«Μα, θα ρίξουμε την κυβέρνηση για τα εργασιακά;». Σε καμία περίπτωση, προέχει η σωτηρία της πατρίδας. «Θα πέσει η κυβέρνηση για την...
ΕΡΤ;». Ελεος, υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα. «Θα αποσύρουμε την εμπιστοσύνη μας για το γάλα;». Αστεία υπόθεση, θα γελάσει ο κάθε πικραμένος. Είναι μερικά από τα επιχειρήματα που έχουμε ακούσει από βουλευτές της πλειοψηφίας και από δημοσιολόγους. Κάπως έτσι όμως, με τη σχετικοποίηση δηλαδή των συνεπειών που θα προκαλούσαν οι επιλογές της τρόικας και της κυβέρνησης, οδηγήθηκε η χώρα στην αιχμαλωσία και οι πολίτες στην απελπισία. Αναρωτιέμαι ποιο θέμα έχει εκείνη τη βαρύτητα που μπορεί να επιφέρει πλήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία.
Οι πρωταγωνιστές του δράματος είχαν θέσει στους εαυτούς τους διάφορες κόκκινες γραμμές, τις οποίες υποτίθεται ότι δεν θα παραβίαζαν. Μας έλεγαν ότι θα αντιστέκονταν μέχρις εσχάτων υπερασπιζόμενοι το δημόσιο συμφέρον, τους εργαζομένους και την κοινωνική συνοχή. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι οι ενστάσεις τους ήταν προσχηματικές. Κατάπιαν αμάσητες όλες τις αντιλαϊκές ρυθμίσεις και τις χώνεψαν χωρίς να βαρυστομαχιάσουν. Την ώρα της κρίσης (ψηφοφορίες στη Βουλή), είτε με μισή καρδιά είτε εκβιαζόμενοι από τις ηγεσίες, αναδιπλώθηκαν θεαματικά. Βεβαίως στην πορεία υπήρξαν ορισμένες απώλειες. Κάποιοι βουλευτές τράβηξαν τις αντιθέσεις τους έως την έσχατη συνέπειά τους, συγκρούστηκαν με τις ηγεσίες και αποπέμφθηκαν από τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες. Οι διαρροές όμως δεν ήταν τόσες ώστε να απειλήσουν τη σταθερότητα του δικομματικού μπλοκ εξουσίας. Είναι χαρακτηριστική η άνεση με την οποία αντιμετωπίζουν τις αντιρρήσεις των βουλευτών τους οι ηγετικές ομάδες της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Στη χυδαία εκδοχή της έχει τη μορφή: «Αφήστε τους να γαβγίζουν, στο τέλος θα βραχνιάσουν, αλλά δεν πρόκειται να δαγκώσουν το χέρι που τους δίνει τροφή». Περί αυτού πρόκειται.
Οι βουλευτές δεν θέλουν πρόωρες εκλογές γιατί φοβούνται ότι θα αποδοκιμαστούν από τους ψηφοφόρους και θα τεθούν οριστικά εκτός μάχης. Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν ξέρουν να κάνουν άλλη δουλειά. Είναι επαγγελματίες πολιτικοί. Εκτός Βουλής τούς περιμένει η ανεργία και η περιφρόνηση. Αυτό εκμεταλλεύεται η κυβέρνηση. Την ίδια στιγμή, οι διαφωνούντες πουλάνε στις εκλογικές περιφέρειές τους την ελεγχόμενα αδιάλλακτη στάση τους, ενώ το επιτελείο της κυβέρνησης χρησιμοποιεί τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της πλειοψηφίας για να κάμψει την επιθετικότητα της τρόικας. Το παιχνίδι μοιάζει στημένο. Κι αυτό, γιατί μέχρι τώρα σε πολύ μεγάλο βαθμό έχει γίνει ό,τι επιθυμούσαν οι δανειστές, με μικρές παραλλαγές οι οποίες όμως δεν άλλαξαν τον πυρήνα της εφαρμοζόμενης πολιτικής. Οι κόκκινες γραμμές από την πολλή πλύση έχουν γίνει ροζ.
Τάσσος Παππάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου