Ένα μεσημέρι στης Ευρωβουλής τα μέρη...

Η ταξιθεσία το έφερε και ο Γιούγκερ καθόταν δύο μέτρα μακριά από τον Φάρατζ. Ο ένας κοίταγε τον άλλον στα μάτια και του έλεγε ωμά, ήρεμα, με κάποιο στυλ και χωρίς σοβαρές εντάσεις φωνής, ότι...
περίπου ο απέναντι εκπροσωπεί ό,τι πιο απεχθές για την Ευρώπη. Καθαρές κουβέντες. Αυτό ήταν το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαδικασίας που παρακολούθησα από το θεωρείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, κατά την διαδικασία που προηγήθηκε της ψηφοφορίας για την ανάδειξη του νέου Προέδρου της Κομισιόν. Οι καθαρές κουβέντες, σε μια διαδικασία που οι περισσότεροι φαίνονταν μουδιασμένοι και αμήχανοι αλλά με αίσθηση ιστορικότητας μιας στιγμής που συναντούσαν πρώτη φορά.

Καθαρές κουβέντες χωρίς να προσποιείται κανείς κάτι άλλο από αυτό που είναι και πιστεύει. Χωρίς ιδιαίτερες διακυμάνσεις των φωνητικών χορδών και με αρκετή δόση χιούμορ. Περισσότερο ενδιαφέρονταν οι ομιλητές για την οριοθέτησή τους στην πολιτική γεωγραφία παρά για να κερδίσουν εντυπώσεις θεατρικής παράστασης. «Δεν θα σας ψηφίσω γιατί εκπροσωπείτε την παρακμή της Ευρώπης». «Ευχαριστώ πολύ, κυρία Λεπέν, γιατί δεν ήθελα την ψήφο σας». «Δεν είναι δημοκρατικό να ψηφίζουμε μυστικά». «Χάρη σας γίνεται, κύριε Φάρατζ, γιατί δεν θέλετε να ξέρετε ποιοι ευρωβουλευτές σας θα με ψηφίσουν».

Ακόμα και τα γιουχαΐσματα των Βρετανών δεν ήσαν κανονικά. ‘Ησαν καταγραφή αποδοκιμασίας όχι χουλιγκανισμός. Δεν είχαν ένταση και διάρκεια, ήταν άναρθρο μουρμουρητό που ο Γιούγκερ περίμενε να ολοκληρωθεί όποτε εκδηλωνόταν, σαν τρένο που περνά και δεν αποφεύγεται ο θόρυβος. Και αυτό γινόταν όποτε ο υποψήφιος Πρόεδρος υπερασπιζόταν το κοινό νόμισμα, την κοινή πολιτική ασύλου και την αλληλεγγύη Βορρά -Νότου.
Καθαρές και οι κουβέντες που δεν ειπώθηκαν. «Είμαστε το Γαλατικό χωριό της Ευρώπης» εννοούσαν ξεκάθαρα οι Βρετανοί με τα σημαιάκια της χώρας τους στημένα επιδεικτικά πάνω στα έδρανά τους, οι μόνοι από όλους τους ευρωβουλευτές που πρόβαλλαν εμφανώς στην αίθουσα το εθνικό τους στίγμα-ούτε η Λεπέν δεν τόκανε.

Και η ελληνική πινελιά σε αυτήν την ήρεμη, πολιτισμένη και πληκτική ατμόσφαιρα ο βουλευτής του ΚΚΕ, που σηκώθηκε με το έτσι θέλω να διαβάσει κάτι που κανείς δεν καταλάβαινε γιατί οι διερμηνείς δεν τον ακολούθησαν. Ανυποχώρητος, μέχρι που ανάγκασε τον Σούλτς να τον πετάξει από την αίθουσα. Αλλά και η αναφορά στη χώρα μας από τον Γιούγκερ. «Σώσαμε ένα φλεγόμενο αεροπλάνο εν πτήσει… είμαι περήφανος που αυτό το θαυμάσιο έθνος ξακολουθεί να είναι μέλος μας…πάντως κάναμε και λάθη»...

Ανδρέας Πετρουλάκης