Όχι στην Ελλάδα, στον κόσμο ολόκληρο. Πινακίδες αμέτρητες, ανά δύο τρία χιλιόμετρα, σε...
προειδοποιούν: Προσοχή κίνδυνος. Μεγάλος κίνδυνος. Μεγάλη επικινδυνότητα. Στα επόμενα δύο χιλιόμετρα συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα. Στα επόμενα τρία χιλιόμετρα συμβαίνουν θανατηφόρα ατυχήματα. Στα επόμενα πέντε. Στροφές επικίνδυνες. Προσοχή. Προσοχή ...ο θάνατος παραμονεύει. Παντού. Στο επόμενο χιλιόμετρο, στην επόμενη στροφή. Στην άλλη λωρίδα, στο αντίθετο ρεύμα. Μπροστά σου. Έξω από την Κόρινθο, στο Κιάτο, στο Ξυλόκαστρο, στο Διακοφτό, στην Ακράτα, στη στροφή για τα Καλάβρυτα, στο Αίγιο, πριν ή μετά τα διόδια για το Ρίο.
Παντού κίνδυνος. Παντού προσοχή για θανατηφόρα ατυχήματα. Αυτός δεν είναι δρόμος. Το τρενάκι του τρόμου είναι. Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες. Φτάνεις στον προορισμό σου και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι να κάνεις είναι να πας στην εκκλησία ν' ανάψεις μια λαμπάδα που σώθηκες. Να κάνεις το σταυρό σου και να ευχαριστήσεις το Θεό που σου επέτρεψε να ζήσεις.
Όσοι έχετε κάνει τη διαδρομή θα συμφωνείσετε μαζί μου πως τέτοια και τόσο φοβιστική ατμόσφαιρα σε δρόμο είναι πρωτοφανής. Ξεκινάς να πας ας πούμε από την Αθήνα στο Αγρίνιο και το μόνο πράγμα που σκέφτεσαι είναι όχι το πόσες ώρες θα κάνεις, αλλά αν θα φτάσεις. Οδηγείς, βλέπεις τις πινακίδες και το μόνο που αναρωτιέσαι είναι αν θα τα καταφέρεις να βγεις ζωντανός απ' αυτή την ...κούρσα θανάτου. Στην εθνική οδό, τρόπος του λέγειν εθνική, Αθηνών - Κορίνθου δεν κάνεις ταξίδι, σε διαγωνισμό επιβιώσης συμμετέχεις...
Για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο του Νίκου Φελέκη πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου