Τραμπολίνο με την τρόικα...

«ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αδυνατούν να καλλωπίσουν την εικόνα τους»…

Κα­θώς βα­δί­ζoυ­με προς τις κάλ­πες τα δύο κόμ­μα­τα που συ­γκυ­βερ­νούν βρί­σκο­νται ε­γκλω­βι­σμέ­να. Αδυ­να­τούν να καλ­λω­πί­σουν την ει­κό­να τους και να...
α­να­νεω­θούν. Αντι­λαμ­βα­νό­με­να την κα­τά­στα­ση στην ο­ποία έ­χουν πε­ριέλ­θει, προ­σπα­θούν, υ­πό το κλί­μα πα­νι­κού, να δια­σω­θούν. Η μεν ΝΔ με αλ­λα­γή του ε­κλο­γι­κού νό­μου στις ευ­ρωε­κλο­γές, με προ­τά­σεις για… Γε­ρου­σία και 250 βου­λευ­τές, με ρου­σφέ­τια της τε­λευ­ταίας στιγ­μής.

Ρό­λο οι «α­ντάρ­τες»

Οι μι­κρο­κομ­μα­τι­κοί σχε­δια­σμοί δεν α­φο­ρούν πλέ­ον τους ψη­φο­φό­ρους, ού­τε, σε αρ­κε­τές πε­ρι­πτώ­σεις, και τα στε­λέ­χη των ί­διων των κομ­μά­των, κα­θώς α­να­κυ­κλώ­νο­νται τα ί­δια πρό­σω­πα και οι ί­διες νοο­τρο­πίες που ο­δή­γη­σαν στα ση­με­ρι­νά α­διέ­ξο­δα. Ως α­πο­τέ­λε­σμα των α­κο­λου­θού­με­νων πο­λι­τι­κών και των ε­σω­κομ­μα­τι­κών ι­σορ­ρο­πιών α­να­φύο­νται οι «α­ντάρ­τες», που, α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα των ε­κλο­γών και α­πό το μέ­χρι πού θα φτά­σουν –υ­πάρ­χει η ε­κτί­μη­ση ό­τι κά­ποιοι θα πει­στούν να α­πο­συρ­θού­ν-, α­να­μέ­νε­ται να παί­ξουν ρό­λο στις με­τε­κλο­γι­κές ε­ξε­λί­ξεις, ι­διαί­τε­ρα μά­λι­στα αν οι βου­λευ­τι­κές α­κο­λου­θή­σουν σε σύ­ντο­μα διά­στη­μα.

Ανα­ζη­τούν «χώ­ρο»

Το βέ­βαιο εί­ναι ό­τι ο Αντ. Σα­μα­ράς -και αν θέ­λει να ε­πι­ζή­σει η ΝΔ ή ό­πως αλ­λιώς ο­νο­μα­στεί- πρέ­πει με­τά τις ε­κλο­γές να α­να­δια­μορ­φώ­σει / πε­ρι­χα­ρα­κώ­σει το χώ­ρο του. Το α­κρο­δε­ξιό ε­θνι­κι­στι­κό ά­κρο, ή­δη έ­χει στρα­φεί σε άλ­λους χώ­ρους [Καμ­μέ­νος, Πο­λύ­δω­ρας, Ζώης, Χρυ­σή Αυ­γή, κ.λπ.] και δύ­σκο­λα θα ε­πα­νέλ­θει, ό­σο του­λά­χι­στον συ­νε­χί­ζε­ται η ε­ξάρ­τη­ση της χώ­ρας α­πό τους δα­νει­στές, ε­νώ πιέ­ζει και κερ­δί­ζει έ­δα­φος στο χώ­ρο του κέ­ντρου α­πό τον ο­ποίο «ζει» το ΠαΣοΚ.

Το ΠαΣοΚ, λοι­πόν, εί­ναι κα­τα­δι­κα­σμέ­νο ή να ε­ξαϋλω­θεί ή να εν­σω­μα­τω­θεί σε κά­ποια Δη­μο­κρα­τι­κή Πα­ρά­τα­ξη, που θα ε­πα­να­φέ­ρει, σε κά­ποιο βαθ­μό, τα σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά –αυ­τή η μά­χη δί­νε­ται σή­με­ρα με τους «58», τη Δη­μΑρ, το Πο­τά­μι του Στ. Θε­ο­δω­ρά­κη, κ.λπ. Ακό­μα το ΠαΣοΚ δεν καρ­πώ­νε­ται πο­λι­τι­κά α­πο­λύ­τως τί­πο­τα α­πό τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση, πέ­ρα α­πό κά­ποιες θέ­σεις στον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό. Αντί­θε­τα, χρεώ­νε­ται την ύ­φε­ση, την α­νερ­γία, την φτώ­χεια. Η κοι­νω­νία δεν έ­χει τί­πο­τα να πε­ρι­μέ­νει α­πό αυ­τό: ού­τε νέες ι­δέες, ού­τε καν πε­λα­τεια­κές σχέ­σεις.

Στα ύ­ψη το χρέ­ος

Το Μα­ξί­μου, ό­μως, εί­ναι ε­γκλω­βι­σμέ­νο και σε μια έ­ντα­ση με την τρόι­κα –ό­χι για την τι­μή του γά­λα­κτος ή του ψω­μιού, αλ­λά για τα δη­μο­σιο­νο­μι­κά. Με την τρόι­κα να ε­πι­μέ­νει ό­τι το δη­μο­σιο­νο­μι­κό κε­νό αγ­γί­ζει τα 700 εκ. ευ­ρώ, ζη­τώ­ντας, μά­λι­στα, να κα­λυ­φθεί ά­με­σα και «α­πο­κλει­στι­κά α­πό τις δα­πά­νες του Δη­μο­σίου». Κι αυ­τό για να προ­χω­ρή­σει το «πρό­γραμ­μα» χω­ρίς α­να­τα­ρά­ξεις έως τις ευ­ρωε­κλο­γές, μια και το κα­λο­καί­ρι θα α­πο­φα­σι­στεί η κά­λυ­ψη του κε­νού και της χρη­μα­το­δό­τη­σης για τα έ­τη 2014, 2015 και 2016.

Δεν εί­ναι, βέ­βαια, μό­νο το δη­μο­σιο­νο­μι­κό και χρη­μα­το­δο­τι­κό κε­νό που χω­ρί­ζουν Αθή­να και τρόι­κα. Οι τρά­πε­ζες, κα­τά την Τρά­πε­ζα της Ελλά­δος, χρειά­ζο­νται άλ­λα 6 δισ. ευ­ρώ για να ο­λο­κλη­ρω­θεί η α­να­κε­φα­λαιο­ποίη­σή τους, στα 8 δισ. ευ­ρώ α­νε­βά­ζει το πο­σό η τρόι­κα. Πα­ράλ­λη­λα, η Citigroup προ­βλέ­πει ύ­φε­ση -1% για φέ­τος και α­νά­πτυ­ξη +0,4% για το 2015, σε α­ντί­θε­ση με τον Γ. Προ­βό­που­λο που ε­κτί­μη­ση ό­τι «ισχυ­ρο­ποιού­νται οι πι­θα­νό­τη­τες το 2013 να εί­ναι ο τε­λευ­ταίος χρό­νος της ύ­φε­σης» -για το 2014 κυ­βέρ­νη­ση και τρόι­κα προ­βλέ­πουν α­νά­πτυ­ξη +0,6%. Ακό­μα η α­με­ρι­κα­νι­κή τρά­πε­ζα Citigroup θεω­ρεί ό­τι έ­να «haircut εί­ναι η κα­λύ­τε­ρη λύ­ση για να κα­τα­στεί ξα­νά βιώ­σι­μο το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος», κα­θώς προ­βλέ­πει να δια­μορ­φώ­νε­ται στο 188,3% του Α­ΕΠ το 2014 και να α­νέρ­χε­ται στο 195,3% το 2015!

Εφιάλ­της ο «πε­ρί­πα­τος»

Την ί­δια ώ­ρα οι κα­τα­θέ­σεις μειώ­θη­καν κα­τά 2,22 δισ. ευ­ρώ τον Ια­νουά­ριο, φτά­νο­ντας στα 161,027 δισ. ευ­ρώ, ε­ξα­πλα­σιά­στη­καν τα δά­νεια που κα­θυ­στε­ρεί η ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σή τους ε­ξαι­τίας της οι­κο­νο­μι­κής ε­πι­δεί­νω­σης νοι­κο­κυ­ριών και ε­πι­χει­ρή­σεων, ε­νώ αυ­ξή­θη­κε η φτώ­χεια στη χώ­ρα μας φτά­νο­ντας στο 34,6% του πλη­θυ­σμού, κά­τι που α­ντι­στοι­χεί σε 3.795.100 ά­το­μα!

Την τρόι­κα δεν την α­φο­ρά, βε­βαίως, η κα­τά­στα­ση της κοι­νω­νίας. Πιέ­ζει, και ο «πε­ρί­πα­τος» που ο­νει­ρευό­ταν η κυ­βέρ­νη­ση έ­χει με­τα­τρα­πεί σε ε­φιάλ­τη. Το Βε­ρο­λί­νο δεί­χνει να μην το α­φο­ρά η τυ­χόν α­πο­στα­θε­ρο­ποίη­ση του Μα­ξί­μου, η δη­μιουρ­γία κλί­μα­τος α­βε­βαιό­τη­τας –«Η τρόι­κα πρέ­πει να α­πο­φα­σί­σει τι θέ­λει και να μην πιέ­ζει τα πράγ­μα­τα που θα τι­νά­ξουν στον αέ­ρα το πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό», γρά­φει στο πρω­το­σέ­λι­δο σχό­λιό της, ε­ξω­τε­ρι­κεύο­ντας τους φό­βους της, η Κα­θη­με­ρι­νή [27.02.14].

Το Βε­ρο­λί­νο φαί­νε­ται να το α­πα­σχο­λεί πε­ρισ­σό­τε­ρο η δη­μιουρ­γία ευ­νοϊκού κλί­μα­τος στο ε­σω­τε­ρι­κό τής χώ­ρας πα­ρά η συ­νε­χι­ζό­με­νη λι­τό­τη­τα στις χώ­ρες της ευ­ρω­ζώ­νης. Την ε­πι­μο­νή να ε­φαρ­μο­στούν «με­ταρ­ρυθ­μί­σεις» σαν φάρ­μα­κο για την ύ­φε­ση [ή σαν ρε­τσι­νό­λα­δο] ει­ρω­νεύε­ται ο γνω­στός οι­κο­νο­μο­λό­γος Πολ Κρού­γκμαν λέ­γο­ντας ό­τι ο ΟΟ­ΣΑ -τις υ­πο­δεί­ξεις του ο­ποίου πρέ­πει να ε­φαρ­μό­σει η Ελλά­δα- πα­ρου­σιά­ζει «δείγ­μα­τα δια­νο­η­τι­κής ο­κνη­ρίας», και ε­ξη­γώ­ντας ό­τι ο ί­διος εί­ναι «υ­πέρ των διαρ­θρω­τι­κών με­ταρ­ρυθ­μί­σεων» [που υ­πο­δει­κνύει ο ΟΟ­ΣΑ], ό­πως εί­ναι και «υ­πέρ της κα­λο­σύ­νης και του δη­μο­κρα­τι­κού δι­καιώ­μα­τος πρό­σβα­σης στον κα­λό κα­φέ»!

Θό­δω­ρος Μι­χό­που­λος - left.gr