Πορεία προς το άγνωστο...

Tι ακριβώς θα συμβεί μετά την έξοδο;...
Αν παρακολουθούσε κάποιος την προεκλογική αντιπαράθεση, ίσως πιστέψει ότι η Ελλάδα βγαίνει από το τρισκατάρατο «μνημόνιο».

Είναι όμως έτσι; Και τι ακριβώς θα συμβεί μετά την έξοδο; Θα...
πλεύσουμε ανεμπόδιστοι προς την ανάπτυξη; Πριν σπεύσουμε να δώσουμε απαντήσεις - ο καθένας τη δική του -, ας δούμε μερικές σοβαρές επισημάνσεις στην τελευταία έκθεση του ανεξάρτητου Γραφείου Προ­ϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή.

Κατ’αρχάς υπάρχει στρατηγική για την περίοδο «μετά το μνημόνιο»; Σύμφωνα με το Γραφείο: «Συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι ότι δεν έχει ακό­μη διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την επο­χή μετά το τρέχον "μνημόνιο" (...). Όσα έχουν αναγ­γελθεί έως τώρα για ένα τέτοιο σχέδιο επαναλαμβά­νουν γενικούς στόχους (...), χωρίς να συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα, χρονοδιαγράμματα, αιτι­ολογήσεις. (...) Είμαστε η τελευταία από τις χώρες που στηρίχθηκαν από Ε.Ε. και ΔΝΤ που ακόμα διαπραγματεύεται διάφορα ζητήματα του προγράμμα­τος προσαρμογής και δεν έχει διαμορφώσει στρατη­γική για την περίοδο μετά το "μνημόνιο"».

Σε τι είδους ανάπτυξη θα πάμε; Άγνωστο! Κατά το Γραφείο: «Στο ζήτημα της ανάπτυξης προβάλλονται διαφορετικές αντιλήψεις, που όμως δεν εξηγούνται ούτε τεκμηριώνονται επαρκώς».

Έρχεται όντως η ανάπτυξη; Κατά το Γραφείο: «Οι αβε­βαιότητες οφείλονται στις εκκρεμότητες της οικονο­μικής πολιτικής (...) και στην κατάσταση του ασφα­λιστικού συστήματος. Το ζήτημα είναι ότι οι σχεδιασμοί και ανασχεδιασμοί δεν έχουν τέλος, τροφοδο­τώντας τη γενικότερη αβεβαιότητα, που με τη σειρά της εμποδίζει την ανάπτυξη».

Υποτίθεται ότι ο δρόμος προς την ανάπτυξη είναι στρωμένος με μεταρρυθμίσεις. Όμως, κατά το Γρα­φείο, «το τοπίο είναι ασαφές και ευμετάβλητο. Η εντύπωση που έχουμε είναι ενός εργοταξίου όπου το έργο προχωρεί χωρίς αποσαφηνισμένο σχέδιο ή είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση και δεν τελειώ­νει ποτέ».

Με λίγα λόγια, η χώρα αυτή πορεύεται στο άγνω­στο με βάρκα τις προεκλογικές εξαγγελίες, αλλά δί­χως σαφές πρόγραμμα. Ακόμη και πολύ πρόσφατα η κυβέρνηση έβαλε χρονικά το κάρο («έξοδος από τη μνημόνιο») μπροστά από το άλογο (αναδιάρθρωση του χρέους), παρότι κανένας σοβαρός δεν πιστεύει ότι αυτό μπορεί να συμβεί. Το καμπανάκι ηχεί τόσο για την απερχόμενη Ν.Δ. όσο και για τον προελαύνοντα ΣΥΡΙΖΑ, αφού η επομένη των εκλογών, υπ' αυτές τις συνθήκες, θα είναι τόσο δύσκολη όσο και η προηγούμενη.

Και μόνο το ότι η κυβέρνηση ζητάει «προληπτική πιστωτική γραμμή» - η οποία σε κάθε εκδοχή της προβλέπει σκληρή επιτήρηση - αναζητώντας ακό­μη μια φορά «ειδική αντιμετώπιση», αποκαλύπτει την απουσία στρατηγικής.

Σταύρος Χριστακόπουλος