Η άκρα δεξιά χαρακτηριζόταν πάντοτε από μια θεοκρατική αντίληψη της μάχης του Καλού με το Κακό. Ή ίδια είναι το Καλό, ενώ ο αντίπαλός της είναι το Κακό. Η...
ίδια είναι το φως, ενώ ο αντίπαλός της είναι το σκότος. Η ίδια είναι ο εκπρόσωπος του Θεού, ενώ ο αντίπαλός της ο εκπρόσωπος του Σατανά. Αν δεν είναι ο Σατανάς αυτοπροσώπως. Κι αυτό της επιτρέπει, αν δεν της επιβάλλει κιόλας, να χρησιμοποιεί εναντίον του Κακού μέσα και μεθόδους που την καθιστούν εχθρό της δημοκρατίας. Τουλάχιστον.
Ο Αντώνης Σαμαράς κάνει πολιτική με βάση αυτές τις ιδεοληψίες.Ο ίδιος είναι το Καλό, ενώ ο Τσίπρας είναι το Κακό. Ο ίδιος είναι η Ελλάδα, η δημοκρατία, η σταθερότητα, η ομαλότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εχθρός της Ελλάδας, της δημοκρατίας, της σταθερότητας, της ομαλότητας. Αν δείτε όλα τα επιχειρήματά του, θα διαπιστώσετε ότι εντάσσονται ακριβώς σε μια τέτοια λογική άσπρου και μαύρου. Έτσι η βλακεία, με τη βοήθεια του Θεού της άκρας δεξιάς, γίνεται ιδεολογία και παράγει πολιτική.
Ο Αντώνης Σαμαράς όμως, εκτός από αυτή την σχεδόν μεταφυσική του παγίδευση χαρακτηρίζεται και από μια εντελώς ανθρώπινη παγίδευση στην ανάρμοστη σχέση του με την εξουσία. Εμφανίζεται σε όλη τη διαδρομή του πρόθυμος να κάνει τα πάντα για να την κατακτήσει, ή για να τη διατηρήσει. Ο ανώμαλος αυτός συνδυασμός του έρωτα για την εξουσία, με το μίσος για τον αντίπαλο τον καθιστά σήμερα άκρως επικίνδυνο. Γιατί, όπως το βλέπει, το Κακό όχι μόνο παραμονεύει, αλλά και απειλεί να του στερήσει την εξουσία Του.
Δύσκολα μπορεί να καταλάβει κανείς, αν βγάλει από τη μέση αυτά τα σύνδρομα, τις πράξεις του. Το αδίστακτο των μέσων που μετέρχεται. Την ποιότητα των προσώπων που τον περιστοιχίζουν. Τη σαδιστική αποχύμωση του κόμματός του. Το είδος της σχέσης του με τον Βενιζέλο για τον οποίο δύσκολα κρύβει την απέχθειά του. Την προσφυγή στον τρόμο και στον αντίστοιχο μεσσιανισμό: Μόνο Εγώ μπορών να σας σώσω. Τη στερημένη από κάθε χαμόγελο καθημερινότητα των λόγων του.
Προφανώς όλα αυτά απαιτούν δημοκρατικό συναγερμό. Όλων. Αλλά έχουν ειδική ευθύνη οι επώνυμοι της ΝΔ, που βλέπουν το άγριο αύριο που έρχεται, και επιλέγουν τη σιωπή των χτεσινών...
Θανάσης Καρτερός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου