Εκδήλωση μνήμης για τους 200 της Καισαριανής...

 

Μια πολυθεατρική βιωματική βραδιά, αφιερωμένη στη συλλογική ιστορική μνήμη, διοργανώνει ο ρ/σ Στο Κόκκινο, αύριο στις 8 το βράδυ στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Στη μνήμη των 200 εκτελεσθέντων της Καισαριανής.

Η...
εκδήλωση θα ξεκινήσει λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα, μέσα στο χώρο των εκτελέσεων, με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, το οποίο θα παρουσιάσει αποσπάσματα από τον Κοινό λόγο της Έλλης Παπαδημητρίου, όπως παίχτηκαν το καλοκαίρι του 2013, αλλά και καινούριες αφηγήσεις που θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Μαρτυρίες ανδρών και γυναικών από τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου με κοινό εφόδιο το λόγο κοινών ανθρώπων που θα ερμηνεύσουν μοναδικά η Ελένη Ουζουνίδου, και οι νεότεροι Ειρήνη Μακρή (στην αφήγηση της  αρραβωνιαστικιάς του Ναπολέοντα Σουκατζίδη) και ο Στέργιος Κοντακιώτης σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου.
 
Στη συνέχεια, η Ομάδα Πείρα(γ)μα  με τους ηθοποιούς Ειρήνη Μελά, Γιάννη Καρούνη, Σπύρο Ξένο, Κώστα Πέτρου, Κωνσταντίνο Καλαβρυτινό και τη φωνή της Μαρίας Κωσταράκη που θα ζωντανέψουν αποσπάσματα από το βιβλίο του Σπύρου Τζόκα «Ο κύκλος των μάταιων πράξεων» σε μία εικαστική/θεατρική site-specific αναπαράσταση σε σκηνοθεσία Αγγελικής Κασόλα. Τους 200 εκτελεσθέντες της Καισαριανής αναλαμβάνουν να ζωντανέψουν επί σκηνής εθελοντές από όλη την Αθήνα.

Τα δραματοποιημένα αποσπάσματα θα μας μεταφέρουν στη νύχτα της παραμονής της εκτέλεσης των 200 στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου, στο πρωινό προσκλητήριο, στο διάλογο μεταξύ του διοικητή του στρατοπέδου Φίσσερ με το Ναπολέοντα Σουκατζίδη, στις εκτελέσεις και τον απόηχό τους, σε μια προσπάθεια θεατές και συμμετέχοντες να επανασυνδεθούν βαθύτερα με τον τόπο μαρτυρίου και αγώνα υιοθετώντας την ταυτότητα του κάθε ενός από τους εκτελεσθέντες μέσα από τη βιωματική διαδικασία. Στιγμές και γεγονότα της ίδιας ιστορίας ιδωμένες διαφορετικά με έναν κοινό σκοπό-λόγο, την ανάδειξη της ιστορικής μνήμης και τους συσχετισμούς με το σήμερα.
Ντοκουμέντο: Η διαταγή εκτέλεσης των διακοσίων της Καισαριανής Η βραδιά θα κλείσει με τραγούδια που έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα στις καρδιές και στις μνήμες όλων, τα οποία θα ερμηνεύσει με την εμβληματική φωνή του ο Γιώργος Μεράντζας: Δίκοπη ζωή, Επέσατε θύματα, αλλά και ηπειρώτικα μοιρολόγια.
Ποιος ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης
Ναπολέων Σουκατζίδης Ο Ναπολέων Σουκατζίδης (1909-1944) ήταν κομμουνιστής, συνδικαλιστής και ένας από τους 200 αγωνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μαΐου του 1944. Είναι εκείνος ο αγωνιστής, που αρνήθηκε να εξαιρεθεί από τη λίστα των προς εκτέλεση κρατούμενων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, αν και ο διοικητής του στρατοπέδου στο Χαϊδάρι Καρλ Φίσερ προσφέρθηκε να τον εξαιρέσει επειδή τον χρειαζόταν ως διερμηνέα. Ο Σουκατζίδης δεν δέχθηκε να εκτελεστεί κάποιος άλλος στη θέση του, και να γλυτώσει ο ίδιος. Εκτελέστηκε με τους υπόλοιπους 199 κρατούμενους του Χαϊδαρίου την Πρωτομαγιά του 1944.
Ο Δ. Ψαθάς διηγείται την ιστορία του Ν. Σουκατζίδη, στο βιβλίο του "Αντίσταση", και το απόσπασμα περιέχεται στο νέο ιστορικό μυθιστόρημα του Σπύρου Τζόκα «Ο κύκλος των μάταιων πράξεων», το οποίο περιγράφει τη δράση του Σουκατζίδη:
Κι εκεί στο Χαϊδάρι… Διακόσια ονόματα φωνάζει ο στρατοπεδάρχης. Οι Ακροναυπλιώτες. Άνθρωποι που λιώσαν στα μπουντρούμια και τις εξορίες της τετάρτης Αυγούστου, που δεμένους χειροπόδαρα τους άφησε στον Γερμανό.
-Ναπολέων Τσουκατζίδης!
Βγαίνει κι ο Ναπολέων. Και ο στρατοπεδάρχης κομπιάζει μπροστά σ’ αυτόν τον ήρωα που μιλά εφτά γλώσσες και δέχεται μέσα στο Χαϊδάρι με θεϊκή γαλήνη τα μαρτύρια και κρατά στις καρδιές των μαρτύρων αναμμένη τη φλόγα της ελπίδας και του αγώνα.
-Όχι εσύ, Ναπολέων!
-Γιατί όχι εγώ;
-Εσύ δεν θα τουφεκιστείς.
-Και πόσους θα τουφεκίσεις, αν εξαιρεθώ εγώ;
-Διακόσιους.
-Όχι. Δεν δέχομαι κανένας να μ’ αντικαταστήσει. Είμ’ Έλληνας!
Επιμένει ο στρατοπεδάρχης. Αλύγιστος ο Ναπολέων. Και βγαίνουν έξω απ’ τον σωρό οι διακόσιοι και στήνουνε χορό: Έχε γεια, καημένε κόσμε, έχε γεια, γλυκειά ζωή! Βλέπει ο Γερμανός στρατοπεδάρχης τούτους τους διακόσιους που απάνω τους βαραίνει ο ίσκιος του θανάτου να χορεύουν, να τραγουδούν και ν’ αποχαιρετάνε τους συντρόφους τους -σαστίζει. Τι είναι τούτο δω; Αντηχεί ο αέρας από αντάρα αντρίκια:
-Έχετε γεια, παιδιά.
-Ζήτω η Ελλάδα!
-Σαν άντρες θα πάμε!
Και τους ανεβάζουν στ’ αυτοκίνητο -σωρό. Κι είναι πρωτομαγιά. Κι είναι γλυκός ο πρωινός αέρας, ολόχρυση η αυγή κι ο Υμηττός κεντιέται με χρυσάφι. Κι εκεί στο σφαγείο στήνονται τα πολυβόλα για το μεγάλο μακελειό. Μαζί θα πέσει κι ο Ναπολέων, που ένα “ναι” να ‘λεγε του Γερμανού είχε γλυτώσει.
(…)
-Ποιοι ήσαν; Ποτέ δεν έδωσαν κατάλογο των ονομάτων τους οι Γερμανοί. Μαθαίνουμε μερικούς. Ωστόσο στη ματωμένη ιστορία της Αντίστασης του Έθνους πέρασαν όλοι μ’ ένα όνομα μέσα στη μνήμη και την καρδιά του πονεμένου αυτού λαού. Οι Διακόσιοι της Πρωτομαγιάς. Βουβή και πικραμένη τους κλαίει η αγωνιζόμενη Αθήνα. Οι Διακόσιοι Άγιοι που μαρτύρησαν μαζί -κοντά σ’ άλλους χιλιάδες- σε τούτο τον υπέρτατο αγώνα για την τιμή και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
enet.gr