Τώρα βάλθηκαν να ξεσκεπάσουν τους «όψιμους φίλους» μου. Καλό κουράγιο, αν και θα ήταν ευκολότερο να...
τους βρουν κοιτάζοντας στον καθρέφτη. Αλλά τον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο και τον Πιτσιρίκο, που δεν είναι «διαδοσίες» (αυτοί γράφουν με το όνομά τους), που δεν είναι «ψιθυρολόγοι» (αυτοί όταν μιλάνε φωνάζουν) να τους αφήσουν ήσυχους. Αυτοί -με όλες τις μαλακίες τους- είναι φίλοι μου. Κανονικοί. Απόδειξη: Μια από τις μαλακίες τους είναι ότι κι αυτοί με θεωρούν –κανονικό– φίλο τους. Και είμαι. Και όπως κι αυτοί έτσι και εγώ ξέρουμε δυο πράγματα:
Πρώτο: Η φιλία δεν σημαίνει χαλκάδες στη σκέψη ή περιορισμό της ανεξαρτησίας ή «φιλική» φίμωση του λόγου του φίλου από τον φίλο. Ακόμα κι όταν οι φίλοι διαφωνούν μεταξύ τους για πράγματα και καταστάσεις που τους αφορούν προσωπικά, ιδεολογικά, πολιτικά.
Δεύτερο: Τον κομμουνισμό μπορεί να μην τον ζήσουμε ποτέ. Για τον κομμουνισμό και πως τον εννοεί ο καθένας μας μπορεί να μη συμφωνήσουμε ποτέ. Αλλά για τον κομμουνισμό των ανθρώπινων σχέσεων, τη φιλία δηλαδή, ούτε την άδεια κανενός «μπάστακα» θα ζητήσουμε, ούτε θα μας τον στερήσει κανείς.
pitsirikos.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου