Ο νέος χρόνος βρήκε στο προσκήνιο της δημοσιότητας τις αποκαλύψεις Κάντα για τα "μεγάλα φαγοπότια" που είχαν στηθεί γύρω από τις ...προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ως Αριστερά είχαμε προειδοποιήσει για την αδιαφανή και σπάταλη χρήση των αντίστοιχων πόρων, συνοδεύοντας τις προειδοποιήσεις μας με εναλλακτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες.
Για παράδειγμα, το 2010 είχαμε κάνει με την Τουρκική αριστερά κοινές εκδηλώσεις στην Αλεξανδρούπολη και Αδριανούπολη και από τη γέφυρα του Έβρου είχαμε απευθύνει την «Έκκληση του Έβρου» για την αμοιβαία και ισόρροπη μείωση των στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών της Ελλάδας και της Τουρκίας.
Με την ευκαιρία εκείνη, είχα γράψει το ακόλουθο κοινό άρθρο με τον πρώην βουλευτή Ροδόπης του ΣΥΝ Μουσταφά Μουσταφά. Ιδού τι γράφαμε τότε:
«Ο κόσμος ζει μια βαθιά οικονομική κρίση, που αποτελεί κρίση του συστήματος. Οι οικονομίες βυθίζονται στην ύφεση και τα ΑΕΠ πέφτουν. Η ανεργία αγγίζει τα 80 εκατομμύρια παγκοσμίως. Με τρία «τσουνάμι» το μήνα αντιστοιχεί ο αριθμός των ανθρώπων που πεθαίνουν από την πείνα στον κόσμο. Πενιχροί πόροι διατίθενται για την αντιμετώπιση της καταστροφικής κλιματικής αλλαγής.
Απέναντι σ΄αυτή την πραγματικότητα, αποτελεί ωμή πρόκληση ότι οι παγκόσμιες στρατιωτικές δαπάνες σημείωσαν νέα άνοδο το 2009 κατά 5,9% σε πραγματικές τιμές. Στα 1.531 δισεκατομμύρια δολάρια έφθασαν οι δαπάνες αυτές σύμφωνα με το ινστιτούτο SIPRI. Αυτό σημαίνει ότι κάθε μέρα η ανθρωπότητα θυσιάζει στο θεό του πολέμου 4,2 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι ΗΠΑ οδηγούν την καταστροφική αυτή κούρσα, καθώς τους αναλογεί το 43% των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών. Άλμα ανόδου κατά 63% έκαναν οι αμερικανικοί στρατιωτικοί προϋπολογισμοί στη διάρκεια της 8ετίας Μπους για να τραφεί ο «μινώταυρος» του λεγόμενου «πόλεμου κατά της τρομοκρατίας» και για να πνιγούν στο αίμα οι λαοί του Ιράκ και του Αφγανιστάν.
Τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και ο μιλιταρισμός πάνε χέρι – χέρι.
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες αποτελούν δυσβάστακτο βάρος για τις οικονομίες της Ελλάδας και της Τουρκίας. Από την Έκθεση του SIPRI, που προαναφέραμε, προκύπτει ότι η Τουρκία αύξησε τις στρατιωτικές δαπάνες κατά 2,9 δις δολάρια το 2009 σε σχέση με το 2008. Ήταν η μεγαλύτερη αύξηση στην Ευρώπη μετά τη Βρετανία (3,7 δις δολ.) σε απόλυτους αριθμούς.
Από την άλλη, η Ελλάδα ήταν πέμπτη παγκοσμίως σε εισαγωγές όπλων την 5ετία 2005-2009, μετά την Κίνα, την Ινδία, την Ν.Κορέα και τα Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Τα ποσοστά του ΑΕΠ που αφιερώνουν για στρατιωτικές δαπάνες οι δύο χώρες είναι υπερδιπλάσια του Ευρωπαϊκού μέσου όρου, στερώντας τεράστιους πόρους από την υγεία, παιδεία, την κοινωνική και οικολογική προστασία. Όμως, οι συνέπειες για τις δύο χώρες δεν είναι μόνο οικονομικές. Οι πολυδάπανοι εξοπλισμοί, που κατά μεγάλο μέρος υπαγορεύονται από το ΝΑΤΟ και προέρχονται από τους ίδιους προμηθευτές, κάνουν γενικότερη ζημιά. Ενισχύουν την αντίληψη της στρατιωτικής λύσης των προβλημάτων. Τροφοδοτούν τον σωβινισμό. Συντηρούν αδιαφανή λόμπυ και τροφοδοτούν τη διαφθορά. Υπηρετούν τον ατλαντισμό και διαιωνίζουν την εξάρτηση των δύο χωρών από ξένα κέντρα, ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Η δυσάρεστη αυτή πραγματικότητα δεν είναι μοιραία. Οι αριστερές και φιλειρηνικές δυνάμεις στις δύο χώρες προτείνουν και αγωνίζονται για έναν εναλλακτικό δρόμο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οραματίζονται ένα μέλλον ειρηνικής συνύπαρξης και κοινής ανάπτυξης για τους δύο λαούς.
Αυτό το στόχο υπηρετεί η πρόταση, που έχουμε καταθέσει εδώ και 11 χρόνια, για την αμοιβαία και ισόρροπη μείωση των εξοπλισμών και των στρατιωτικών δαπανών της Ελλάδας και της Τουρκίας. Πρόταση που βρήκε άμεση υποστήριξη από την Τουρκική αριστερά και αγκαλιάστηκε από πολλά κοινωνικά κινήματα – μεταξύ των οποίων κορυφαίες συνδικαλιστικές οργανώσεις – και στις δύο χώρες. Πρόταση που υποστηρίζεται και από την Ευρωπαϊκή Αριστερά και ευρύ φάσμα κοινωνικών κινημάτων της Ευρώπης.
Η πρόταση αυτή βρίσκεται στην καρδιά μιας άλλης αντίληψης για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μακριά από εντάσεις, casus belli, αερομαχίες πάνω από το Αιγαίο, εθνικιστικά μίση, πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ, ιμπεριαλιστικές πολιτικές του «διαίρει και βασίλευε». Μπορεί να αποτελέσει κοινό πεδίο δράσης και στο τρίγωνο Ελλάδα – Τουρκία – Κύπρος. Να συνδεθεί με το αίτημα για αποστρατιωτικοποιημένη, ανεξάρτητη και ενωμένη Κύπρο με τη δημιουργία μιας διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, με βάση τις αποφάσεις του ΟΗΕ.
Δεν μας αρκούν οι δηλώσεις από τις κυβερνήσεις της Τουρκίας και της Ελλάδας υπέρ της μείωσης των εξοπλισμών, που έγιναν τους τελευταίους μήνες. Η απαίτηση είναι να περάσουν από τα λόγια στα έργα, να θέσουν το ζήτημα αυτό ως προτεραιότητα στον ελληνοτουρκικό διάλογο. Γι΄αυτό χρειάζεται να εντείνουμε και να διευρύνουμε την εκστρατεία μας, με παράλληλες και κοινές δράσεις. Ο ρόλος της «διπλωματίας των πολιτών και των κινημάτων» είναι αναντικατάστατος.
Η σημασία της μείωσης των εξοπλισμών Ελλάδας-Τουρκίας δεν περιορίζεται μόνο στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα αποτελέσει ελπιδοφόρο βήμα για την ευρύτερη περιοχή μας, που είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη της γης. Η Ανατολική Μεσόγειος, σταυροδρόμι ηπείρων, πολιτισμών και θρησκειών, πρέπει να μετατραπεί σε περιοχή ειρήνης και πολυπολιτισμικής συμβίωσης. Να πάψουν τα καταγάλανα νερά της να βάφονται με αθώο αίμα, όπως συνέβη πρόσφατα με την επίθεση της κυβέρνησης του Ισραήλ στο «στολίσκο της ελευθερίας», που στοίχισε τη ζωή 9 ακτιβιστών στο πλοίο «Μααβι Μαρμαρά».
Η περιοχή έχει άμεση ανάγκη από διαδικασίες αποστρατιωτικοποίησης και αποπυρηνικοποίησης. Με πολέμους, κατοχές και πολιτικές αξόνων δεν χτίζεται το μέλλον, βρικολακιάζει το παρελθόν. Οι αριστερές και προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία για ένα συλλογικό σύστημα ειρήνης και κοινής ασφάλειας, με τη συμμετοχή όλων των χωρών της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής».
Πάνος Τριγάζης
(
* Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ)...
tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου