Εάν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς, μέχρι τις εκλογές θα έχουμε περισσότερα κόμματα απ' ό,τι εφημερίδες. Όχι τις αθλητικές, όλες τις εφημερίδες. Στο σύνολό τους. Κάποτε, σε...
πόλεις και χωριά, σε καφενεία και ταβέρνες, σε δημόσιες υπηρεσίες και σε υπαίθριες συναθροίσεις, αν φώναζες «πρόεδρε» θα γυρνούσαν περισσότερα κεφάλια απ' όσα θα έμεναν σταθερά. Τώρα, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, μόνο που δεν αναφερόμαστε σε προέδρους κοινοτήτων, συλλόγων και συνεταιρισμών, αλλά σε προέδρους κομμάτων.
Τελευταίο κρούσμα ο Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος προανήγγειλε την ίδρυση νέου πολιτικού φορέα. Ο Λυκούδης, ο οποίος έφυγε από τη ΔΗΜΑΡ και για ένα διάστημα άφηνε να αιωρείται στην ατμόσφαιρα πως προσεγγίζεται από Το Ποτάμι, αφού ήταν πολύ αριστερά για εκείνον ο ΣΥΡΙΖΑ και πολύ δεξιά το ΠΑΣΟΚ.
Η πολυδιάσπαση των πολιτικών δυνάμεων συνεχίζεται. Και θα συνεχιστεί ακόμη περισσότερο, αφού η αποσύνθεση του σκηνικού δεν έχει ολοκληρωθεί. Κι όπως σε όλα τα πράγματα στη ζωή, μετά την αποσύνθεση έρχεται η σύνθεση. Ωστόσο, αργεί ακόμη αυτή η ώρα. Δεν έχουμε πιάσει πάτο. Είμαστε κοντά, αλλά δεν τον φτάσαμε ακόμη. Ο Νικολόπουλος κόμμα, ο Γκλέτσος κόμμα, ο Κουβέλης κόμμα, ο Θεοδωράκης κόμμα, ο Λυκούδης κόμμα, ο Οικονόμου δείχνει πως θα κάνει κόμμα. Πιο πριν ο Λοβέρδος κόμμα, ο Μόσιαλος πολιτική κίνηση, η Ντόρα, ο Αβραμόπουλος πιο παλιά.
Οι παίκτες παίρνουν θέση γύρω-γύρω από το τραπέζι στο οποίο θα παιχτεί η παρτίδα μέχρι τις εκλογές. Και, ξέρετε, στο πόκερ το σημαντικότερο δεν είναι να έχεις καλά φύλλα, αλλά η θέση στην οποία κάθεσαι. Αλλά εδώ οι συσχετισμοί είναι διαφορετικοί. Με αυτόνομη κάθοδο όλων αυτών των κομμάτων, οι επικεφαλής τους όχι απλά δεν θα μπουν στη Βουλή, δύσκολα θα μπορέσουν να συσπειρώσουν όσους συμπορεύονται αυτή τη στιγμή μαζί τους. Τι επιδιώκουν, λοιπόν; Μα είναι απλό: Να αποτελέσουν μοχλούς πίεσης και να κάνουν τους εαυτούς τους ένα πολύ ωραίο τυράκι στη φάκα. Είναι διαφορετικό να είσαι μόνος σου στη ζούγκλα της πολιτικής και διαφορετικό να είσαι σε ένα κόμμα, έστω και μικρό. Λειτουργείς σαν αγέλη, νιώθεις πιο ασφαλής και δίνεις μεγαλύτερο κίνητρο στον άλλον να κάνει κίνηση προσέγγισης.
Η κεντροαριστερά όχι μόνο είναι στη χειρότερη κατάσταση που ήταν ποτέ, αλλά κάνει και κάτι χειρότερο. Αδυνατεί να εκμεταλλευτεί τις αυτοκαταστροφικές τάσεις της αντίστοιχης στα δεξιά παράταξης και χάνει ιστορικές ευκαιρίες. Λογικό, όμως. Αυτό δεν είναι πολιτικός χώρος. Συναρμολογούμενα κομμάτια της LEGO είναι, χωρίς το manual και τις οδηγίες χρήσης...
Τάκης Καραγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου