Εδρανα κενά περιεχομένου...

 

Η εικόνα των άδειων εδράνων κατά τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού δεν σηματοδοτεί απλώς την πλήρη αδιαφορία των βουλευτών για το σημαντικότερο νόμο του κράτους, την ώρα που  ο ελληνικός λαός στενάζει από τα αντιλαϊκά μέτρα που οι εθνοπατέρες ψηφίζουν. 

Συνιστά στην...

πραγματικότητα ακραία και κυνική πράξη απαξίωσης της ίδιας της δημοκρατίας από τους βουλευτές και ομολογία της προσωπικής τους αποτυχίας. Ολα αυτά, υπό το βλέμμα μαθητών που βρίσκονταν στα θεωρεία ως μέρος μιας -υποτίθεται- εκπαιδευτικής δραστηριότητας!
Στα άδεια έδρανα συμπυκνώθηκε η βαρβαρότητα της μεταπολιτευτικής παρακμής του πολιτικού συστήματος. Την ίδια ώρα που άλλες αίθουσες, συγκεκριμένα αυτές των κοινοβουλευτικών επιτροπών, είναι γεμάτες, δίνοντας τη βεβαιότητα στην κοινωνία να συμπεράνει ότι η συγκεκριμένη προτίμηση των βουλευτών συνδέεται άμεσα με το ποσό που λαμβάνουν ως αποζημίωση για τη συμμετοχή τους.
Προκλητική και εξοργιστική είναι η εικόνα των άδειων κοινοβουλευτικών εδράνων και ρεαλιστική για την ποιότητα της πολιτικής στη σημερινή Ελλάδα. Κοντολογίς, όμως, και για το κριτήριο των πολιτών που έστειλαν αυτά τα αδιάφορα πρόσωπα ως αντιπροσώπους στη Βουλή.
Τι διδάχθηκαν στ' αλήθεια τα παιδιά που βρέθηκαν στα θεωρεία; Οτι η πολιτική αντιπροσωπεύει την ελαφρότητα αντί της σοβαρότητας. Πως όσα μαθαίνουν περί πολιτικής από την κλασική ελληνική γραμματεία, ότι δήθεν αποτελεί το ανώτερο πεδίο εξευγενισμού και ηθικής ανάτασης του ανθρώπου, είναι ψευδές.
Πώς να πείσεις αυτά τα παιδιά ότι η πολιτική παράγει σκεπτόμενους ανθρώπους, ευαίσθητους, που νοιάζονται για το δημόσιο καλό; Οτι χωρίς την πολιτική οι κοινωνίες εκβαρβαρίζονται και οι ισχυροί αποθρασύνονται κατά των ασθενεστέρων; Πως η Πολιτική είναι η υψηλοτέρα των Τεχνών;
Στα μάτια τους η πολιτική θα είναι εφεξής ακόμη πιο ευτελής. Διότι στην πράξη αυτό που είδαν οι μαθητές στην άδεια αίθουσα ήταν στην πλειονότητα άκομψους, βαριεστημένους με ακριβά κοστούμια, που περίμεναν σταυροπόδι να τελειώσει ο προηγούμενος ομιλητής για να πουν με τη σειρά τους μερικούς δεκάρικους, πριν πάνε στο καφενείο της Βουλής για τα περαιτέρω.
Κάπως έτσι, οι νέες γενιές Ελλήνων απονεκρώνονται και αποστασιοποιούνται από το δημόσιο χώρο, κουβαλώντας και τη ρετσινιά ότι δεν ενδιαφέρονται για τα κοινά. Διότι οι απόντες βουλευτές από την αίθουσα της Ολομέλειας με βεβαιότητα δεν μπορούν να τους μεταφέρουν, λόγω πνευματικής φτώχειας και ανικανότητας, ότι η πολιτική αντιπροσωπεύει τη μετάβαση του ανθρώπου από την κατάσταση του κτηνώδους ατομικισμού στο υψηλότερο πεδίο της αρετής, της αγάπης προς την Πόλη και τους Πολίτες. Τη μετάβαση, δηλαδή, στην Απελευθέρωση.

enet.gr