...κι ας με έχουν πεθάνει τέσσερις φορές…»...
«Την άλλη φορά θα σου σφίξω το χέρι. Θα µπορώ». Ο Σάκης Μπουλάς, εµφανώς καταβεβληµένος αλλά και µε µια φλόγα στα µάτια, σπορ καπέλο και το αιώνιο σκουλαρίκι.
Μεσημέρι, στο...
κέντρο Ακτή Πειραιώς (συμμετέχει στο πρόγραμμα «Γκαγκαντίν» με τους Σαββόπουλο, Μαχαιρίτσα, Ζουγανέλη).
Οχι, η άρνηση της χειραψίας δεν ήταν μια «μπλαζέ πόζα» του καλλιτέχνη – εξάλλου δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοια – αλλά η συμβουλή του γιατρού του να το αποφεύγει λόγω του κινδύνου των μικροβίων.
Είναι εξάλλου περίπου ένας χρόνος από την ημέρα που του διαγνώστηκε καρκίνος και ακολουθεί χημειοθεραπείες και φαρμακευτική αγωγή.
Και η ίδια ακριβώς αυτή ασθένεια ήταν η αφορμή για να «πεθάνει» την προηγούμενη εβδομάδα. Για την ακρίβεια, μια ιστοσελίδα ανακοίνωσε τον… θάνατό του και μάλιστα στις εκατοντάδες αναπαραγωγές της «είδησης» έφτασε να αναγράφεται και η ώρα και ημέρα της κηδείας του.
«Είμαι μια χαρά. Με έχουν πεθάνει τέσσερις φορές. Την πρώτη φορά έγινα έξαλλος αφού ήμουν με την κοπέλα μου στη Ρώμη, τον περασμένο Ιούλιο, και με πήραν τηλέφωνο. Ενας γράφει ό,τι θέλει και μετά το αναπαράγουν όλοι. Να φανταστείτε πως έφτασε και εφημερίδα και το έκανε με άλλο τρόπο. Με πήραν για μια συνέντευξη, εγώ αρνήθηκα και έκαναν ένα κολάζ από παλιές μου συνεντεύξεις με τίτλο: «Το θρίλερ με την υγεία του Μπουλά». Οπως καταλαβαίνετε, αναφέρονταν σε οτιδήποτε άλλο εκτός από την υγεία μου, τέτοια πράγματα», δηλώνει στα «ΝΕΑ» ο Σάκης Μπουλάς και συμπληρώνει:
«Μια χαρά είμαι. Πολεμάω πάρα πολύ, όχι μόνο με χημειοθεραπείες αλλά και άλλα πολλά. Υποτίθεται ότι θα κάνω κάποια λιγότερα πράγματα, έχουν πρόθεση να με προστατέψουν. Γουστάρω όμως που δουλεύω εδώ. Σε μια δύσκολη φάση που περνούσα πήρα ένα αισιόδοξο μήνυμα και μου έδινε τη δυνατότητα, αφού είχα την δύναμη να έλθω εδώ με φίλους, να κάνουμε πλάκα, να τραγουδήσουμε».
Ο Σάκης Μπουλάς δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση καλλιτέχνη. Ανδρωμένος μέσα στη συλλογικότητα, μεταπήδησε από τα πιο εναλλακτικά στέκια των μέσων της δεκαετίας του ’70 ή του ’80 (όπως το μουσικό καφενείο «Σούσουρο» που εμφανιζόταν με τον Νικόλα Ασιμο ή το θρυλικό «Αχ Μαρία» στα Εξάρχεια) στην πιο κεντρική σκηνή (βλέπε τηλεόραση και κινηματογράφο). Και έχει χιλιάδες εργατοώρες σε περφόρμανς και λάιβ.
Οσοι τον ξέρουν λοιπόν λίγο καλύτερα γνώριζαν πως το πρόβλημα της υγείας του δεν θα ήταν εμπόδιο για να διαδράσει και να δουλέψει για το κοινό που του χαρίζει τριάντα και βάλε χρόνια το χειροκρότημα.
«Τα πάντα, ό,τι καλό και ό,τι κακό, τα δημιουργούμε εμείς με το μυαλό μας, δεν έρχονται κατά τύχη. Τα τελευταία χρόνια πέρασα προβλήματα υγείας γιατί αντιμετώπισα πολλά θέματα (συγγενικά κ.τ.λ.), είχα σχεδόν αποσυρθεί πεντέμισι χρόνια από τα μαγαζιά για να στηρίξω την πρώην γυναίκα μου, μετά έπαθα έμφραγμα, έκανα μπαϊπάς, απέτυχα σε κάτι εγχειρήματα με επιχειρήσεις που άνοιξα».
Σήμερα, για να πάει στην Ακτή Πειραιώς όπου εργάζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο οδηγεί κάμποσα χιλιόμετρα, αφού μένει στα Μελίσσια.
Στο κέντρο δεν κάνει σόλο τραγουδιστική εμφάνιση, ενώ και τα επιθεωρησιακά νούμερα που τον είχαμε συνηθίσει για χρόνια με το alter ego του Γιάννη Ζουγανέλη δεν είναι και πολλά. Λέει όμως την Παράβαση και την Εξοδο από τους εμβληματικούς «Αχαρνής» του Σαββόπουλου όπου συμμετείχε το 1976 και με τον Νιόνιο (που τον χαρακτηρίζει δάσκαλο και ιδιοφυή) το «Δεν λες κουβέντα» του Μούτση.
Λέει και το «Φλασάκι» του (οι στίχοι είναι δικοί του καθώς και σε δεκάδες άλλα τραγούδια όπως το «Μπανάκι μανάκι» και πάντα σε μουσική Μαχαιρίτσα). Στο κομμάτι υπάρχει και ο στίχος «στην καρδιά βάλε πατίνια και δυο ρουλεμάν». Και στην δική του περιπέτεια, «ρουλεμάν» είναι οι φίλοι του και ο γιατρός του κ. Κοσμίδης που του συμπαρίστανται όλο αυτόν τον καιρό.
«Στο χέρι μας είναι όλα να τα ανατρέψουμε με πίστη, δύναμη, με κουράγιο και θέληση. Αυτό λέω από τη δική μου εμπειρία. Νιώθω δυνατός, γυμνάζομαι και κάνω ρέικι τέσσερις φορές την εβδομάδα, τα βράδια. Παίρνω επίσης πολλά συμπληρώματα διατροφής και, όπως μου λέει ο γιατρός μου, τον έχω εκπλήξει ευχάριστα γιατί το δικό μου πρόβλημα είναι σύνθετο. Ξέρω πως ο αγώνας είναι μακρύς αλλά είμαι γεννημένος αγωνιστής».
Ο Μπουλάς πίνει νερό με ντεπόν λόγω του στρες των ζωντανών του εμφανίσεων. Το πρόγραμμα εξάλλου στην Ακτή Πειραιώς με τον τίτλο «Γκαγκαντίν» (από τίτλο ταινίας με τον Κάρι Γκραντ) διαρκεί τρεισήμισι ώρες και στο σπονδυλωτό θέατρο τραγουδιών συμμετέχουν οι Σαββόπουλος, Μαχαιρίτσας, Ζουγανέλης, Μπουλάς, ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος, η ηθοποιός Βερόνικα Δαβάκη και δεκατρείς μουσικοί.
«Δεν θέλω πάντως ευνοϊκή μεταχείριση, τους το είπα», μας λέει ο Μπουλάς που συμπράττει ξανά με τον δάσκαλό του Σαββόπουλο έπειτα από χρόνια. Ηταν εξάλλου το μακρινό 1976 που έπαιξε στους «Αχαρνής» του (θυμηθείτε ότι μαζί ήταν και οι Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Παπάζογλου, ο Λιούγκος, η Τανάγρη κ.ά.) ενώ ακολούθησαν και άλλες συνεργασίες τους. «Εχω μια ικανότητα να ρουφάω τα καλά στοιχεία από έναν άνθρωπο, και με έναν τρόπο ο Διονύσης ήταν δάσκαλος μου, άθελα του, χωρίς να το ξέρει», μας λέει.
TA ΝΕΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου