Στις παλιές καλές εποχές, ο Ντερμπεντέρης εγκαινίαζε τη σεζόν με δημοσκόπηση...

  
Τώρα δεν είναι εποχή για τέτοια...
Φαντάσου ότι είσαι ο νεκρός της Αμφίπολης. Αναπαύεσαι για δυο χιλιάδες χρόνια μέσα στη χλιδή, τους λέοντες και τις Καρυάτιδες, ώσπου η σκαφίδα των αρχαιολόγων ανοίγει μια τρύπα και...
βρίσκει τον τάφο σου. Δεν βαριέσαι, λες, παγκόσμιο μνημείο είναι ο τάφος δεν μπορώ να τον κρατήσω για τον εαυτό μου, άσε που θα με ξαναθυμηθεί ο κόσμος, μετά από τόσους αιώνες λήθης.

Πάνω που νοιώθεις περήφανος, ίσως και ελαφρώς χαρούμενος, ανοίγει η πύλη και μπαίνει μέσα ένας ψιλόλιγνος με γυαλιά. Ποιος είναι τούτος, ρε παιδιά; Ο Σαμαράς είναι, μη δίνεις σημασία, ψάχνει για ψήφους στα νεκροταφεία, σου λένε και ησυχάζεις. Αμ δε που ησυχάζεις. Με το που φεύγει ο Σαμαράς, μπουκάρει η Παναγιωταρέα και στρογγυλοκάθεται μεταξύ προαυλίου και προθαλάμου. Την σπρώχνεις, την διώχνεις, αυτή εκεί, μετράει τα δάχτυλα των Καρυάτιδων, για να αποδείξει ότι είναι γνήσιες ελληνίδες και όχι τίποτα γυφτοσκοπιανές (σ.σ. δεν χρειάζεται να μετράς, Άννα μου, οι σκοπιανές είναι εξαδάκτυκλες).

Θα περάσει κι αυτό συλλογιέσαι, άλλωστε τι χειρότερο μπορεί να μου συμβεί μετά την Παναγιωταρεά. Κι όμως, αγαπητέ, υπάρχουν και χειρότερα, υπάρχει και ο Πρετεντέρης που έρχεται στην Αμφίπολη για να κάνει ρεπορτάζ. Ε όχι, ρε παιδιά κι ο Πρετεντέρης! Ανάθεμα την ώρα που με θάψανε στο χώμα! Χίλιες φορές να με είχανε κάψει και να είχαν σκορπίσει τις στάχτες μου στα νερά του Αιγαίου, να κάνουν παρέα με τις στάχτες της Μαρίας Κάλας.

Στις παλιές καλές εποχές, η «Ανατροπή» εγκαινίαζε τη σεζόν με δημοσκόπηση της GPO . Τώρα δεν είναι εποχή για τέτοια, όση κοπτοραπτική και να κάνεις, τις 3-4 μονάδες υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορείς να τις αποφύγεις με τίποτα. Δεν αντέχονται με τίποτα οι τέσσερις μονάδες, αδελφέ μου, ιδίως όταν ξέρεις ότι έχουν προέλθει από κοπτοραπτική. Μπορεί να πάθει καμιά ορθοστατική υπόταση ο οικοδεσπότης και να σωριαστεί σαν την Ευγενία Μανωλίδου στο «Ελλάδα έχεις Ταλέντο». Ακόμη χειρότερα: Μπορεί να λιγοθυμήσει ο Πάγκαλος και να καταπλακώσει την παρακείμενη Σώτη Τριανταφύλλου, που θα νομίσει ότι έπεσε ξαφνικά πάνω της το βάρος της ιστορίας.

 Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιώργου Ανανδρανιστάκη, ΕΔΩ...