δεχτεί να πάει στις Βρυξέλλες και να περάσει την επόμενη πενταετία ως μέλος της Κομισιόν ναι μεν θα μαζέψει λεφτά για να κάνει χρυσά γεράματα, αλλά ταυτόχρονα θα υπογράψει και την πολιτική του συνταξιοδότηση.
Παρά τα φληναφήματα περί διαρκούς παρέμβασης του στην πολιτική ζωή του τόπου με το βάρος του επιτρόπου της Κομισιόν, γνωρίζει άριστα ο ίδιος ότι κανένας δεν θα τον λαμβάνει υπ΄όψιν του! Δήμας, Βάσω Παπανδρέου, Παπουτσής, Δαμανάκη: όλοι ξόφλησαν πολιτικά και πετάχτηκαν σαν σκουπίδια από τη στιγμή που πήγαν στην Κομισιόν! Ουδέποτε επανέκαμψαν!
Ο αριστερός αναγνώστης πιθανότατα απορεί γιατί ασχολούμαστε τόσο και γιατί ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος πανηγυρίζουν που απαλλάχθηκαν από τον Αβραμόπουλο.
Η απάντηση είναι ότι επειδή ο Δ. Αβραμόπουλος δεν έχει και δεν είχε ποτέ ιδεολογία ή πολιτική και επειδή είναι πρόθυμος να υπηρετήσει οποιαδήποτε γραμμή στο πλαίσιο του συστήματος ήταν ένα πιόνι της αστικής τάξης με σαφώς μεγαλύτερη αξία χρήσης από όσο διανοούνται οι αριστεροί. Θα μπορούσε δηλαδή να λειτουργήσει ως μεταβατικός ηγέτης σε οποιαδήποτε στροφή των πολιτικών εξελίξεων. Μεταβατικός όμως όχι μόνιμος με την έννοια της διάρκειας μερικά χρόνια. Έχοντας αυτό κατά νου προτίμησε τη χρυσή πενταετία από πλευράς αμοιβών στην Κομισιόν.
Ο Σαμαράς έχει διπλό λόγο να είναι χαρούμενος. Αξιοποίησε τη μετακόμιση του Αβραμόπουλου στο …«πολιτικό νεκροταφείο» των Βρυξελλών, για να απαλλαγεί, τουλάχιστον προσωρινά, από έναν ακόμη εσωκομματικό αντίπαλο που εποφθαλμιούσε τη μετασαμαρική πρωθυπουργία, πολύ σοβαρότερο αυτή τη φορά: τον Νίκο Δένδια...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Γ. Δελαστίκ πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου