Αντώνης Παπαγιαννίδης
Μόλις που άρχισε η ευρωπεριπέτεια με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Γιατί το λέμε αυτό; Η Επιτροπή Γιούνκερ έχει αναλάβει -υπό την πίεση της ευρωπαϊκής πολιτικής ορθότητας- να...
έχει τουλάχιστον τόσα μέλη γυναίκες, όσο και η απερχόμενη Επιτροπή Μπαρόζο. Γι' αυτό είχαν παρακληθεί οι χώρες που είχαν σοβαρές γυναικείες υποψηφιότητες (η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ιταλία, η Δανία, η Σουηδία) να διευκολύνουν με σοβαρή γυναικεία πρόταση. Η Ελλάδα είχε επί βδομάδες την υποψηφιότητα Ντόρας Μπακογιάννη, φλέρταρε κάποια στιγμή με παράταση της θητείας Μαρίας Δαμανάκη, σκέφτηκε ακόμη και Άννα Διαμαντοπούλου ή Νίκη Τζαβέλλα. Μέχρι και Γιάννα Αγγελοπούλου έπεσε στο τραπέζι με μια «διαφορετική» λογική. (Κάπου εκεί, ο Δημ. Αβραμόπουλος που το 'παιζε αποστασιοποιημένος, έσπευσε να πει το δικό του «ναι»).
Ευλόγως ο αναγνώστης θα σκεφθεί «Μα, είναι δυνατόν να σταθούν εδώ οι Ευρωπαίοι; Σε μια επιλογή ανάλογα με το φύλο;». Το πρόβλημα για τον κ. Γιούνκερ είναι ότι άμα εμφανιστεί με μια Επιτροπή σχεδόν ολόκληρη ανδρική -μέχρι στιγμής, μόνο 3 γυναικείες υποψηφιότητες υπάρχουν- κινδυνεύει σοβαρά να καταψηφιστεί στην Ολομέλεια. Ήδη, ακούγεται ότι αν δεν βοηθηθεί από τα κράτη-μέλη θα μπορούσε μέχρι και να μην παρουσιαστεί ενώπιον της Ολομέλειας: ευρωπαϊκά πράγματα... (Εδώ κοτζάμ Γαλλία αναγκάσθηκε να δώσει δύο υποψηφίους: Πιέρ Μοσκοβισί και Ελιζαμπέτ Γκιγκού. Άμα τελικά έρθει στην Αθήνα ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, θάχει μια ζωηρή συζήτηση με τον φίλο του Αντώνη Σαμαρά για την υπαναχώρησή του).
Βέβαια, με τις πρόωρες εκλογές λόγω Προεδρικής εκλογής να μην ξορκίζονται επαρκώς, ο Αντώνης Σαμαράς «χρειαζόταν» ένας βασικός διεκδικητής της διαδοχής του -σε περίπτωση αστοχίας του στις κάλπες- να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο μακριά. Αλλά και ο Δημ. Αβραμόπουλος ανθρώπινο ήταν να έχει την επιθυμία για μια «ασφαλή» πενταετία. Εδώ, όμως, μπαίνει στη μέση μια άλλη διάσταση: ειδικά άμα η Ελλάδα αξιωθεί ενός σημαντικού χαρτοφυλακίου, όπως της Μετανάστευσης (αμφιβάλλουμε, αλλ' αφού το λένε μετ' επιτάσεως...), υπάρχει η διαδικασία hearing/ακρόασης ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Άλλοτε αυτό ήταν μια τυπικότητα, όμως τώρα πλέον, με το Ευρωκοινοβούλιο ελαφρώς στα κάγκελα με τη συμπεριφορά των κρατών-μελών, υπάρχει σοβαρά ενδεχόμενο να μην αρκεσθούν στη λάμψη της προσωπικότητας Αβραμόπουλου. (Ήδη, το γεγονός ότι φαίνεται διατεθειμένος να κρατήσει μέχρι την τελευταία στιγμή το υπουργικό του χαρτοφυλάκιο -κι ας μην συνοδεύεται με αεροπλανάκι, θυμάστε;- δεν θα του κάνει καλό). Θα πεισθεί άραγε ο ευρηματικός Αβραμόπουλος να κάνει σοβαρό homework προτού εμφανισθεί ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου; Δικαιούται 7 άτομα στο γραφείο του, στις Βρυξέλλες -αλλά τα 3 πρέπει να προέρχονται από τα Κοινοτικά όργανα...
Δύσκολοι οι καιροί για πρίγκιπες, τελικά...
Μόλις που άρχισε η ευρωπεριπέτεια με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Γιατί το λέμε αυτό; Η Επιτροπή Γιούνκερ έχει αναλάβει -υπό την πίεση της ευρωπαϊκής πολιτικής ορθότητας- να...
έχει τουλάχιστον τόσα μέλη γυναίκες, όσο και η απερχόμενη Επιτροπή Μπαρόζο. Γι' αυτό είχαν παρακληθεί οι χώρες που είχαν σοβαρές γυναικείες υποψηφιότητες (η Ελλάδα, η Βουλγαρία, η Ιταλία, η Δανία, η Σουηδία) να διευκολύνουν με σοβαρή γυναικεία πρόταση. Η Ελλάδα είχε επί βδομάδες την υποψηφιότητα Ντόρας Μπακογιάννη, φλέρταρε κάποια στιγμή με παράταση της θητείας Μαρίας Δαμανάκη, σκέφτηκε ακόμη και Άννα Διαμαντοπούλου ή Νίκη Τζαβέλλα. Μέχρι και Γιάννα Αγγελοπούλου έπεσε στο τραπέζι με μια «διαφορετική» λογική. (Κάπου εκεί, ο Δημ. Αβραμόπουλος που το 'παιζε αποστασιοποιημένος, έσπευσε να πει το δικό του «ναι»).
Ευλόγως ο αναγνώστης θα σκεφθεί «Μα, είναι δυνατόν να σταθούν εδώ οι Ευρωπαίοι; Σε μια επιλογή ανάλογα με το φύλο;». Το πρόβλημα για τον κ. Γιούνκερ είναι ότι άμα εμφανιστεί με μια Επιτροπή σχεδόν ολόκληρη ανδρική -μέχρι στιγμής, μόνο 3 γυναικείες υποψηφιότητες υπάρχουν- κινδυνεύει σοβαρά να καταψηφιστεί στην Ολομέλεια. Ήδη, ακούγεται ότι αν δεν βοηθηθεί από τα κράτη-μέλη θα μπορούσε μέχρι και να μην παρουσιαστεί ενώπιον της Ολομέλειας: ευρωπαϊκά πράγματα... (Εδώ κοτζάμ Γαλλία αναγκάσθηκε να δώσει δύο υποψηφίους: Πιέρ Μοσκοβισί και Ελιζαμπέτ Γκιγκού. Άμα τελικά έρθει στην Αθήνα ο Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, θάχει μια ζωηρή συζήτηση με τον φίλο του Αντώνη Σαμαρά για την υπαναχώρησή του).
Βέβαια, με τις πρόωρες εκλογές λόγω Προεδρικής εκλογής να μην ξορκίζονται επαρκώς, ο Αντώνης Σαμαράς «χρειαζόταν» ένας βασικός διεκδικητής της διαδοχής του -σε περίπτωση αστοχίας του στις κάλπες- να βρίσκεται όσο το δυνατόν πιο μακριά. Αλλά και ο Δημ. Αβραμόπουλος ανθρώπινο ήταν να έχει την επιθυμία για μια «ασφαλή» πενταετία. Εδώ, όμως, μπαίνει στη μέση μια άλλη διάσταση: ειδικά άμα η Ελλάδα αξιωθεί ενός σημαντικού χαρτοφυλακίου, όπως της Μετανάστευσης (αμφιβάλλουμε, αλλ' αφού το λένε μετ' επιτάσεως...), υπάρχει η διαδικασία hearing/ακρόασης ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Άλλοτε αυτό ήταν μια τυπικότητα, όμως τώρα πλέον, με το Ευρωκοινοβούλιο ελαφρώς στα κάγκελα με τη συμπεριφορά των κρατών-μελών, υπάρχει σοβαρά ενδεχόμενο να μην αρκεσθούν στη λάμψη της προσωπικότητας Αβραμόπουλου. (Ήδη, το γεγονός ότι φαίνεται διατεθειμένος να κρατήσει μέχρι την τελευταία στιγμή το υπουργικό του χαρτοφυλάκιο -κι ας μην συνοδεύεται με αεροπλανάκι, θυμάστε;- δεν θα του κάνει καλό). Θα πεισθεί άραγε ο ευρηματικός Αβραμόπουλος να κάνει σοβαρό homework προτού εμφανισθεί ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου; Δικαιούται 7 άτομα στο γραφείο του, στις Βρυξέλλες -αλλά τα 3 πρέπει να προέρχονται από τα Κοινοτικά όργανα...
Δύσκολοι οι καιροί για πρίγκιπες, τελικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου