η δημόσια συζήτηση διολισθαίνει προς τη γελοιότητα όταν τον τόνο δίνουν άσχετοι και ιδιοτελείς και επίσης όταν οι ειδικοί επιτρέπουν για διάφορους λόγους να δημιουργηθεί κλίμα σύγχυσης.
Η υπόθεση της Αμφίπολης πήρε διαστάσεις από τη στιγμή που επισκέφθηκε την περιοχή ένα ηλιόλουστο πρωινό ο Αντώνης Σαμαράς επικεφαλής κουστωδίας. Αυτομάτως ξεκίνησε η φιλολογία για το ποιος μπορεί να είναι ο νεκρός. Ολα συνηγορούσαν υπέρ της εκδοχής ότι πρόκειται για την τελευταία κατοικία κάποιου επιφανούς από τη μακεδονική δυναστεία, διαφορετικά δεν θα υπήρχε λόγος να γίνει τέτοια κινητοποίηση και να επιστρατευθεί κοτζάμ πρωθυπουργός.
Εκτός όμως από την παρουσία του Αντ. Σαμαρά, είχαμε τις αινιγματικές δηλώσεις του υπουργού Πολιτισμού, που άφηναν ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, την επίσκεψη της κ. Περιστέρη νύχτα στο Μαξίμου, τον διορισμό εκπροσώπου Τύπου του τάφου και τις εμπιστευτικές πληροφορίες από κυβερνητικούς αξιωματούχους ότι κάτι πολύ σημαντικό θα φέρει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη. Αναπόφευκτη ήταν η εμπλοκή των μέσων ενημέρωσης.
Για κάποια απ’ αυτά, που διαπρέπουν στο άθλημα της υπερβολής, το θέμα ήταν βούτυρο στο ψωμί τους. Ειπώθηκαν και γράφτηκαν φοβερά πράγματα, που έπρεπε να διαθέτεις πριαπική φαντασία για να τα παρακολουθήσεις. Στην παγίδα έπεσαν (άθελά τους ή εσκεμμένα) και κάποια ΜΜΕ που αυτοπροσδιορίζονται ως σοβαρά και έγκυρα.
Για παράδειγμα: Το ερωτηματικό δίπλα στην πρόβλεψη -πρωτοσέλιδα και σε περίοπτη θέση- ότι ο τάφος μπορεί να είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου μπήκε για να κρατηθούν τα προσχήματα, ωστόσο η παρουσίαση του θέματος σιγοντάριζε την κυβερνητική προπαγάνδα...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Τάσου Παππά πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου