...η τρόικα βαρά τον ταμπουρά και η κυβέρνηση χορεύει»...
«Πέρα από την ωμή αστυνομική καταστολή, η οποία είναι απολύτως καταδικαστέα από τον ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες για αυτήν τη συμπεριφορά [απέναντι στις καθαρίστριες]. Και οι πολιτικές ευθύνες ανήκουν...
στην κυβέρνηση συνολικά, αλλά κυρίως στον πρωθυπουργό και στον νέο υπουργό Προστασίας του Πολίτη.»
Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημ. Στρατούλη, σήμερα στο ραδιόφωνο του Alpha 98,9:
Τι έχετε να πείτε για τη χθεσινή επίθεση των ΜΑΤ στις απολυμένες καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών;
Θεωρώ ότι ήταν απαράδεκτη, εξωφρενική και αυταρχική. Θύμισε τις πιο σκοτεινές εποχές αυτή η χθεσινή επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων κατά των ταλαιπωρημένων από την ανεργία τόσων μηνών και κουρασμένων, εξουθενωμένων από τις πολύμηνες κινητοποιήσεις καθαριστριών, οι οποίες διεκδικούν το ψωμί τους, την αξιοπρέπειά τους και το παρόν και μέλλον των παιδιών τους.
Ωστόσο, για να μην περιγράφουμε μόνο την ωμή αστυνομική καταστολή, η οποία είναι απολύτως καταδικαστέα από τον ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να πούμε ότι υπάρχουν και πολιτικές ευθύνες για αυτήν τη συμπεριφορά. Και οι πολιτικές ευθύνες ανήκουν στην κυβέρνηση συνολικά, αλλά κυρίως στον πρωθυπουργό και στον νέο υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Χθες ο κ. Σαμαράς έκανε άσχημη εντύπωση, γιατί βγήκε και έκανε δήλωση για τον Άδωνι Γεωργιάδη, αλλά δεν έκανε ούτε μία δήλωση για τις απολυμένες καθαρίστριες ή τις απολύσεις στη Χαλυβουργία. Πώς το σχολιάζετε;
Έκανε πράγματι πολύ άσχημη εντύπωση ο κ. Σαμαράς. Ο κ. Σαμαράς είναι πρωθυπουργός και όχι τροχονόμος των πολιτικών αποφάσεων που παίρνονται ή των εντολών αστυνομικής καταστολής εις βάρος των απολυμένων καθαριστριών του Υπουργείου Οικονομικών και των εφοριών. Στην πραγματικότητα, είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της επίθεσης σε βάρος τους και σε βάρος του λαού μας. Είναι ο πρωθυπουργός της χώρας που εφαρμόζει αυτές τις βάρβαρες πολιτικές. Ο κ. Σαμαράς φέρει ακέραιη την ευθύνη για όσα έγιναν χθες εις βάρος των καθαριστριών, με την ωμή, προκλητική και απρόκλητη επίθεση των αστυνομικών δυνάμεων και, μαζί με αυτόν, την ευθύνη φέρει και ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης. Κάποιοι έχουν πολιτικές ευθύνες σε αυτήν τη χώρα και πρέπει να τις αναλάβουν.
Το δεύτερο ζήτημα είναι ότι η χθεσινή μέρα ήταν μεν μια μαύρη μέρα για τη δημοκρατία και την κοινωνία, από την άλλη πλευρά όμως ήταν και ιδιαίτερα αποκαλυπτική. Διότι αποκαλύφθηκε αυτό που λέει ο ΣΥΡΙΖΑ από την πρώτη στιγμή, ότι δηλαδή αυτή η ανασχηματισμένη κυβέρνηση είναι ίδια και χειρότερη από την προηγούμενη. Και ότι «η τρόικα και το ΔΝΤ βαρούν τον ταμπουρά και η κυβέρνηση χορεύει στους ρυθμούς του».
Πιο συγκεκριμένα, η τρόικα ζήτησε απολύσεις στο Δημόσιο και η κυβέρνηση, με χρήση δικαστικών αποφάσεων και με ωμή αστυνομική καταστολή, όπως χθες, προσπαθεί να τις επιβάλει στις καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών και των εφοριών των 400 ευρώ τον μήνα. Επιπλέον, δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από την προχθεσινή έκθεση του ΔΝΤ που ζητούσε ομαδικές απολύσεις και η κυβέρνηση φρόντισε να την εφαρμόσει το ταχύτερο δυνατόν. Με πλειοψηφία κυβέρνησης και ΣΕΒ το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ) ενέκρινε τις ομαδικές απολύσεις στην Ελληνική Χαλυβουργία. Με τον τρόπο αυτό, όμως, άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Διότι πλέον πάρα πολλές επιχειρήσεις θα μπορούν ή θα θέλουν ή θα επιδιώκουν να προσφύγουν στο ΑΣΕ για έγκριση ομαδικών απολύσεων. Επομένως, εάν γίνουν δεκτές οι απολύσεις στην Ελληνική Χαλυβουργία, δεν θα μείνει τίποτε όρθιο. Δεν θα υπάρχει πια κανένας φραγμός στις απολύσεις.
Για τον λόγο αυτό, πρέπει να ανακληθεί άμεσα αυτή η απόφαση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους βουλευτές, τα στελέχη και τον κόσμο του και μαζί με τα συνδικάτα, την τοπική αυτοδιοίκηση και τα κοινωνικά κινήματα θα αγωνιστούν προκειμένου να ανακληθεί αυτή η απόφαση για ομαδικές απολύσεις. Σε μια χώρα με ενάμισυ εκατομμύριο ανέργους, ως αποτέλεσμα των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών, είναι οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό έγκλημα να γίνεται απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Διότι με τον τρόπο αυτό η ανεργία θα εκτιναχθεί στα ύψη, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα θα βρίσκονται σε μια συνεχή αβεβαιότητα για το εάν θα απολυθούν την επόμενη ημέρα, ενώ οι εργοδότες θα επενδύουν επάνω σε αυτήν την αβεβαιότητά, επιδεικνύοντας ακόμη μεγαλύτερη αποθράσυνση και αυταρχισμό. Οι χώροι εργασίας θα μετατραπούν σε εργασιακά κάτεργα και οι συνθήκες εργασίας των εργαζομένων σε «συνθήκες εργασίας γαλέρας». Όμως, αυτό το παρόν και το μέλλον δεν ταιριάζει στους εργαζόμενους και τα παιδιά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου