Για το ωραίο σου μουστάκι, λεβέντη μου…

«Σόρυ Χρύσανθε, αλλά δεν κάνεις…»...

Ακόμη και αν δεν είχαν γίνει οι διαψεύσεις, τόσο από τον Γ. Στουρνάρα όσο και από τον Χρ. Λαζαρίδη, προσωπικώς θα θεωρούσα και πάλι αβάσιμο το...
σενάριο που είδε το φως της δημοσιότητας και θέλει τον βουλευτή Επικρατείας της Ν.Δ. και στενό συνεργάτη του πρωθυπουργού να αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικών παρά τω Στουρνάρα, ο οποίος θα παρέμενε επικεφαλής του συντονισμού της οικονομίας. Οχι ότι δεν χρειάζεται υπουργός Οικονομικών και μάλιστα στιβαρός ως προσωπικότητα, ώστε να έχει τον έλεγχο του ταμείου του κράτους. Αντιθέτως, είναι απαραίτητος – ει μη τι άλλο, διότι δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό για τον Στουρνάρα να παρακολουθεί τα πάντα. Ομως ο Χρύσανθος Λαζαρίδης (σόρι, Χρύσανθε, αλλά αυτή είναι η αλήθεια...) δεν κάνει για τη συγκεκριμένη θέση. Το υποστηρίζω μετά λόγου γνώσεως, καθώς την παραμονή των Χριστουγέννων η τύχη το θέλησε να είμαι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς του περιστατικού που θα σας περιγράψω παρακάτω.

Ωρα 15.40 φθάνω σ’ ένα καφενείο της Βαλαωρίτου, όπου με περιμένει ένας φίλος. Στο διπλανό τραπέζι, με μόλις ένα στενό διάδρομο να μας χωρίζει, κάθεται ο Λαζαρίδης με τρεις φίλους του. Συζητούν περί ανέμων και υδάτων, αστειεύονται, γελούν, γενικώς η ατμόσφαιρα στην παρέα είναι εορταστική. Τότε εμφανίζεται μία από τις νεαρές τσιγγάνες που πουλάνε λουλούδια. Χυμώδης, με κίτρινα (βαμμένα) μαλλιά, η τσιγγάνα «λοκάρει» αμέσως τον Λαζαρίδη και του χώνει στο πρόσωπο ένα τριαντάφυλλο. «Για το ωραίο σου μουστάκι, λεβέντη μου», του λέει με τη χαρακτηριστική βαριά προφορά της και συνεχίζει να εκθειάζει το πλούσιο μουστάκι του βουλευτή. Ο Λαζαρίδης με μια μηχανική κίνηση το χαϊδεύει (ίσως κολακευμένος ή φοβούμενος μην του το πάρουν...), χαμογελά αχνά και κάνει το λάθος να δεχθεί το τριαντάφυλλο.

Από αυτό το σημείο και έπειτα ξεκινά το μπλέξιμο. Ο Λαζαρίδης σηκώνεται, βγάζει από την τσέπη μια χούφτα ψιλά (τα έκανα τουλάχιστον 3,50 ευρώ) και της τα δίνει. Η τσιγγάνα τα βρίσκει λίγα και συνεχίζει να υμνεί το μουστάκι του Χρύσανθου, αλλά αυτός δεν έχει άλλα ψιλά. Οι φίλοι του αντιλαμβάνονται τη δυσκολία της θέσης του και σπεύδουν προς βοήθειά του. Αρχίζουν και αυτοί να ψάχνουν για ψιλά. Οι τσέπες παλτών, παντελονιών, σακακιών γυρνάνε ανάποδα και τελικά συγκεντρώνεται ένα ποσό που ικανοποιεί την τσιγγάνα. Αυτή παίρνει τα ψιλά και φεύγει, αφήνοντας πίσω της δύο τρία ακόμη τριαντάφυλλα, σαν να τους λέει: «Στην υγειά σας, κορόιδα».

Ειλικρινά σας λέω, με τον Λαζαρίδη δεν έχω προσωπική γνωριμία, αλλά παρακολουθώντας το μαρτύριό του τον συμπάθησα. Πείτε μου, όμως, κάνει αυτός ο άνθρωπος για υπουργός Οικονομικών; Προφανώς όχι και είμαι βέβαιος ότι το ξέρει και ο ίδιος...

Στέφανος Κασιμάτης