Αούα...

Λίγα λόγια, κατ’ αρχάς, για το ον «Κικίλιας». Βασικά, μπασκετμπολίστας - και μάλιστα κακός μπασκετμπολίστας της κατηγορίας «αούα»: χρήσιμος για να κάνει φάουλ στους επικίνδυνους αντιπάλους.

Είναι...
και γιατρός, σημειωτέον! Αλλά εγώ ποτέ δεν θα τολμούσα να αφεθώ στην ιατρική αυθεντία του, εκτός αν είχα τα στοιχεία που θα μου επέτρεπαν να πιστεύω στην εξαιρετική ευφυΐα του. (Μόνον έτσι θα μπορούσα να φαντασθώ ότι κάποιος μπορεί να είναι συγχρόνως «αθλητής», ιατρός και πολιτικός...). Δυστυχώς, δεν τα έχω.

Παραβλέπω ότι ξεκίνησε ως δορυφόρος του Νικήτα Κακλαμάνη στον Δήμο Αθηναίων (όλοι ξεκινούμε από κάπου - εγώ λ.χ. ξεκίνησα από την «Ελευθεροτυπία»...) και μένω στο γεγονός ότι υπήρξε εκ των μαχητικότερων υποστηρικτών της ΑΟΖ, με επιχειρήματα τα οποία κυμαίνονταν μεταξύ του κωμικού και του παιδαριώδους. (Το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και παρόμοιες σαχλαμάρες...).

Μια κυβέρνηση που έχει την πολυτέλεια να ανέχεται Γιακουμάτους, Γρηγοράκους, Ντινόπουλους και τα συμπαρομαρτούντα, ενδεχομένως να έχει μια θέση και για το «Κικίλιας». Αλλά στο υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, το οποίο στις μέρες μας είναι κατά πολύ σημαντικότερο του Εθνικής Αμυνας;

Επιτρέπει η περίσταση έναν άλλο Πολύδωρα σε έναν τομέα του οποίου η διαχείριση θα έχει άμεσο αντίκτυπο στην οικονομία;

Αυτά ως προς την πλέον επικίνδυνη γραφικότητα της κυβέρνησης...

Στ. Κασιμάτης (Καθημερινή)