Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η εντύπωσή μου, που μπορεί να είναι και λαθεμένη: νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί πολύ η...
χρήση της λέξης “παραλήρημα”, με τη μεταφορική της σημασία, στην πολιτική αντιπαράθεση.
Βέβαια, παρά τις προόδους της υπολογιστικής γλωσσολογίας, αμφιβάλλω αν υπάρχει, ακόμα και για τα αγγλικά, κάποιο εργαλείο που να καταγράφει τις συχνότητες των λέξεων στα σώματα κειμένων και να μας δείχνει χρόνο με το χρόνο ποιες λέξεις σημειώνουν αισθητή αύξηση στη συχνότητα χρήσης τους -κι αν υπάρχει τέτοιο θαυματουργό εργαλείο για τα αγγλικά, μάλλον δεν θα υπάρχει για τα ελληνικά, οπότε ο καθένας βασίζεται στην, αναγκαστικά αποσπασματική, εποπτεία που έχει στο γλωσσικό τοπίο και στην υποκειμενική του κρίση.
Πάντως, το παραλήρημα το ακούω όλο και συχνότερα, για χαρακτηρισμό των δηλώσεων ή των απόψεων κάποιου δημόσιου προσώπου. Για παράδειγμα, και μένοντας στην τελευταία εβδομάδα, βρίσκω από το γκουγκλ ότι “παραλήρημα” χαρακτηρίστηκαν: η συνομιλία του ιδιοκτήτη των Κλίπερς στην οποία εξέφρασε ρατσιστικές απόψεις· οι δηλώσεις Βγενόπουλου σε κυπριακό κανάλι (“νέο παραλήρημα Βγενόπουλου“)· τα όσα είπε ο Παναγιώταρος στη Βουλή (“νέο ρατσιστικό παραλήρημα Παναγιώταρου“)· οι δηλώσεις άλλων χρυσαβγιτών (“παραλήρημα ύβρεων και απειλών κατά της κυβέρνησης και των πολιτικών κομμάτων“)·
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Σαραντακου, ΕΔΩ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου