Η χλεύη και η διαπόμπευση αρμόζουν στον Μιχάλη Λιάπη. Και ευτυχώς η λήθη, το καταφύγιο των δειλών, δεν του χαρίζεται εύκολα. Όμως τώρα ξεχάστε το όνομα και...
δείτε το πρόσωπο. Τι είναι ο Λιάπης; Και τι δεν είναι. Είναι οι σκιές των δεινών μας μέσα σε ένα προκλητικό βλέμμα. Γόνος ισχυρής οικογένειας που κατέκτησε αξίωμα και ισχύ λόγω ονόματος. Ευκατάστατος, δεν χρειάστηκε να εργαστεί ποτέ. Ο πλούτος για αυτούς τους ανθρώπους είναι όπως η αναπνοή και ο χτύπος της καρδιάς τους – μία ζωτική λειτουργία. Κράτησε στα χέρια του κάτι από τις τύχες της χώρας. Ήταν υπουργός Μεταφορών – αύξησε θεαματικά τα πρόστιμα για τις παραβάσεις στις οποίες υπέπεσε. Ήταν και υπουργός Πολιτισμού. Αν μη τι άλλο, η κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθεια αντιστοιχεί σε πολιτισμό που έχει τον Μιχάλη Λιάπη στην πολιτική του διαχείριση.
Ένας άνθρωπος με ισχυρούς φίλους. Έτρεξε στη σκιά όταν αποκαλύφθηκε η στενή σχέση που..
διατηρούσε με τον Μ. Χριστοφοράκο της Siemens. O Λιάπης συγκεντρώνει επάνω του πολλά από αυτά που μας έριξαν στα γόνατα. Οικογενειοκρατία, αναξιοκρατία, απληστία, βουλιμία, ιδιοκτησιακή σχέση με το κράτος, προνομιακή με τους νόμους, πελατειακή με τους ψηφοφόρους. Όσο και αν μας εξοργίζει αυτό που συνέβη, οφείλουμε να το εκτιμήσουμε ως μάθημα.
Μας θύμισε τι έχει συμβεί στη χώρα, αλλά και τι πρέπει να συμβαίνει από εδώ και πέρα. Πριν από μερικά χρόνια ο Λιάπης θα κατέβαζε το φιμέ τζάμι και οι αστυνομικοί θα χαιρετούσαν σε στάση προσοχής. Τώρα έκαναν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Όλο και περισσότεροι κάνουν τη δουλειά τους όπως πρέπει. Μας κόστισε, βέβαια, πολύ ακριβά. Όμως σε αυτή τη χώρα φθηνά είναι μόνο τα λόγια...
Kώστας (Citizen) Γιαννακίδης
zoornalistas.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου