"Δεν πα να μας χτυπάν…"...

Την ώρα που παρακολουθούσαμε εμβρόντητοι τα μέλη της ομάδας Δέλτα να επιτίθενται και ξυλοκοπούν με λύσσα και ίσως σφοδρό μίσος παιδιά ηλικίας είκοσι χρονών μου ήρθαν στο ...
μυαλό οι στίχοι του Άσιμου: «Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια, δε πα να μας χαλάν τα πιο όμορφα μας χρόνια». Οι κλοτσιές, οι γροθιές και οι χειροπέδες είναι άραγε το ζοφερό μέλλον που προετοιμάσαμε για την ελπιδοφόρα νέα γενιά;


Την ώρα που παρακολουθούσαμε εμβρόντητοι τα μέλη της ομάδας Δέλτα να επιτίθενται και ξυλοκοπούν με λύσσα και ίσως σφοδρό μίσος παιδιά ηλικίας είκοσι χρονών μου ήρθαν στο μυαλό οι στίχοι του Άσιμου: «Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια, δε πα να μας χαλάν τα πιο όμορφα μας χρόνια». Οι κλοτσιές, οι γροθιές και οι χειροπέδες είναι άραγε το ζοφερό μέλλον που προετοιμάσαμε για την ελπιδοφόρα νέα γενιά;


Κι επιπλέον, πώς είναι δυνατόν επίσημα όργανα του κράτους, όπως τα εν λόγω τμήματα της αστυνομίας, να βρίσκουν τέτοια ανοχή όταν εκδηλώνουν τόσο απροκάλυπτα μία φασιστική νοοτροπία; Δε νομίζω ότι χρειάζεται πλέον να επαναλαμβάνουμε αναφορικά με τον απρόκλητο χαρακτήρα της χτεσινής επίθεσης ενάντια σε φοιτητές και φοιτήτριες της ΑΡΕΝ που πραγματοποιούσαν συμβολική διαμαρτυρία για την τραγωδία στο Φαρμακονήσι έξω από το γραφείο του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη. Εξάλλου, υπάρχουν δεκάδες αυτόπτες μάρτυρες, περαστικοί και εργαζόμενοι που μπορούν να το επιβεβαιώσουν.

Ούτε όμως οι αισχρές λεκτικές επιθέσεις αστυνομικών κατά διαδηλωτριών έλειψαν ούτε από τη χτεσινή επίθεση της ομάδας Δελτα στους. Περιφρονώντας κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας τα μέλη της διμοιρίας καταφέρθηκαν εναντίον των νεαρότατων διαδηλωτριών με βαθύτατα προσβλητικές σεξιστικές εκφράσεις. Η αλαζονική στάση τους ανέδειξε εκ νέου τα προβλήματα πολιτικής κοινωνικοποίησης των μελών τους που αντιμετωπίζουν ορισμένες μονάδες/ειδικά σώματα της αστυνομίας.

Όπως φαίνεται λοιπόν κοινωνία που «ονειρεύεται» να οικοδομήσει η κυβέρνηση Σαμαρά δεν αποδέχεται τους ανήσυχους νέους και νέες. Αποβάλλει σα να ήταν «μιάσματα» τους απελπισμένους μετανάστες που θαλασσοπνίγονται στον αγώνα τους να αναζητήσουν μία καλύτερη ζωή για τους ίδιους και για τις οικογένειες τους. Γιατί ας μη ξεχνάμε και το πραγματικό περιεχόμενο της συμβολικής διαμαρτυρίας που οργάνωσαν τα παιδιά: η κυβερνητική μεταναστευτική πολιτική ήταν στο στόχαστρο, η οποία είναι «υπεύθυνη» μεταξύ άλλων για την τρομερή τραγωδία στο Φαρμακονήσι και που στοίχισε τη ζωή σε 12 ανθρώπους.

Περιλαμβάνει όμως «ωφελούμενους» και «ωφελούμενες», εργαζόμενους σε ομηρεία των 300 ευρώ που θα δουλεύουν οκτάωρα και παραπάνω για να ενισχύσουν το slave story -με συγχωρείτε, «success story». Περιλαμβάνει νόμο και τάξη, που θα πειθαρχεί τους απείθαρχους και τους αμφισβητίες και καμία φορά (σχεδόν πάντα δηλαδή) θα γρονθοκοπεί φοιτητές και τις φοιτήτριες που δεν συμμετέχουν σε «πολιτιστικά» πάρτι της ΔΑΠ στη Μύκονο αλλά, αντίθετα, υψώνουν το ανάστημά τους σε μοσχαναθρεμμένα κομματικά στελέχη της δεξιάς.

Στην ίδια χώρα, όμως, συνεχίζουν να ζουν και να αγωνίζονται νέοι και νέες που δεν αποδέχονται το μέλλον που άλλοι τους προδιαγράφουν. Όσο οι ομάδες Δέλτα και άλλοι αυταρχικοί μηχανισμοί θα αμφισβητούν και θα απαξιώνουν τα δικαιώματά μας, εμείς θα διαλέγουμε τον αγώνα για την υπεράσπιση μιας ελεύθερης δημοκρατικής κοινωνίας. Όσο η επιλογή των κυρίαρχων θα είναι η εκμετάλλευση και η δημιουργία σκυμμένων ανθρώπων, η δικιά μας επιλογή θα είναι ο ξεσηκωμός και η αντίσταση.

Για το Νώντα λοιπόν, αλλά και για όλους και όλες που δηλώνουν έμπρακτα πως δεν τους τρομάζουν οι απειλές και οι εκφοβισμοί, εμείς θα παραμείνουμε δίπλα τους: για όσο χρειαστεί κι ακόμη περισσότερο...
rednotebook.gr