Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε με τη ΔΕΗ και συνεχίζεται με τις παραλίες, συγκεντρώνει ευρεία κοινοβουλευτική και κοινωνική συναίνεση, την οποία ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να...παρακάμψει βίαια, παραιτούμενος πλέον από κάθε επίφαση σεβασμού στους θεσμούς και στη δημοκρατία.
Η κυβέρνηση δείχνει να εγκαταλείπει το υπερβολικά αισιόδοξο σχέδιο να συγκεντρώσει 180 ψήφους για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και προχωράει σε έναν σχεδιασμό προσαρμογής σε κάλπη το φθινόπωρο. Φαίνεται μάλιστα ότι πλέον δεν έχει εσωτερική συνοχή ως προς τα δύο συνθετικά της.
Η πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε με τη ΔΕΗ και συνεχίζεται με τις παραλίες, συγκεντρώνει ευρεία κοινοβουλευτική και κοινωνική συναίνεση, την οποία ο κ. Σαμαράς επιχειρεί να παρακάμψει βίαια, παραιτούμενος πλέον από κάθε επίφαση σεβασμού στους θεσμούς και στη δημοκρατία. Δύο πράγματα τον ενδιαφέρουν: Να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των μέχρι σήμερα υποστηρικτών του και να οργανώσει ένα σχήμα εκλογικού διλήμματος απελπισίας, για την κατάστρωση του οποίου οι "πλάτες" τους του είναι αναγκαίες. Μια επαγγελία ονομαστικής ρύθμισης του χρέους θα αποτελέσει το στοιχείο νομιμοποίησης, το δέλεαρ για την παραίτηση της ελληνικής κοινωνίας από κάθε στοιχείο ευρωπαϊκού κεκτημένου και τη βύθισή της σε ένα καθεστώς βαλκανικής αντιμεταρρύθμισης. Στη Γερμανία τα όρια συνταξιοδότησης μειώνονται, στην Ελλάδα αυξάνονται...
Έτσι η κυβέρνηση επιχειρεί μέσα στο καλοκαίρι, όσο ακόμα μπορεί να καλύπτεται τυπικά πίσω από την τρόικα, να προωθήσει το πιο μακροπρόθεσμα καταστροφικό κομμάτι της ατζέντας της. Γνωρίζει ότι δεν είναι σε θέση να ανασυνθέσει τις κοινωνικές συμμαχίες στις οποίες βασίστηκε και έχει αποφασίσει να τις εγκαταλείψει και επισήμως. Αυτό ακριβώς σημαίνει η μαθηματική ισοπέδωση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος που συνομολογεί.
Το στοίχημα για την κυβέρνηση είναι να αντικαταστήσει τη χαμένη σιωπηρή συναίνεση με τον ακραίο αυταρχισμό και να βασιστεί σε ένα νέο μοντέλο υπερσυγκέντρωσης, διαμοιράζοντας κυριολεκτικά πλέον τη χώρα ανάμεσα στις πολιτικές απαιτήσεις των πιστωτών και στην παραδοσιακή ντόπια οικονομική ολιγαρχία, που αποτελεί το τελευταίο της στήριγμα. Ανησυχεί μάλιστα βλέποντας κινήσεις σε άλλες δυνητικές πολιτικές εκπροσωπήσεις στο πλαίσιο του αστισμού, όπως το Ποτάμι ή οι διάφοροι μπερλουσκονισμοί. Το σημείο τομής των δύο πόλων είναι η υπερσυγκέντρωση των επιχειρήσεων, ενδεχομένως και της ακίνητης περιουσίας στα χέρια των τραπεζών. Τα νομοσχέδια για τα δάση και τον αιγιαλό αποτελούν την επιτομή αυτής της νέας φάσης.
Η αποτυχία αυτών των σχεδιασμών δεν θα φέρει απλώς τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, αλλά κυρίως θα απομακρύνει το φάσμα της επιστροφής της ελληνικής κοινωνίας στον 19ο αιώνα και θα της δώσει τα περιθώρια, τα μέσα και της απαντοχές να σταθεί στα πόδια της...
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου