Τι είπε ο κ. Προβόπουλος για την κρίση, τα λάθη και την προσπάθεια για την διάσωση της χώρας
Στην υπερένταση, τις προσπάθειες και τις αθέατες πλευρές για την αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης αναφέρθηκε σήμερα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γεώργιος Προβόπουλος κατά την παρουσίαση των...
δυο βιβλίων της ΤτΕ το «Ιστορία της Τράπεζας της Ελλάδος 1928-2008» του καθηγητή Μιχάλη Ψαλιδόπουλου και «Το Χρονικό της Μεγάλης Κρίσης – Η Τράπεζα της Ελλάδος 2008-2013».
Στον απόηχο της ανακοίνωσης της αλλαγής ηγεσίας στην ΤτΕ, με τον κ. Γιάννη Στουρνάρα να αναλαμβάνει νέος διοικητής, ο κ. Προβόπουλος ότι η « περίοδος 2008 – 2012 αποτελεί αναμφίβολα τομή στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδος. Σε κρίσιμες και οριακές περιόδους όπως αυτή, οι αποφάσεις που λαμβάνονται και η πολιτική που εφαρμόζεται είναι επίσης κρίσιμες και οριακές. Στις αποφάσεις αυτές η Τράπεζα της Ελλάδος συμμετείχε, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο πλαίσιο του Ευρωσυστήματος».
«Η Τράπεζα επιδίωξε επίσης στη διάρκεια της κρίσης να ενισχύσει το συμβουλευτικό της ρόλο προς την κοινωνία, η οποία δεχόταν καταιγισμό αντιφατικών πληροφοριών από το εσωτερικό και το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να προκαλείται σύγχυση και να εντείνεται η αβεβαιότητα. Μέσα από τις εκθέσεις, τις ομιλίες και τις συνεντεύξεις μας προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε με απλό και εύληπτο τρόπο τα πραγματικά δεδομένα. Να διαλύσουμε παρεξηγήσεις και να πληροφορήσουμε την κοινωνία για τις διαθέσιμες επιλογές και τις συνέπειές τους».
Η ομιλία του κ. Προβόπουλου:
1. Τι προκάλεσε την κρίση
Η Τράπεζα της Ελλάδος αντιμετώπισε την κρίση εκτιμώντας κατ’ αρχάς τα γενεσιουργά αίτια. Τα αίτια βεβαίως προϋπήρχαν, αναδείχθηκαν όμως με ιδιαίτερη οξύτητα μετά το 2008. Το 2001 οι προσδοκίες ήταν πως η ένταξη της χώρας στον σκληρό πυρήνα των ευρωπαϊκών οικονομιών θα ήταν ο καταλύτης που θα επιτάχυνε την πραγματική σύγκλιση με τις προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Δυστυχώς οι προσδοκίες δεν επαληθεύθηκαν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η οικονομική ανάπτυξη βασίστηκε κυρίως στην κατανάλωση έναντι της αποταμίευσης και της επένδυσης, ενώ εκδηλώνονταν έντονες αντιδράσεις στις όποιες απόπειρες αλλαγής κατεστημένων δομών. Οι δημόσιες δαπάνες αυξάνονταν σταθερά, ενώ τα έσοδα ήταν αδύνατο να τις παρακολουθήσουν, οδηγώντας σε διογκωμένα ελλείμματα και σε ιστορικά υψηλό δημόσιο χρέος παρά τα πρωτόγνωρα χαμηλά επιτόκια. Το πολιτικό σύστημα δίσταζε να αναλάβει αποφασιστικές μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες. Η χώρα απολάμβανε τα οφέλη του ενιαίου νομίσματος, χωρίς να δείχνει σεβασμό για τις υποχρεώσεις που συνεπαγόταν η συμμετοχή στη νομισματική ένωση.
Οι στρεβλώσεις στο οικονομικό πρότυπο που ακολουθούσε η χώρα είχαν επισημανθεί επανειλημμένα από την Τράπεζα της Ελλάδος. Οι προειδοποιήσεις όμως δεν εισακούονταν. Η χώρα συνέχιζε να πορεύεται αμέριμνα, δανειζόμενη και σωρεύοντας χρέη, για να καταναλώνει όλο και περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες, που η ίδια δεν παρήγε. Με την εκδήλωση της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το διεθνές περιβάλλον επιδεινώθηκε δραματικά και οι χώρες με μεγάλες διαρθρωτικές ανισορροπίες υπέστησαν τα σοβαρότερα πλήγματα. Από τα τέλη του 2008 η Τράπεζα της Ελλάδος προειδοποιούσε ότι η κρίση που ερχόταν και στην Ελλάδα θα ήταν βαθιά και διαρθρωτική. Και τόνιζε ότι η υπέρβασή της θα απαιτούσε μακρά, μεθοδική και επίπονη προσπάθεια, καθώς έπρεπε να αντιμετωπιστούν επειγόντως ανισορροπίες και δομικές αγκυλώσεις, που είχαν συσσωρευθεί από χρόνια.
Από τα τέλη του 2008 ήταν ήδη φανερό ότι έπρεπε να εφαρμοστεί ένα πολυετές πρόγραμμα για τη μείωση του δημόσιου ελλείμματος, τον έλεγχο της δυναμικής του χρέους και την πραγματοποίηση εκτεταμένων διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση της αδύναμης ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Οι πολιτικές που υιοθετήθηκαν ωστόσο ήταν άτολμες, παρά το γεγονός ότι οι αγορές άρχισαν να κινούνται σ’ ένα πλαίσιο συνολικής επανεκτίμησης του πιστωτικού κινδύνου, που δεν απέκλειε πλέον και τη χρεοκοπία της χώρας. Έτσι, έθεταν νέους επαχθέστερους όρους δανεισμού.
Στις αρχές του 2010 κατέστη πλέον αδύνατο τα ελλείμματα να χρηματοδοτηθούν από τις αγορές. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση μεταλλασσόταν στην Ελλάδα σε κρίση δημόσιου χρέους. Τον Απρίλιο του 2010, η ελληνική κυβέρνηση απηύθυνε στις χώρες της ζώνης του ευρώ και στο ΔΝΤ αίτημα χρηματοδοτικής στήριξης και το Μάιο υπογράφηκε το πρώτο Μνημόνιο. Εγκαινιάστηκε έτσι μια πορεία απότομης προσαρμογής, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεοκοπία και να τεθούν οι βάσεις για την επάνοδο της οικονομίας σε κατάσταση ισορροπίας.
Διαβάστε ολόκληρη την ομιλία, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου