Πώς προχωράμε...

Τώρα είναι ευκαιρία να διορθώσουμε εσωτερικές αδυναμίες, να δούμε λάθη μας και να πάρουμε πρωτοβουλίες.


Η πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές έγραψε ιστορία. Παρά τις προβλέψεις και τις επιθυμίες των...
αντιπάλων περί παροδικού και συγκυριακού φαινομένου της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2012, η παρουσία και η πορεία του τα δύο αυτά χρόνια, σε συνδυασμό με το αποτέλεσμα αποδεικνύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να μείνει. Εγγράφεται στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι ως εκείνη η δύναμη που διεκδικεί την κυβέρνηση για να ανατρέψει την πολιτική των Μνημονίων, αποτελώντας τον σταθερό αριστερό και προοδευτικό πόλο στη χώρα μας που μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω. Αυτή η νέα συνθήκη δημιουργεί διεργασίες σε όλους τους χώρους, επιβεβαιώνοντας ακόμα περισσότερο τον κυρίαρχο ρόλο του κόμματός μας. Έχει δε σαφή αντανάκλαση στην Ευρώπη, όπου παράλληλα με την υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την προεδρία της Κομισιόν και τις μετεκλογικές πρωτοβουλίες αποκαλύφθηκαν δυνατότητες που μπορούμε να αξιοποιήσουμε δημιουργώντας το παράδειγμα και διεκδικώντας χώρο και ρόλο σε μια Ε.Ε. που κυριαρχεί η πολιτική της λιτότητας και το έλλειμμα δημοκρατίας και όπου οι ευρωεκλογές έδειξαν άνοδο της Ακροδεξιάς.

Από αυτές τις εκλογές, ωστόσο, εξάγονται πολλαπλά συμπεράσματα. Ενώ οι πολίτες δείχνουν σε μεγάλο βαθμό να εκφράζουν την επιθυμία για την αλλαγή που χρειάζεται σε κεντρικό επίπεδο, την ίδια στιγμή αρκετοί συνδέονται με τους «αρμούς του κράτους» και τους μηχανισμούς μικροεξουσίας, που, έστω και ισχνότεροι, λειτουργούν, φανερώνοντας το υπαρκτό ακόμα μπλοκ εξουσίας του πάλαι ποτέ δικομματισμού στο αυτοδιοικητικό και όχι μόνο επίπεδο. Παρόλα αυτά, είναι αξιοσημείωτη η εκλογή πολλών στη διοίκηση σε Περιφέρειες και δήμους, οι οποίοι βέβαια στην πλειονότητά τους είχαν αυτοδιοικητική σχέση και μίλησαν για προβλήματα και λύσεις σε τοπικό επίπεδο, χωρίς να παραβλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν είχαμε τα επιθυμητά αποτελέσματα για πολλούς λογούς, μεταξύ των οποίων ότι θεωρήθηκε πως αρκεί η κεντρική πολιτική μάχη να συμπαρασύρει και την τοπική, έχοντας ταυτόχρονα και μια στενή αντίληψη για συμμαχίες. Σε αυτό το πλαίσιο χρειάζεται ανάλυση και το καινούργιο φαινόμενο στον Πειραιά, σε συνδυασμό με αυτό του Βόλου, όπου παράγοντες πέραν του πολιτικού εμφανίζονται και ενδεχομένως να διεκδικήσουν ρόλο στο κοντινό μέλλον με μια αντίληψη μεταπολιτικής που έχουμε συναντήσει και σε άλλες χώρες. Έχοντας τώρα την εκτίμηση ότι αποτελούμε τον σταθερό αριστερό και προοδευτικό πόλο (ο άλλος πόλος, δεξιός - νεοφιλελεύθερος, της Ν.Δ.), θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε ένα περιβάλλον που οδηγείται όλο και πιο πολύ στην πολωτική σύγκρουση σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, που εμπεριέχει τη διαμάχη νέου-παλιού και που θα υπερβεί σε έναν βαθμό σε μια επόμενη μέρα το Μνημόνιο - αντιμνημόνιο.

Ο ισχυροποιημένος αριστερός - προοδευτικός πόλος του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να υπερασπιστεί τα κοινωνικά αγαθά και τη δημοκρατία χωρίς απολυτοποιήσεις ούτε του ταξικού ούτε του πατριωτικού και το νέο έρχεται να αντιπαρατεθεί με τις δυνάμεις διαπλοκής και διαφθοράς εκφράζοντας παράλληλα την προσδοκία, βάζοντας ξανά στο παιχνίδι ιδιαίτερα τους νέους και τους ανέργους, επεκτείνοντας ταυτόχρονα τις συμμαχίες στα πληττόμενα μεσαία στρώματα.

Υπό αυτό το πρίσμα, και ακριβώς μάλιστα γιατί είχαμε και επιτυχία που δημιουργεί επιπλέον δυνατότητες τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να διορθώσουμε εσωτερικές αδυναμίες, να δούμε λάθη μας και να πάρουμε πρωτοβουλίες με στόχο να δοθεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη δύναμη -ακόμα και η απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή- στον ΣΥΡΙΖΑ για τη νίκη και την ανατροπή. Ενδεικτικά χρειάζεται:

Α. Πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός φόρουμ διαλόγου με δυνάμεις που διατηρούν την αυτονομία τους και θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την ισχυρή δύναμη ανατροπής για μια αριστερή, προοδευτική κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, ώστε να βρεθούν πολιτικές και προγραμματικές προϋποθέσεις συνεργασίας. Μια ανάλογη επιτροπή, π.χ., δημιουργήθηκε για την υποστήριξη της υποψηφιότητας Τσίπρα στην Ευρώπη.

Β. Ο εξορθολογισμός των διαφορετικών προσεγγίσεων μέσα στο κόμμα, που δεν θα παίρνουν διαστάσεις δυσανάλογες από αυτές που έχουν και η συμβολή όλων στην προγραμματική εμβάθυνση. Θα είχε τη σημασία του, π.χ. να βγουν συμπεράσματα από αυτούς που έβαζαν επιτακτικά προεκλογικά τα θέματα σχεδίου Β και νομίσματος, καθώς αυτές οι απόψεις δεν απασχόλησαν, με τους όρους που υπήρξαν εσωκομματικά, την κοινωνία στις εκλογές.

Γ. Η περαιτέρω ομογενοποίηση και η αναβάθμιση της λειτουργίας του κόμματος, που, ενώ προφανώς θα είναι πολυτασικό και πολυφωνικό, οφείλει να λειτουργεί με δημοκρατία και διαφάνεια, έχοντας ταυτόχρονα και ένα ενιαίο, ισχυρό, πολιτικό κέντρο που θα προσπαθεί μεταξύ άλλων να αποφεύγει και να διορθώνει λάθη και αδυναμίες, όπως αυτά που συνέβησαν και κατά την προεκλογική περίοδο.

Δ. Ουσιαστική ενίσχυση του κόμματος με ένταξη ζωντανών οργανικών κομματιών της κοινωνίας που είτε μας παρακολουθούν κριτικά και αμήχανα είτε δεν τους δεχτήκαμε για λόγους αδυναμίας, αλλά και άρνησης να μπλεχτούμε με το καινούργιο και το διαφορετικό, αφήνοντας μετέωρο το βήμα ενίσχυσης της συλλογικότητάς μας. Γιατί το απαραίτητο άνοιγμα στην κοινωνία να μη γίνει μέσω ενός μηνύματος ότι το κόμμα επανιδρύεται και χρειάζεται τη στήριξη στην πιο δύσκολη και ελπιδοφόρα μάχη που έρχεται;...
avgi.gr