Εκτελούνται επειγόντως συμβόλαια...

Και επειδή η συζήτηση στη Βουλή αυτές τις μέρες έγινε μέσα σε φορτισμένο προεκλογικό κλίμα, ας θυμηθούμε το...
σύνθημα που φωνάζουν οι καθαρίστριες, που απολύονται στις 18 Μαΐου, τη μέρα των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών: «Λαέ μην τους φοβηθείς-Ήρθε η ώρα της ανατροπής».

Τρεις βδο­μά­δες πριν στα­μα­τή­σει τις ερ­γα­σίες της η βου­λή, έ­νας κα­ται­γι­σμός νο­μο­σχε­δίων και έ­να τσου­νά­μι τρο­πο­λο­γιών έ­δει­ξε ό­τι κυ­βέρ­νη­ση και τρόι­κα α­νη­συ­χού­σαν σο­βα­ρά για πι­θα­νές α­να­τρο­πές του πο­λι­τι­κού το­πίου με­τά τις 25 Μαΐου.
Οι κυ­βερ­νη­τι­κοί ε­ταί­ροι έ­χα­ναν την ψυ­χραι­μία τους. Έπρε­πε να προ­λά­βουν να ε­κτε­λέ­σου­ν ό­σα εί­χαν υ­πο­σχε­θεί. Να νο­μο­θε­τή­σουν τα συμ­βό­λαια που εί­χαν συ­νά­ψει υ­πό­γεια με τους δα­νει­στές και τους έλ­λη­νες κε­φα­λαιο­κρά­τες σε τρεις με­γά­λους το­μείς: α) Στην α­δειο­δό­τη­ση και τον έ­λεγ­χο των ι­διω­τι­κών ε­πι­χει­ρή­σεων και των ε­πεν­δυ­τών, β) Στην παι­δεία, γ) Στο πε­ρι­βάλ­λον.

Απε­λευ­θέ­ρω­ση ε­πι­χει­ρή­σεων α­πό το δη­μό­σιο έ­λεγ­χο

Με τον εύη­χο τίτ­λο «α­πλού­στευ­ση της α­δειο­δό­τη­σης για την ά­σκη­ση οι­κο­νο­μι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας» ψη­φί­στη­κε η α­πε­λευ­θέ­ρω­ση της ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας του ε­πεν­δυ­τή α­πό κά­θε έ­λεγ­χο του δη­μο­σίου. Οι ε­πεν­δυ­τές ό­μως τώ­ρα, ό­πως και στο πα­ρελ­θόν, έρ­χο­νται μό­νο ό­ταν τους δί­νου­με ζε­στό κρα­τι­κό χρή­μα. Μή­πως, τε­λι­κά, έ­χου­με αυ­τό το ζε­στό κρα­τι­κό χρή­μα για να έρ­θουν ό­λοι αυ­τοί οι «α­πε­λευ­θε­ρω­τές- ε­πεν­δυ­τές»; Και αν πράγ­μα­τι έ­χου­με, δεν θα α­σκεί κα­νέ­να έ­λεγ­χο σε αυ­τούς το δη­μό­σιο;
Οι ε­πεν­δυ­τές προ­σβλέ­πουν στα φι­λέ­τα του ΤΑΙ­ΠΕ­Δ, πα­ρά­δειγ­μα το Ελλη­νι­κό με και μο­να­δι­κή υ­πο­ψη­φιό­τη­τα, στον αι­για­λό, σε του­ρι­στι­κά α­κί­νη­τα, σε πα­ρα­λίες, λι­μά­νια, α­ε­ρο­με­τα­φο­ρές, logistics… Εκεί θα βγά­λουν το «πο­λύ χρή­μα».
Για να διευ­κο­λύ­νου­με τη δρα­στη­ριό­τη­τα αυ­τή, με το άρ­θρο 18, ι­δρύου­με ορ­γα­νω­μέ­νους υ­πο­δο­χείς δρα­στη­ριο­τή­των (ΟΥΔ). Πρό­κει­ται για ζώ­νες ι­διω­τι­κής ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κής δρα­στη­ριό­τη­τας μέ­σα στις πό­λεις, στα ό­ριά τους εί­τε έ­ξω α­πό αυ­τές. Για να το πού­με πιο α­πλά, πρό­κει­ται για λι­μά­νια, δά­ση, αρ­χαιο­λο­γι­κούς χώ­ρους, πε­ριο­χές logistics κ.ο.κ. Στή­νο­νται και κα­θο­ρί­ζο­νται α­πό ι­διω­τι­κές ε­ται­ρείες ι­διω­τι­κού συμ­φέ­ρο­ντος και ε­λέγ­χο­νται α­πό αυ­τές και ό­χι α­πό το κρά­τος.
Γι’ αυ­τούς τους λό­γους, ο κ. Μη­τσο­τά­κης «ε­ξοι­κο­νό­μη­σε», «ε­ξυ­γία­νε» και διέ­λυ­σε τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό, ώ­στε να μην μπο­ρεί πλέ­ον αυ­τός ο κρα­τι­κός μη­χα­νι­σμός να ε­πι­τε­λέ­σει κα­νέ­να ρό­λο και να κρι­θεί α­πα­ραί­τη­το να δο­θεί σε ε­ται­ρείες ο πλή­ρης έ­λεγ­χος ό­λων των ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κών δρά­σεων, ό­λων των οι­κο­νο­μι­κών δρα­στη­ριο­τή­των. Το κρά­τος α­πλά θα ε­λέγ­χει τους ι­διω­τι­κούς ε­λε­γκτές.
Το ν.σ. αυ­τό εί­ναι μια με­γά­λη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη το­μή στη δη­μό­σια διοί­κη­ση για τρεις λό­γους:
α. α­πο­σύ­ρε­ται η δη­μό­σια διοί­κη­ση α­πό τον έ­λεγ­χο και την α­δειο­δό­τη­ση των ε­πι­χει­ρή­σεων και εκ­χω­ρεί­ται αυ­τό το δι­καίω­μα στο ι­διω­τι­κό ε­θνι­κό ή πο­λυε­θνι­κό κε­φά­λαιο (στις ε­ται­ρείες).
β. α­να­τρέ­πε­ται η ι­σχύου­σα δι­καια­κή φι­λο­σο­φία μας, που ό­ρι­ζε ό­τι το «ε­πι­χει­ρείν» α­σκεί­ται με ό­ρους δη­μο­σίου συμ­φέ­ρο­ντος και ει­σά­γε­ται η αγ­γλο­σα­ξω­νι­κού τύ­που δι­καια­κή λο­γι­κή, ό­που τα πρό­τυ­πα λει­τουρ­γίας και η α­δειο­δό­τη­ση προ­η­γού­νται -δη­λα­δή ι­σχύουν για πέ­ντε χρό­νια- και αλ­λά­ζουν ή α­να­θεω­ρού­νται μό­νο αν βρε­θούν ό­τι θί­γουν το δη­μό­σιο συμ­φέ­ρον.
γ. Ο νό­μος αυ­τός α­νοί­γει διά­πλα­τα τις πόρ­τες προς ε­πί­δο­ξους και­ρο­σκό­πους-ε­πεν­δυ­τές. Επει­δή εί­ναι ε­ντε­λώς προ­φα­νές ό­τι κα­τά τη λο­γι­κή της κυ­βέρ­νη­σης η α­νά­πτυ­ξη θα έλ­θει με ε­πεν­δύ­σεις που θα κα­τα­φτά­σουν μό­νο αν οι ε­πεν­δυ­τές εί­ναι α­χα­λί­νω­τα α­πε­λευ­θε­ρω­μέ­νοι α­πό ε­λέγ­χους

Η προϊού­σα θε­σμι­κή ι­διω­τι­κο­ποίη­ση της εκ­παί­δευ­σης

Για την Παι­δεία, η θε­σμι­κή ι­διω­τι­κο­ποίη­ση ο­λο­κλη­ρώ­θη­κε με το νο­μο­σχέ­διο για τις λαϊκές α­γο­ρές. Εκεί εί­χε ει­σα­χθεί με μια τρο­πο­λο­γία «σκού­πα» 150 σε­λί­δων του υ­πουρ­γού Παι­δείας η α­σύ­στο­λη πρι­μο­δό­τη­ση του ι­διω­τι­κού κε­φα­λαίου στο χώ­ρο της εκ­παί­δευ­σης.
Την ι­διω­τι­κο­ποίη­ση της εκ­παί­δευ­σης δεν τόλ­μη­σε η κυ­βέρ­νη­ση να την κά­νει μια και έ­ξω, για­τί α­κό­μα και οι δι­κοί της βου­λευ­τές δεν θα το ά­ντε­χαν. Χρη­σι­μο­ποίη­σε τη με­θο­δο­λο­γία των ε­πάλ­λη­λων διο­λι­σθή­σεω­ν. Για την πε­ρί­πτω­ση των ι­διω­τι­κών κο­λε­γίων τα βή­μα­τα εί­ναι τα ε­ξής:
Πρώ­το βή­μα: ν.4093/2012, (δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο). Τα κο­λέ­για ο­δη­γούν σε με­τα­πτυ­χια­κούς τίτ­λους μη ι­σο­δύ­να­μους με αυ­τούς των Α­ΕΙ.
Δεύ­τε­ρο βή­μα: ν.4111/2013 τρο­πο­ποιεί τον προ­η­γού­με­νο νό­μο και τα πτυ­χία των κο­λε­γίων μπο­ρούν να α­να­γνω­ρι­στούν ως ε­παγ­γελ­μα­τι­κά ι­σο­δύ­να­μα των δη­μο­σίων πα­νε­πι­στη­μίων.
Τρί­το βή­μα: το άρ­θρο 6 της «τρο­πο­λο­γίας-σκού­πα». Ανα­γνω­ρί­ζει τα πτυ­χία αυ­τών των «μα­γα­ζιών» ως α­κα­δη­μαϊκά ι­σό­τι­μα των ελ­λη­νι­κών πα­νε­πι­στη­μίων, ε­φό­σον εί­ναι πα­νε­πι­στή­μια διε­θνών ορ­γα­νι­σμών. Ρω­τή­σα­με τον υ­πουρ­γό αν αυ­τό σή­μαι­νε ό­τι: Ιδιω­τι­κό κο­λέ­γιο που ε­δρεύει στην πε­ριο­χή του Σου­νίου, πρώην ΜΚΟ, που με­τε­τρά­πη σε διε­θνή ορ­γα­νι­σμό με την ο­νο­μα­σία «Academy of European Public Law», δια­φη­μί­ζει τις σπου­δές του με τον ή­λιο και τη θά­λασ­σα του Σου­νίου μπο­ρεί να δί­νει ι­σό­τι­μο πτυ­χίο προς τα ελ­λη­νι­κά πα­νε­πι­στή­μια;

Απά­ντη­ση δεν πή­ρα­με

Επει­δή, ό­μως, η πε­ρί­πτω­ση ι­διω­τι­κών πα­νε­πι­στη­μίων προ­σκρούει στο άρ­θρο 16 του Συ­ντάγ­μα­τος, ο ί­διος ο πρω­θυ­πουρ­γός με τους πομ­φό­λυ­γες πε­ρί Συ­νταγ­μα­τι­κής Ανα­θεώ­ρη­σης ξε­κα­θά­ρι­σε ό­τι το άρ­θρο 16 θα κα­ταρ­γη­θεί.
Αντί­στοι­χες διο­λι­σθή­σεις γί­νο­νται με τα ι­διω­τι­κά σχο­λεία. Πρώ­τη διο­λί­σθη­ση, ν.4093/2012, (το δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο): Κα­τάρ­γη­ση δε­κά­δων νό­μων για την α­δειο­δό­τη­ση και τη λει­τουρ­γία ι­διω­τι­κών σχο­λείων. Δεύ­τε­ρη διο­λί­σθη­ση, με ΚΥΑ: Από­λυ­τη ε­ξου­σία σχο­λαρ­χών για τις α­πο­λύ­σεις ι­διω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών. Τρί­το διο­λί­σθη­ση, τρο­πο­λο­γία -σκού­πα: α­πε­λευ­θέ­ρω­ση των ι­διω­τι­κών σχο­λείων α­πό κά­θε έ­λεγ­χο του Δη­μο­σίου.
Οι διευ­θυ­ντές εκ­παί­δευ­σης δεν ε­λέγ­χουν πια τί­πο­τα, ού­τε το προ­σω­πι­κό ού­τε το πρό­γραμ­μα ού­τε τη λει­τουρ­γία των ι­διω­τι­κών σχο­λείων και πα­ράλ­λη­λα α­πε­λευ­θε­ρώ­νε­ται η χρή­ση των χώ­ρων των σχο­λείων αυ­τών με­τά το ω­ρά­ριο λει­τουρ­γίας.

Το πε­ρι­βάλ­λον ως μη δη­μό­σιο α­γα­θό

Ο α­γώ­νας να αρ­θεί η προ­στα­σία του πε­ρι­βάλ­λο­ντος ως δη­μό­σιου α­γα­θού έ­χει προϊστο­ρία βέ­βαια απ’ την κυ­βέρ­νη­ση του Γιώρ­γου Πα­παν­δρέ­ου που δεν κα­τά­φε­ρε τό­τε την α­να­θεώ­ρη­ση του άρ­θρου 24. Τον τε­λευ­ταίο και­ρό ό­μως ε­πα­νέρ­χε­ται, α­φού έ­χει γί­νει κα­τα­νο­η­τό ό­τι ε­δώ εί­ναι «η κό­τα με τα χρυ­σά αυ­γά» για τους ε­πεν­δυ­τές.
Με τρία ν.σ. που δεν πρό­λα­βαν να ψη­φι­στούν, προ­τεί­νο­νται ρυθ­μί­σεις για τον αι­για­λό, την πα­ρα­λία κα­θ’ υ­πα­γό­ρευ­ση των λό­μπι των με­γά­λων του­ρι­στι­κών ε­πι­χει­ρή­σεων, και κα­τα­λύε­ται η αρ­χή της δι­καια­κής μας πα­ρά­δο­σης α­πό σύ­στα­σης του ελ­λη­νι­κού κρά­τους, που έ­θε­τε ε­κτός συ­ναλ­λα­γής το «κοι­νό­χρη­στο κτή­μα» κα­τ’ ε­πι­τα­γή των άρ­θρων 5 και 24 του Συ­ντάγ­μα­τος.
Πιο εί­ναι στη συ­γκε­κρι­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση το «κοι­νό­χρη­στο κτή­μα»; Ο αι­για­λός, οι ό­χθες των λι­μνών και πο­τα­μιών, η πα­ρά­λια και οι πα­ρό­χθιες ζώ­νες.
Με τα ν.σ. αυ­τά δια­χω­ρί­ζε­ται η πα­ρα­λία α­πό τον αι­για­λό, η ο­ποία πα­ρα­λία δη­μιουρ­γεί­ται πλέ­ον ύ­στε­ρα α­πό πρό­τα­ση και πά­ντα με δια­δι­κα­σίες εξ­πρές α­πό ι­διώ­τες. Δη­λα­δή, τα ό­μο­ρα ξε­νο­δο­χεία του αι­για­λού, αν έ­χουν προσ­δο­κία κέρ­δους, προ­κα­τα­λαμ­βά­νουν τη χά­ρα­ξη της πα­ρα­λίας.
Πα­ράλ­λη­λα, ε­πι­τρέ­πει ρη­τά την ε­πι­χω­μά­τω­ση θα­λάσ­σιου χώ­ρου για την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση ε­πι­χει­ρή­σεω­ν που α­σκούν σε ό­μο­ρη με τον αι­για­λό έ­κτα­ση του­ρι­στι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Για κά­θε κλί­νη που δια­θέ­τει η ό­μο­ρη του­ρι­στι­κή μο­νά­δα, μπο­ρούν να ε­πι­χω­μα­τω­θούν μέ­χρι πέ­ντε τε­τρα­γω­νι­κά θα­λάσ­σιου χώ­ρου. Δη­λα­δή, για χί­λιες κλί­νες ε­πι­χω­μα­τώ­νεις πέ­ντε στρέμ­μα­τα! Ωσαν­νά στον α­πε­λευ­θε­ρω­τή – ε­πεν­δυ­τή!
Όμως ξαφ­νι­κά, και ε­νώ εκ­κρε­μεί η δια­βού­λευ­ση, ει­σά­γε­ται με το άρ­θρο 172, στο νό­μο για τις τρά­πε­ζες, δυ­να­τό­τη­τα ι­διω­τι­κο­ποίη­σης δη­μο­σίου κτή­μα­τος. Διό­τι ξε­νο­δο­χείο που δεν εί­ναι ό­μο­ρο με τον αι­για­λό, για­τί πα­ρεμ­βαί­νει δη­μό­σιο κτή­μα, γί­νε­ται ό­μο­ρο ε­φό­σον νοι­κιά­σει­χω­ρίς δια­γω­νι­σμό το δη­μό­σιο κτή­μα.
Και για να μην έ­χει κα­νείς αμ­φι­βο­λία, ο πρω­θυ­πουρ­γός πε­ριέ­λα­βε τα άρ­θρα 5 και 24 στις συ­νταγ­μα­τι­κές α­να­θεω­ρή­σεις!
Όμως κά­ποιος λο­γα­ριά­ζει χω­ρίς τον πραγ­μα­τι­κό ξε­νο­δό­χο, που θα μι­λή­σει στις 25 Μαΐου.
Και ε­πει­δή η συ­ζή­τη­ση στη Βου­λή αυ­τές τις μέ­ρες έ­γι­νε μέ­σα σε φορ­τι­σμέ­νο προ­ε­κλο­γι­κό κλί­μα, ας θυ­μη­θού­με τι­μώ­ντας τον α­νυ­πο­χώ­ρη­το α­γώ­να τους, το σύν­θη­μα που φω­νά­ζουν οι κα­θα­ρί­στριες, που α­πο­λύο­νται στις 18 Μαΐου, τη μέ­ρα των δη­μο­τι­κών και πε­ρι­φε­ρεια­κών ε­κλο­γών, και το φω­νά­ζουν 8 μή­νες τώ­ρα «Λαέ μην τους φο­βη­θείς-Ήρθε η ώ­ρα της α­να­τρο­πής». Η Βου­λή κλεί­νει για 15 μέ­ρες. Όταν ξα­να­νοί­ξει, τί­πο­τε πια δεν θα εί­ναι το ί­διο...
epohi.gr