Εργαζόμενοι πολίτες ή καταναλωτές;...

Για την "πλήρη απελευθέρωση" των αγορών πιέζει ο ΟΟΣΑ. Εάν υιοθετηθούν οι περίπου 300 "απελευθερώσεις", υπολογίζει ότι θα...
αυξάνεται ετησίως κατά 5,2 δισ. ευρώ το ΑΕΠ, ενώ τα προϊόντα και οι υπηρεσίες θα πωλούνται φθηνότερα. Βεβαίως προ τριετίας ο Στουρνάρας, ως πρόεδρος του ΙΟΒΕ, ισχυριζόταν ότι, αν άνοιγε το επάγγελμα του μεταφορέα, θα αυξανόταν το ΑΕΠ κατά 1,5 δισ. ευρώ ετησίως. Η πρόβλεψη αυτή δεν επαληθεύτηκε.

Ενδεικτικά από τις εκατοντάδες προτάσεις "απελευθέρωσης" σταχυολογούμε εκείνη που αφορά τη λειτουργία όλων των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του χρόνου ή εκείνη που αφορά την επέκταση του χρόνου διατήρησης του συσκευασμένου φρέσκου γάλακτος ή εκείνη για την κατάργηση των πιστοποιητικών καταλληλότητας από το Γενικό Χημείο του Κράτους για όλα τα απορρυπαντικά ή, τέλος, την κατάργηση της δωρεάν πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Καθεμιά από τις παραπάνω προτάσεις υποκρύπτει σύγκρουση ανάμεσα στο κοινωνικό και το επιχειρηματικό συμφέρον, που επιλύεται υπέρ των επιχειρηματιών, για την ακρίβεια κατά κανόνα των πολυεθνικών εταιρειών. Η έκθεση του ΟΟΣΑ αντιμετωπίζει την κοινωνία ως σύνολο ατόμων - καταναλωτών, με κεντρικό δικαίωμα να καταναλώνουν κι ας μην έχουν δουλειά! Θα φθηνύνει, λένε, το εμφιαλωμένο γάλα κατά 0,10 λεπτά, αν επιμηκυνθεί η χρονική περίοδος κατανάλωσής του. Η πρόταση αυτή παραπέμπει στο άνοιγμα των εισαγωγών γάλακτος και μάλιστα από μακρινές χώρες, με συνακόλουθη μείωση της τιμής των Ελλήνων παραγωγών - κτηνοτρόφων, οι οποίοι αντιμετωπίζουν ήδη το φάσμα της καταστροφής των μικρών μονάδων τους και σπρώχνονται να παραδοθούν στις μεγάλες κεφαλαιακές συγκεντρώσεις. Δηλαδή οι κτηνοτρόφοι να μετατραπούν σε προλετάριους χωρίς δικαιώματα.

Η πλήρης "απελευθέρωση" ισοδυναμεί, κατά κανόνα, με την ολοκλήρωση της κατάρρευσης του προαγωγικού ιστού της χώρας. Διαλύεται το μεταπολεμικό ελληνικό παραγωγικό μοντέλο, που βασιζόταν στη μικρομεσαία επιχείρηση. Το όραμα της αλήστου μνήμης "ισχυρής Ελλάδας", που ήθελε, λέει, να μετατρέψει το "περίπτερο" - Ελλάδα σε μεγάλη εταιρεία, αποδείχτηκε εφιάλτης για τους "περιπτεριούχους", ενώ κέρδισαν οι αεριτζήδες στα χρηματιστήρια και τα λαμόγια. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρα καταναλωτών εισαγόμενων προϊόντων και σε χώρα ανέργων. Το ίδιο πρόβλημα προκύπτει, αυτές τις μέρες, και με τα φάρμακα. Η ενίσχυση των πολυεθνικών του φαρμάκου πιέζει άμεσα τις ελληνικές επιχειρήσεις και μεσοπρόθεσμα τις απειλεί, με αποτέλεσμα να οδηγούνται σε ανεργία χιλιάδες εργαζόμενοι.

Το δίλημμα που τίθεται είναι αν θα υπάρξουν έμμεσοι τρόποι προστασίας της εγχώριας παραγωγής, κάτι που κάνουν άλλες χώρες, ακόμα και οι ΗΠΑ, όταν απειλήθηκε η χαλυβουργία τους από τους Κινέζους. Τελικώς το δίλημμα που τίθεται αφορά την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αν δηλαδή θα δοθεί έμφαση στην παραγωγή και την εργασία, καθώς και την, κατά το δυνατόν, αυτάρκεια της χώρας σε τρόφιμα και φάρμακα, καθώς και σε επενδύσεις σε καινοτόμες δράσεις. Το δίλημμα μεταφέρεται και στους πολίτες. Αν θα συμπεριφερθούμε ως εργαζόμενοι ή καταναλωτές. Αν θα δεχτούμε να "κερδίζουμε" 0,10 λεπτά από το γάλα ημερησίως, αλλά να διαλυθεί η ελληνική κτηνοτροφία. Και αργότερα, σε μονοπωλιακή κατάσταση, να ακριβύνουν και πάλι τα προϊόντα. Με ενδημική ανεργία στη χώρα, τα μαγαζιά ανοικτά τις Κυριακές θα ψάχνουν για καταναλωτές.

Τα σούπερ μάρκετ στη χώρα μας είναι ακριβότερα από την υπόλοιπη Ευρωζώνη, γιατί εδώ λειτουργούν καρτέλ και ενδοομιλικές τριγωνικές σχέσεις. Κι όχι γιατί ο πολυεθνικός κολοσσός Procter & Gample πληρώνει παράβολο 150 ευρώ στο Γενικό Χημείο του Κράτους για την πιστοποίηση των απορρυπαντικών...
avgi.gr