Ελιά (από μολόχες)...
Νομίζω ότι η κίνηση των 58 αποκτάει σθένος και πάει για κίνημα. Που όμως δεν θα απευθύνεται σε φούφουτους, όπως ευγενέστατα χαρακτήρισε ο κ. Ψαριανός τους κ.κ. Λοβέρδο και Καστανίδη, αλλά σε...
σοβαρούς παράγοντες της πολιτικής ζωής όπως ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο κ. Παντελής Καψής, αμφότεροι υπουργοί του κ. Σαμαρά. Ο οποίος δεν συμμετέχει (ακόμα) στην κίνηση των 58, για να μην τους κάνει απότομα 59 και προκαλέσει κρίση ρευστότητας στο αντιπροσωπευτικό μας σύστημα.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι η κίνηση των 58 αποκτάει σιγά-σιγά λαϊκό έρεισμα. Οπου ομιλούν τρεις απ’ αυτούς, τους παρακολουθούν μετά προσοχής όλοι οι υπόλοιποι 55. Εντυπωσιακή μάλιστα είναι και η ενότητα του σχήματος, το οποίον αγκαλιάζει κι εκείνους που τρώνε την μπουγάτσα στα όρθια κι εκείνους που τρώνε την μπουγάτσα καθιστοί, καθώς ο κ. Βενιζέλος έχει ορίσει ότι πρέπει να τρώγονται οι μπουγάτσες στην επικράτεια, να επιμερίζεται ο ΦΠΑ, να πληρώνεται το χαράτσι και να κόβεται το ρεύμα απ’ τους απόκληρους.
Βεβαίως οι απόκληροι είναι η πρώτη μέριμνα των 58! Ακούει «απόκληρος» ο κ. Ροζάκης και ξυπνάει μέσα του ο καημός της Μπέλλου, διότι άλλην έγνοια πάρεξ για τους απόκληρους ο «εκσυγχρονισμός» δεν είχε. Βλέπω τις φωτογραφίες των 58 στις χιλιάδες σελίδες που τους αφιερώνει ο φίλιος Τύπος και τους αναγνωρίζω έναν-έναν. Και συγκινούμαι. Τι αναμνήσεις! Τι ωραίοι αγώνες για να πεισθούν οι Ελληνες ότι είναι λαϊκιστές, εθνικιστές του κερατά, ρατσιστές, φαιοκόκκινοι, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, εθνικοπαράφρονες - τι μεγαλεία όταν αλώνιζε η Ζήμενς, πήγαινε η μίζα σύννεφο, η βόμβα στη Γιουγκοσλαβία βροχή, όταν ήκμαζε η «ισχυρά Ελλάς» και γινόταν της πουτάνας στα ακριβά ρεστοράν, στο Χρηματιστήριο, στα κολλητηλίκια και στη λαϊφοστυλάδικη γκλαμουριά. Δεν πάει να ήσουν αμόρφωτος, κομπλεξικός και αμοραλιστής, ο «εκσυγχρονισμός» σού έδινε την ευκαιρία να γίνει κάτι στην κοινωνία, να μπεις στην ελίτ της αλαζονείας, της αρπαχτής, της εθελοδουλίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Συγκινούμαι. Ηταν αρκετό να μάθει κανείς ένα μικρό γλωσσάρι, τόσο δα, πολυπολιτισμός, διακύβευμα, μεταμοντερνισμός, συνωστισμός, ασυνέχεια του έθνους, φαντασιακό, αφήγημα (ή αφήγηση) και γινόταν αμέσως δεκτός σε μια στοά εκλεκτών, γεμάτη ευκαιρίες, διασυνδέσεις, αλληλοκαλύψεις, αναθέσεις, νεοπλουτισμό, επιδοτήσεις, προγράμματα, μίζες, κλειστά μάτια, μαύρο χρήμα, ομερτά, ΜΚΟ, Ανεξάρτητες Αρχές, offshore, αρκούσε να φιλήσεις μια-δυο κατουρημένες ποδιές κι από ευρωλιγούρης επαρχιώτης γινόσουν Τσουκάτος, Πανταγιάς, Αλογοσκούφης και ό,τι άλλο τράβαγε η ψυχή σου. Συγκινούμαι. Με πνίγει η νοσταλγία, όχι πως και σήμερα δεν είναι ακριβώς όπως τότε, αλλά άλλο ο κ. Πρωτόπαπας υπουργός κι άλλο ο κ. Πρωτόπαπας να κλαίγεται μπας και ξαναγίνει υπουργός.
Πιστεύω ότι αυτή η νοσταλγία για την Ελλάδα του Ανδρέα, του κ. Μητσοτάκη, του κ. Σημίτη, του Κωστάκη, του Γιωργάκη θα μας κατατρύχει ώσπου οι 58 να τα καταφέρουν και να αρέσουν όλοι -όχι μόνον οι μισοί- στον κ. Τατσόπουλο. Ο οποίος για αυτό ακριβώς παραμένει ακόμα διστακτικός, αν η μισή του καρδιά με τους μισούς 58 βρίσκεται, η άλλη μισή με τους άλλους μισούς 58 αγωνίζεται για ένα ΠΑΣΟΚ δίχως Γιάννο, για να μην το παρακάνει η Τρόικα, για έναν Σημίτη με ανθρώπινο πρόσωπο, για μια Ελιά από 100 λουλούδια που ανθίζουν - 58 για την ώρα, αλλά με τις βροχές που είχε φέτος, την άνοιξη η φύση θα μπουμπουκιάσει.
Ομως, περισσότερο απ’ όλα θερμαίνει τις ελπίδες μου (με μαγκάλι) η ευρωπαϊκή προοπτική των 58! Μάλιστα θα πρότεινα ως επίτιμον επικεφαλής της κίνησης τον κ. Ολάντ! Παρ’ ότι τα ποσοστά του είναι κάπως πεσμένα τελευταίως, στις καρδιές των μισών Γαλλίδων παραμένει το αντικείμενο του πόθου των άλλων μισών - ωχ! φοβάμαι ότι το τελευταίο αυτό σχόλιο θα το βρει σεξιστικό η κυρία Δρέττα, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να αυτοεξορισθώ στο Αλ Παρίσι, να με φάει η ξενιτιά, ένας ακόμα γκασταρμπάιτερ, αλλά ζωντανός γκασταρμπάιτερ. Διότι, όπως λέει και το ρηθέν, «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατόν». Μένεις, ας πούμε, άνεργος! αν η ανεργία δεν σε σκοτώσει, σε κάνει πιο ανθεκτικόν στην ανεργία, πιο δυνατόν στους φόρους! αν δεν σε μουρλάνει ο Αδωνις, αποκλείεται να σε τρελάνει ο Σόιμπλε! αν δεν αυτοκτονήσεις, δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες σου, αν συνεχίσεις να πεινάς, αν δεν έχεις φάρμακα, αν σου πάρουν το σπίτι κι εσύ αντέξεις,θα αντέξει και το σύστημα, θα συνεχίσει να παίρνει μισθό 300.000 € τον χρόνο η κυρία Σακελλαρίου για να συνεχίσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να επιβλέπει το ξεπούλημα της χώρας, χωρίς αναταράξεις.
Αν κάνεις το κορόιδο, πόσο πιο κορόιδο μπορείς να γίνεις; Αν θέλουν να σε σώσουν αυτοί που σε κατέστρεψαν, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΔΗΜΑΡ, 58, πόσο περισσότερο μπορούν να σε καταστρέψουν;..
Στάθης
Νομίζω ότι η κίνηση των 58 αποκτάει σθένος και πάει για κίνημα. Που όμως δεν θα απευθύνεται σε φούφουτους, όπως ευγενέστατα χαρακτήρισε ο κ. Ψαριανός τους κ.κ. Λοβέρδο και Καστανίδη, αλλά σε...
σοβαρούς παράγοντες της πολιτικής ζωής όπως ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και ο κ. Παντελής Καψής, αμφότεροι υπουργοί του κ. Σαμαρά. Ο οποίος δεν συμμετέχει (ακόμα) στην κίνηση των 58, για να μην τους κάνει απότομα 59 και προκαλέσει κρίση ρευστότητας στο αντιπροσωπευτικό μας σύστημα.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι η κίνηση των 58 αποκτάει σιγά-σιγά λαϊκό έρεισμα. Οπου ομιλούν τρεις απ’ αυτούς, τους παρακολουθούν μετά προσοχής όλοι οι υπόλοιποι 55. Εντυπωσιακή μάλιστα είναι και η ενότητα του σχήματος, το οποίον αγκαλιάζει κι εκείνους που τρώνε την μπουγάτσα στα όρθια κι εκείνους που τρώνε την μπουγάτσα καθιστοί, καθώς ο κ. Βενιζέλος έχει ορίσει ότι πρέπει να τρώγονται οι μπουγάτσες στην επικράτεια, να επιμερίζεται ο ΦΠΑ, να πληρώνεται το χαράτσι και να κόβεται το ρεύμα απ’ τους απόκληρους.
Βεβαίως οι απόκληροι είναι η πρώτη μέριμνα των 58! Ακούει «απόκληρος» ο κ. Ροζάκης και ξυπνάει μέσα του ο καημός της Μπέλλου, διότι άλλην έγνοια πάρεξ για τους απόκληρους ο «εκσυγχρονισμός» δεν είχε. Βλέπω τις φωτογραφίες των 58 στις χιλιάδες σελίδες που τους αφιερώνει ο φίλιος Τύπος και τους αναγνωρίζω έναν-έναν. Και συγκινούμαι. Τι αναμνήσεις! Τι ωραίοι αγώνες για να πεισθούν οι Ελληνες ότι είναι λαϊκιστές, εθνικιστές του κερατά, ρατσιστές, φαιοκόκκινοι, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, εθνικοπαράφρονες - τι μεγαλεία όταν αλώνιζε η Ζήμενς, πήγαινε η μίζα σύννεφο, η βόμβα στη Γιουγκοσλαβία βροχή, όταν ήκμαζε η «ισχυρά Ελλάς» και γινόταν της πουτάνας στα ακριβά ρεστοράν, στο Χρηματιστήριο, στα κολλητηλίκια και στη λαϊφοστυλάδικη γκλαμουριά. Δεν πάει να ήσουν αμόρφωτος, κομπλεξικός και αμοραλιστής, ο «εκσυγχρονισμός» σού έδινε την ευκαιρία να γίνει κάτι στην κοινωνία, να μπεις στην ελίτ της αλαζονείας, της αρπαχτής, της εθελοδουλίας, της διαπλοκής και της διαφθοράς. Συγκινούμαι. Ηταν αρκετό να μάθει κανείς ένα μικρό γλωσσάρι, τόσο δα, πολυπολιτισμός, διακύβευμα, μεταμοντερνισμός, συνωστισμός, ασυνέχεια του έθνους, φαντασιακό, αφήγημα (ή αφήγηση) και γινόταν αμέσως δεκτός σε μια στοά εκλεκτών, γεμάτη ευκαιρίες, διασυνδέσεις, αλληλοκαλύψεις, αναθέσεις, νεοπλουτισμό, επιδοτήσεις, προγράμματα, μίζες, κλειστά μάτια, μαύρο χρήμα, ομερτά, ΜΚΟ, Ανεξάρτητες Αρχές, offshore, αρκούσε να φιλήσεις μια-δυο κατουρημένες ποδιές κι από ευρωλιγούρης επαρχιώτης γινόσουν Τσουκάτος, Πανταγιάς, Αλογοσκούφης και ό,τι άλλο τράβαγε η ψυχή σου. Συγκινούμαι. Με πνίγει η νοσταλγία, όχι πως και σήμερα δεν είναι ακριβώς όπως τότε, αλλά άλλο ο κ. Πρωτόπαπας υπουργός κι άλλο ο κ. Πρωτόπαπας να κλαίγεται μπας και ξαναγίνει υπουργός.
Πιστεύω ότι αυτή η νοσταλγία για την Ελλάδα του Ανδρέα, του κ. Μητσοτάκη, του κ. Σημίτη, του Κωστάκη, του Γιωργάκη θα μας κατατρύχει ώσπου οι 58 να τα καταφέρουν και να αρέσουν όλοι -όχι μόνον οι μισοί- στον κ. Τατσόπουλο. Ο οποίος για αυτό ακριβώς παραμένει ακόμα διστακτικός, αν η μισή του καρδιά με τους μισούς 58 βρίσκεται, η άλλη μισή με τους άλλους μισούς 58 αγωνίζεται για ένα ΠΑΣΟΚ δίχως Γιάννο, για να μην το παρακάνει η Τρόικα, για έναν Σημίτη με ανθρώπινο πρόσωπο, για μια Ελιά από 100 λουλούδια που ανθίζουν - 58 για την ώρα, αλλά με τις βροχές που είχε φέτος, την άνοιξη η φύση θα μπουμπουκιάσει.
Ομως, περισσότερο απ’ όλα θερμαίνει τις ελπίδες μου (με μαγκάλι) η ευρωπαϊκή προοπτική των 58! Μάλιστα θα πρότεινα ως επίτιμον επικεφαλής της κίνησης τον κ. Ολάντ! Παρ’ ότι τα ποσοστά του είναι κάπως πεσμένα τελευταίως, στις καρδιές των μισών Γαλλίδων παραμένει το αντικείμενο του πόθου των άλλων μισών - ωχ! φοβάμαι ότι το τελευταίο αυτό σχόλιο θα το βρει σεξιστικό η κυρία Δρέττα, με αποτέλεσμα τον κίνδυνο να αυτοεξορισθώ στο Αλ Παρίσι, να με φάει η ξενιτιά, ένας ακόμα γκασταρμπάιτερ, αλλά ζωντανός γκασταρμπάιτερ. Διότι, όπως λέει και το ρηθέν, «ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατόν». Μένεις, ας πούμε, άνεργος! αν η ανεργία δεν σε σκοτώσει, σε κάνει πιο ανθεκτικόν στην ανεργία, πιο δυνατόν στους φόρους! αν δεν σε μουρλάνει ο Αδωνις, αποκλείεται να σε τρελάνει ο Σόιμπλε! αν δεν αυτοκτονήσεις, δεν θα πάνε χαμένες οι θυσίες σου, αν συνεχίσεις να πεινάς, αν δεν έχεις φάρμακα, αν σου πάρουν το σπίτι κι εσύ αντέξεις,θα αντέξει και το σύστημα, θα συνεχίσει να παίρνει μισθό 300.000 € τον χρόνο η κυρία Σακελλαρίου για να συνεχίσει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας να επιβλέπει το ξεπούλημα της χώρας, χωρίς αναταράξεις.
Αν κάνεις το κορόιδο, πόσο πιο κορόιδο μπορείς να γίνεις; Αν θέλουν να σε σώσουν αυτοί που σε κατέστρεψαν, ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΔΗΜΑΡ, 58, πόσο περισσότερο μπορούν να σε καταστρέψουν;..
Στάθης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.