Η Χαρούλα τους κατέστρεψε...

Το τρίπτυχο 1) επιτυχημένη αφίσα (σχεδιασμός του Δημήτρη Αρβανίτη), 2) Χαρούλα Αλεξίου (μία λαϊκή τραγουδίστρια, αγαπητή από τον κόσμο, χωρίς κομματική ταυτότητα) και, 3) απίστευτη κοσμοσυρροή, «εκνεύρισε» τους συστημικούς αρθρογράφους, οδηγώντας τους σε ανακρίβειες και παιδαριώδη λάθη.

Και δεν αναφέρομαι στην...
ιδεολογική τοποθέτηση του καθενός. Δικαίωμά μας να κρίνουμε την κίνηση της Αλεξίου ως άδολη κι επαναστατική, δικαίωμά τους να την κρίνουν ακριβώς αντίθετα, να διακρίνουν πίσω από αυτή καιροσκοπισμό και ταπεινά κίνητρα. Ούτε εμείς μπορούμε να αποδείξουμε πως έχουμε δίκιο, ούτε αυτοί. Και είναι ωραίο να διεξάγονται, δια των ΜΜΕ, ανάλογες ιδεολογικές κόντρες.

Τα γεγονότα ωστόσο, όπως και τα τραγούδια, είναι στάνταρ. Ή... συνέβησαν ή όχι. Ή... τραγουδήθηκαν ή όχι. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Γράφει λοιπόν ο Παύλος Αγιαννίδης στα ΝΕΑ, σε σχόλιό του για τη συναυλία με τον τίτλο «Της επανάστασης και της λάτρας», δεύτερο συνεχόμενο σχόλιο μέσα σε δύο ημέρες κάτι που αποδεικνύει, αν μην τι άλλο, μία εμμονή: «Και άρχισε από το επαναστατημένο μικρόφωνο με το γάντι της κουζίνας, να λέει τραγούδια από τη νέα της δουλειά. Όπως κάθε καλλιτέχνης που σέβεται τον εαυτό του και κυρίως τα τρικ της προώθησης του νέου του δίσκου. Άφησε πίσω της ό,τι λαϊκό είχε τραγουδήσει το στόμα κάθε Έλληνα. Άλλωστε είχε περάσει πια σε κανέλες, νεράντζια και άλλα γλυκά του κουταλιού».

Ήταν εκεί σίγουρα ο Παύλος Αγιαννίδης; Ήταν στο Σύνταγμα. Μήπως είχε πάει σε μία άλλη συναυλία;

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Κανελλόπουλου, ΕΔΩ...