Ηταν αναμενόμενο η είδηση για την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο να κάνει τον γύρο του κόσμου, διότι ήταν μια...
ακραία επίδειξη αυταρχικής διακυβέρνησης, μια πράξη καταστολής που δεν συνηθίζεται στις δημοκρατίες (δεν συνηθίζεται, όχι δεν γίνεται).
Η δικομματική κυβέρνηση, σε πλήρη σύμπνοια, απέδειξε για ακόμη μια φορά ότι είναι ανίκανη να βρει λύσεις στα δίκαια αιτήματα των κοινωνικών ομάδων και ότι μόνη διέξοδος να τα αντιμετωπίσει είναι η βίαιη καταστολή με τον ανάλογο μηχανισμό των αστυνομικών δυνάμεων.
Μπορεί η κίνηση Τσίπρα να καταθέσει πρόταση δυσπιστίας να είναι προσπάθεια εκμετάλλευσης του μεγάλου διεθνούς αντίκτυπου που προκάλεσε η εισβολή των ΜΑΤ, μια ευκαιρία να δείξει την αντιπολιτευτική του ικανότητα.
Μπορεί ακόμη να επιδιώκει να ξεγυμνώσει τους αυτοαποκαλούμενους «αντάρτες» βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που ναι μεν διαφωνούν, πάντα όμως ψηφίζουν «ναι». Το ίδιο και με τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό τους που υποστηρίζουν άνευ όρων τον πρωθυπουργό και τις αντιλαϊκές αποφάσεις του. Θεωρεί πιθανώς ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μεγαλώσει το χάσμα μεταξύ της ηγεσίας και της κοινωνικής βάσης.
Το ίδιο σκεπτικό φαίνεται να κυριαρχεί και στο πώς θα αντιδράσει η Δημοκρατική Αριστερά, η οποία ανακοίνωσε ότι η πρόταση δυσπιστίας δεν θα προσθέσει τίποτα, αντίθετα θα δημιουργήσει προβλήματα, εκτιμώντας πως η δύσκολη πολιτική κατάσταση της χώρας και οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές δεν επιτρέπουν τακτικισμούς.
Ολες οι εκτιμήσεις οδηγούν στο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά πολλαπλά οφέλη από την κίνησή του αυτή και πριν απ” όλα θέλει να φανεί ότι είναι η μόνη δύναμη που διαθέτει πρόταση εξόδου από την κρίση. Δεύτερον, βάζει τη συγκυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κοινωνία στην οποία επιτίθεται παντοιοτρόπως.
Σε ό,τι αφορά τη βίαιη πράξη της εισβολής των ΜΑΤ προκύπτει κάτι εντυπωσιακό: το ότι θα παρουσιαστεί (είναι αναγκασμένος) ο πρωθυπουργός της χώρας στη Βουλή. Θα είναι η μόλις τέταρτη φορά (!) παρουσίας του στη Βουλή μετά ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης, δεν θα είναι, όμως, απ” αυτές που «ελέγχει». Τώρα θα φανεί απολογούμενος για έργα και ημέρες που διακρίνονται από έντονη αντικοινωνικότητα και αντιδημοκρατική τακτική. Εχουν δίκιο όσοι χαριτολογώντας λένε ότι αφού δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ.
Το πώς αντέδρασαν τα στελέχη της κυβέρνησης στις επικρίσεις που δέχτηκαν για την εισβολή είναι ανάξιο λόγου, τα λόγια τους όμως φανερώνουν την ωμή και απάνθρωπη ιδεολογία του φιλελευθερισμού. Η ΕΡΤ είναι μια δύσκολη υπόθεση για τη συγκυβέρνηση και ίσως είναι καταλυτικές οι εξελίξεις, παρά την ανούσια και άκομψη θριαμβολογία των προερχόμενων από τον ΛΑΟΣ στελεχών της.
efsyn.gr - Κύριο Άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου