεν ομολογείται από την κυβέρνηση, στην ουσία φαίνεται σαν ιδιότυπη πρώιμη παράδοση και...παραλαβή του υπουργείου Εξωτερικών.
Τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, που στην περίπτωση της Ελλάδας έχουν στον σκληρό πυρήνα τους τις αμφισβητήσεις που διαχρονικά δέχεται η εθνική κυριαρχία στο Αιγαίο, είναι εύλογο να αντιμετωπίζονται με απόσταση ή και σχετική αυτονομία από την υπόλοιπη ύλη της πολιτικής αντιπαράθεσης. Σε άλλες χώρες η εξωτερική πολιτική στηρίζεται σε στοιχειώδη διακομματική συνεννόηση, τουλάχιστον ως προς τις στρατηγικές επιδιώξεις και τους βασικούς τακτικούς στόχους. Στην Ελλάδα η εξωτερική πολιτική κατά κανόνα ασκείται με όρους εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης. Στη μακρά μεταπολιτευτική περίοδο υπάκουε στη λαϊκιστική - εθνικιστική δημαγωγία και εμφανιζόταν, συχνά, ως προπέτασμα εθνικής υπερηφάνειας προκειμένου να αποκρυβούν αντικοινωνικές πολιτικές, καθώς και ενέργειες που κρατούσαν τη χώρα δέσμια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Η κρίση που περνάμε έχει διαφοροποιήσει την πραγματικότητα. Δυστυχώς η κυβέρνηση δεν θέλησε να αξιοποιήσει διαπραγματευτικά έναντι των πιστωτών την αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στο Μνημόνιο. Και με την ίδια προδιάθεση "καλού μαθητή" δεν αναζήτησε συμμαχίες, εντός και εκτός της χώρας, προκειμένου να προωθηθούν οι εθνικοί στόχοι. Κι όμως η Ελλάδα, η οποία συμμετέχει στην Ευρωζώνη κυρίως λόγω της γεωπολιτικής θέσης της, δεν θέλησε να αξιοποιήσει αυτό το πλεονέκτημά της. Η κυβέρνηση δεν διανοήθηκε να αναζητήσει γεωπολιτικά αντίβαρα και συμμαχίες, που θα διεύρυναν τον πολιτικό ορίζοντα αναφοράς τής υπό γερμανική επιρροή Ευρωζώνης.
Είναι δύσκολο να διαφυλαχθεί η ανάγκη σχετικής αυτονομίας της εξωτερικής πολιτικής από τη σκληρή πολιτική πόλωση, από την πολιτική διαφθορά που πνίγει την κοινωνία, από την κατάρρευση της κοινωνίας. Μια χώρα μπορεί να προβάλλει την εθνική ισχύ της υπό την προϋπόθεση ότι το εσωτερικό μέτωπο -κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και ηθικό- διατηρείται σε κατάσταση τουλάχιστον αντοχής. Προϋπόθεση γι' αυτό το μίνιμουμ είναι η πολιτική να ασκείται με όρους εθνικής υπερηφάνειας και όχι με κυνισμό. Η αναζήτηση της επιβεβλημένης συναίνεσης για τα εθνικά θέματα σκοντάφτει στο όριο του εσωτερικού διχασμού που έχει προκαλέσει το μνημονιακό κατεστημένο, αναβιώνοντας τη θεωρία του εσωτερικού εχθρού.
Ακόμη κι αυτή η παρά φύσιν πολιτική συμπεριφορά θα μπορούσε να έχει περιοριστεί, αν ο πρωθυπουργός δεν ένιωθε τόση δυσανεξία με τη Βουλή και με την ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών. Χθες ο Αλ. Τσίπρας ενημερώθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Ευ. Βενιζέλο. Κι αυτό ακόμη το βήμα έγινε στο παρά πέντε της εκπνοής της κυβερνητικής θητείας. Όσο κι αν δεν ομολογείται από την κυβέρνηση, στην ουσία φαίνεται σαν ιδιότυπη πρώιμη παράδοση και παραλαβή του υπουργείου Εξωτερικών. Μια αναγκαία κίνηση ενημέρωσης σχετικά με τους φακέλους που θα παραλάβει η νέα κυβέρνηση...
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου