Καφενείο των φιλάθλων.
Μολονότι, ο συνεπώνυμος μου, το κάνει καλύτερα.
«Ταδε» speaking.
Όλγα, να...
τι σημαίνει διαπραγμάτευση.
Σκληρή.
Μοχθηρή, αδυσώπητη.
Σκασμός Μαζούτ!
Χρατς Χρουτς, Χρατς Χρουτς (σκαμπίλια).
Μη μιλάς, Μη μιλάς!
Μα, κύριε Γιάννη, βγάζω αφρούς από το στόμα, δεν το βλέπεις;
Να τους καταπιείς, ανόητε!
Αδέσμευτη δημοσιογραφία.
Ενημέρωση με πάθος.
Σα να πετάς, φουρκισμένος, στο γήπεδο, ένα μπουκάλι.
Και η συνέχεια (επί της οθόνης).
Όλγα (το όνομα τυχαίο. Θα μπορούσαν να τη λέγαν Μαρία, Μυρσίνη. Και γιατί όχι, Αντιγονάκι ή Ζηνοβία)...
Είναι απολύτως βέβαιον!
Σε διαβεβαιώ προσωπικώς.
Τι;
Ο πρωθυπουργός έδειρε τον Γιάννη. Διευκρινίζω, τον υπουργό.
Άντε!..
Ναι, μόλις έμαθε για τα πρόστιμα.
Και, τι του 'κανε;
Του 'πε να πάει να γα...
Και εκείνος πήγε;
Όχι ακόμη...
Άκου, να σου πω Όλγα (παρεμβαίνει ο Γιάννης. Και το όνομα Όλγα, είπαμε! Τυχαίο), αυτά τα θεωρώ ημίμετρα.
Ο πρωθυπουργός, αν θέλει, να είναι πρωθυπουργός, θα πρέπει αυτά που λέει να τα εννοεί κιόλας.
Διαφορετικά, δεν θα 'ναι πρωθυπουργός, θα 'ναι Τσίπρας.
Μόλις πέφτει το σήμα τέλους, αρχίζουν τα χαμόγελα.
Καλά πήγαμε κι απόψε.
Βγήκε το μεροκάματο.
Εντάξει, είπαμε και καμιά μαλακία παραπάνω, αλλά πέρασε ευχάριστα η ώρα.
Κι αύριο, εμάς θα ξανακούσουν.
Τι σημασία έχει η αλήθεια!
Σημασία έχει, πως σερβίρεις το ψέμα.
Τους μπαίνεις και λίγο στο ρουθούνι. Τους θυμώνεις, για να σε βρίσουν.
Και την επομένη να σε ξανακούσουν.
Για να σε ξαναβρίσουν.
Να βγάλουν κι αυτοί το άχτι τους...
Και δεν είναι μόνο ο Γιάννης.
Είναι καμιά 45αριά ακόμη, νοματαίοι. Γιάννηδες.
Ο καθένας με το δικό του στιλ.
Το δικό του αφεντικό. Κυρίως!
Με τα δικά του ψέματα.
Έτσι, παίζεται το παιχνίδι.
Δέρνουμε, την τρόικα, το βράδυ. Και το πρωί ξυπνάμε, εμείς στο ΚΑΤ.
Σε δωμάτιο με τηλεόραση.
Απαραιτήτως...
Crimenet.gr
(Από τις eikotologies - ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου