Ηρθε, ήρθε η Τρόικα! κι άρχισαν αμέσως οι δικοί μας -τα ανδρείκελά τους- τα καραγκιοζιλίκια. Πάει το θηρίο το πλεόνασμα, το δάγκωσε ο κ. Τόμσεν, το...
μάσηξε, το έφτυσε κι από γκοντζίλα το ’βγαλε πεκινουά.
Γλίτσες τα παπαγαλάκια, «δεν το αμφισβητεί το πλεόνασμα η Τρόικα», έγραφε αιδημόνως χθες η ναυαρχίδα του Τιτανικού των Δανείων, «μόνον το υπολογίζει αλλοιώς», γουργούριζε σαν καρδερίνα η διατεταγμένη δημοσιογραφία. Ξινό το νεραντζάκι, το ’φτυσε ο κυρ Μαζούχ και πέτυχε το πεκινουά στο μάτι.
Και στο βάθος του πλάνου η Ελλάδα ξεπατώνεται. Γκαρσόνια κι ανειδίκευτοι εργάτες σε ένα τοπίο μωβ βαθύ, γεμάτο από σκουπίδια φιλμ καταστροφής πίσω στο 1950, με τις δεκαετίες να χάσκουν σαν βιομηχανικά συντρίμμια από ένα Τσερνομπίλ των προσδοκιών - φτερουγίζουν, αποδημητικά για αλλού, οι ζωές μας και πάνω απ’ τα κεφάλια μας πλανάται σαν το ιπτάμενο γουρούνι των Πινκ Φλόιντ ο κ. Στουρνάρας και σκληρίζει -«θα κάνω όλα όσα θέλει ο ΟΟΣΑ»- ένα τετράκανο, ρε παιδιά, να τον καταρρίψω! Τίποτα ο Στουρνάρας! ίπταται σαν ζέπελιν-γουρούνα και ουρλιάζει σαν κατοχικό μεγάφωνο - «θα κάνω όσα λέει η Τρόικα! Θα κάνω ό,τι μου πει η Τρόικα!».
Τρόικα έφα! Τρόικα έφα, ρεεεεεε!
Σκύβω το κεφάλι. Στα πόδια μου αυτή η δέκα πόντους ύψος ομίχλη από τη σκόνη των εδαφών που έχουν πεθάνει. Οπως στις παλιές ταινίες γκραν γκινιόλ με τα κοιμητήρια και τους καταραμένους τόπους - τρόικα έφα πόσο θα φάει το παιδί, πόσο θα πουληθεί η ΔΕΗ, ποιος θα αυτοκτονήσει αύριο, ποιος αρπάχτρας θα κανιβαλίσει από το σώμα του φιλέτο απ’ το Ελληνικό, μπριζόλα λαιμού απ’ την παραλιακή ή τον Αστέρα,μπουκιές, χαψιές, η μία μετά την άλλη, ανίερες μεταλαβιές.
«Υπό μεν τούτων των δεινών κατείχετο η Πόλις» ειδική οικονομική ζώνη Βοσνία, ζωτικός χώρος Ουκρανία, αποτέλεσμα, Σομαλία. Σ’ ευχαριστώ, ω Δύση, που αποστρέφεσαι την ακροδεξιά που παράγεις και χρησιμοποιείς. Διότι, φίλοι μου και συμπατριώτες Βαλκάνιοι,σήμερα η Βοσνία καίγεται που κάηκε για να γίνει Βοσνία, όπως καίγεται και η Ουκρανία για να γίνει Βοσνία αύριο! - δεν είναι ένας θαυμαστός κύκλος διαφωτισμού;
Παίρνεις ολίγον διαφωτισμό, τον πασπαλίζεις με ένα μείγμα ΜΚΟ και ντούρους νεοναζί (Ουκρανίας, Χρυσής Αυγής, Λίγκας του Βορρά, Ψυχάκηδων Δολοφόνων Νορβηγίας, καλοθρεμμένων ναζί Αυστρίας κ.τ.λ.) και κανονίζεις πού θα έχεις φλεγόμενα προτεκτοράτα τύπου Βοσνίας, πού κεντροδεξιές κυβερνήσεις με ακροδεξιούς συμμάχους τύπου Ουγγαροαυστρορουμανίας, πού υβρίδια τύπου Ιταλίας, πού μεγάλους συνασπισμούς τύπου Γερμανίας και τα σκυλιά δεμένα, καθ’ ότι Μέρκελ έφα, Τρόικα, Μπούντεσμπανκ και το ιπτάμενο γουρούνι των Πινκ Φλόιντ έφασαν...
Ω, πρωτογενές πλεόνασμα της μπούρδας ατέλειωτο, έρχεται η άνοιξη, «το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει», τι να πρωτογιατρέψει; την κατήφεια, την αφραγκία σου, το σώου της λεηλασίας γύρω σου; Ενδοξες στιγμές στο ατελεύτητο success story του έθνους, η Τρόικα να κανονίζει σε τι τιμές θα πίνει το γάλα του ο κ. Μηταράκης! «Τρωάδες», μάγκα μου, η δουλειά! να εξευτελίζεσαι σε ξένα κρεβάτια, νικημένος και συ μέσα στην τρέλα σου να βγαίνεις στα κρυφά, νύχτες μέσα στις ρούγες, και να παινεύεσαι στα σκοτεινά κι αμίλητα κυπαρισσάκια για τα ράκη σου! ότι είναι, λέει, πλουμιστές ασπίδες αρχοντικά ζωγραφισμένες που άντεξαν, που, πάλαι με χρόνους, με καιρούς, πάλαι θα βγεις στις αγορές, πάλαι δικά σου θα ’ναι η χρέωση και η πίστωση - εκεί να δεις πλεονάσματα συφοριασμένων Τρώων...
Στάθης
μάσηξε, το έφτυσε κι από γκοντζίλα το ’βγαλε πεκινουά.
Γλίτσες τα παπαγαλάκια, «δεν το αμφισβητεί το πλεόνασμα η Τρόικα», έγραφε αιδημόνως χθες η ναυαρχίδα του Τιτανικού των Δανείων, «μόνον το υπολογίζει αλλοιώς», γουργούριζε σαν καρδερίνα η διατεταγμένη δημοσιογραφία. Ξινό το νεραντζάκι, το ’φτυσε ο κυρ Μαζούχ και πέτυχε το πεκινουά στο μάτι.
Και στο βάθος του πλάνου η Ελλάδα ξεπατώνεται. Γκαρσόνια κι ανειδίκευτοι εργάτες σε ένα τοπίο μωβ βαθύ, γεμάτο από σκουπίδια φιλμ καταστροφής πίσω στο 1950, με τις δεκαετίες να χάσκουν σαν βιομηχανικά συντρίμμια από ένα Τσερνομπίλ των προσδοκιών - φτερουγίζουν, αποδημητικά για αλλού, οι ζωές μας και πάνω απ’ τα κεφάλια μας πλανάται σαν το ιπτάμενο γουρούνι των Πινκ Φλόιντ ο κ. Στουρνάρας και σκληρίζει -«θα κάνω όλα όσα θέλει ο ΟΟΣΑ»- ένα τετράκανο, ρε παιδιά, να τον καταρρίψω! Τίποτα ο Στουρνάρας! ίπταται σαν ζέπελιν-γουρούνα και ουρλιάζει σαν κατοχικό μεγάφωνο - «θα κάνω όσα λέει η Τρόικα! Θα κάνω ό,τι μου πει η Τρόικα!».
Τρόικα έφα! Τρόικα έφα, ρεεεεεε!
Σκύβω το κεφάλι. Στα πόδια μου αυτή η δέκα πόντους ύψος ομίχλη από τη σκόνη των εδαφών που έχουν πεθάνει. Οπως στις παλιές ταινίες γκραν γκινιόλ με τα κοιμητήρια και τους καταραμένους τόπους - τρόικα έφα πόσο θα φάει το παιδί, πόσο θα πουληθεί η ΔΕΗ, ποιος θα αυτοκτονήσει αύριο, ποιος αρπάχτρας θα κανιβαλίσει από το σώμα του φιλέτο απ’ το Ελληνικό, μπριζόλα λαιμού απ’ την παραλιακή ή τον Αστέρα,μπουκιές, χαψιές, η μία μετά την άλλη, ανίερες μεταλαβιές.
«Υπό μεν τούτων των δεινών κατείχετο η Πόλις» ειδική οικονομική ζώνη Βοσνία, ζωτικός χώρος Ουκρανία, αποτέλεσμα, Σομαλία. Σ’ ευχαριστώ, ω Δύση, που αποστρέφεσαι την ακροδεξιά που παράγεις και χρησιμοποιείς. Διότι, φίλοι μου και συμπατριώτες Βαλκάνιοι,σήμερα η Βοσνία καίγεται που κάηκε για να γίνει Βοσνία, όπως καίγεται και η Ουκρανία για να γίνει Βοσνία αύριο! - δεν είναι ένας θαυμαστός κύκλος διαφωτισμού;
Παίρνεις ολίγον διαφωτισμό, τον πασπαλίζεις με ένα μείγμα ΜΚΟ και ντούρους νεοναζί (Ουκρανίας, Χρυσής Αυγής, Λίγκας του Βορρά, Ψυχάκηδων Δολοφόνων Νορβηγίας, καλοθρεμμένων ναζί Αυστρίας κ.τ.λ.) και κανονίζεις πού θα έχεις φλεγόμενα προτεκτοράτα τύπου Βοσνίας, πού κεντροδεξιές κυβερνήσεις με ακροδεξιούς συμμάχους τύπου Ουγγαροαυστρορουμανίας, πού υβρίδια τύπου Ιταλίας, πού μεγάλους συνασπισμούς τύπου Γερμανίας και τα σκυλιά δεμένα, καθ’ ότι Μέρκελ έφα, Τρόικα, Μπούντεσμπανκ και το ιπτάμενο γουρούνι των Πινκ Φλόιντ έφασαν...
Ω, πρωτογενές πλεόνασμα της μπούρδας ατέλειωτο, έρχεται η άνοιξη, «το έαρ το γλυκύ πάλιν επανατέλλει», τι να πρωτογιατρέψει; την κατήφεια, την αφραγκία σου, το σώου της λεηλασίας γύρω σου; Ενδοξες στιγμές στο ατελεύτητο success story του έθνους, η Τρόικα να κανονίζει σε τι τιμές θα πίνει το γάλα του ο κ. Μηταράκης! «Τρωάδες», μάγκα μου, η δουλειά! να εξευτελίζεσαι σε ξένα κρεβάτια, νικημένος και συ μέσα στην τρέλα σου να βγαίνεις στα κρυφά, νύχτες μέσα στις ρούγες, και να παινεύεσαι στα σκοτεινά κι αμίλητα κυπαρισσάκια για τα ράκη σου! ότι είναι, λέει, πλουμιστές ασπίδες αρχοντικά ζωγραφισμένες που άντεξαν, που, πάλαι με χρόνους, με καιρούς, πάλαι θα βγεις στις αγορές, πάλαι δικά σου θα ’ναι η χρέωση και η πίστωση - εκεί να δεις πλεονάσματα συφοριασμένων Τρώων...
Στάθης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.