«Πες το ναι και φύγαμε μαζί»...
Γιατί ο Νικήτας Κακλαμάνης διεκδικεί τον Δήμο Αθηναίων; Η απάντηση με τα δικά του λόγια, από το προεκλογικό φυλλάδιό του: «Επέλεξα να μείνω στην Αθήνα και να παλέψω χωρίς καμία στήριξη (...) ώστε να...
κλείσει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης στον δήμο».
Ξέχασε, βλέπετε, να τον κλείσει τότε που ήταν δήμαρχος και τον βαραίνει η εκκρεμότητα.
Υπάρχει όμως και ένας ακόμη λόγος, τον οποίο εκφράζει αποκαλύπτοντας τον λυρισμό που δεν ξέραμε ότι έκρυβε μέσα του:
«Για σένα. Γιατί οφείλω σε σένα την ελπίδα. Σήμερα την έχεις ανάγκη περισσότερο από ποτέ. Και αυτήν ακριβώς την ελπίδα δεν μπορεί κανείς να την πάρει από σένα, από μένα, από μας... Την αξίζουμε και γι’ αυτό δεν κάνουμε πίσω. Είμαστε πιο δυνατοί από την κρίση. Μπορούμε να τα καταφέρουμε. Δεν είμαστε χαμένοι από χέρι. Αντιθέτως, είναι στο χέρι μας να κερδίσουμε όσα μας αξίζουν. Να πάρουμε την πόλη στα χέρια μας. Αρκεί να ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά για να ενωθούμε. Η δική μας συνοχή θα φέρει συνοχή στη ζωή και την πόλη μας. Το ερώτημα είναι μόνο ένα: έχεις τη θέληση για ένα καλύτερο αύριο; Για μια πόλη δυνατή, όπου τα πάντα είναι δυνατά; Για μια ζωή με πολλά περισσότερα από όσα τόλμησες ποτέ να ζητήσεις; Για την πόλη της ζωής σου. Πες το ναι και φύγαμε μαζί...».
Δεν θέλω να το ψειρίσω πολύ το θέμα. Μόνον δύο πραγματάκια θέλω να προσθέσω στον λυρισμό του υποψηφίου δημάρχου. Το ένα είναι η εικόνα της Ζωής Κωνσταντοπούλου να κραυγάζει για βοήθεια ― εικόνα που αυθορμήτως μου έρχεται στον νου. Το δεύτερο είναι ότι, από το ύψος του ύφους του, εικάζω ότι ο Νικήτας Κακλαμάνης διάγει τις καθυστερημένες Αλκυονίδες της νεότητάς του...
Φαληρεύς (Καθημερινή)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου