Πόσο ξαφνικό σας ήρθε το τσεκούρωμα στην ΕΡΤ;
- Εγραψε ένας...
αγαπημένος φίλος, σε κάποια από τα πολλά που ειπώθηκαν για κείνο το μαύρο απόγευμα της 11ης Ιουνίου: «Πονάς μέχρι ο πόνος να γίνει συνήθεια! Κλαις μέχρι το δάκρυ να πήξει και να μην κυλάει πια! Τρέμεις μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι συνέβη! Φωνάζεις μέχρι να εκτονώσεις το μίσος που γεννιέται μέσα σου! Κι όλα αυτά τα ανάμικτα συναισθήματα τα αισθάνθηκες μέσα σε μερικές ώρες... πριν καν ξημερώσει 12 του Ιούνη».
Από κείνη την ώρα μέχρι και τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ύστερα από 5 ολάκερους μήνες, ο αγώνας συνεχίζεται και είναι τέτοιος μέχρι την τελική νίκη...
Τόσους μήνες στην πρώτη γραμμή, χάσατε ποτέ το θάρρος σας;
- Απειρες φορές φτάσαμε στο αμήν, ένα βήμα από το να λυγίσουμε και να υποκύψουμε στο μοιραίο. Κάθε φορά, όμως, όσο λίγοι κι αν μέναμε, όποιο αθέμιτο εμπόδιο κι αν έβαζε μπροστά μας η κυβέρνηση, όσο κι αν η πραγματικότητα φαινόταν να γυρίζει σε βάρος μας, σταματούσαμε, κοιταζόμασταν... και συνεχίζαμε. Και γινόμασταν περισσότεροι και πιο δυνατοί. Γιατί δεν είμαστε οι ρομαντικοί επαναστάτες, ούτε είμαστε ήρωες. Γιατί ξέραμε και ξέρουμε ότι ο αγώνας μας είναι δίκαιος. Και θα νικήσουμε.
Κρατική ή δημόσια τηλεόραση;
- Προφανώς δημόσια. Οικονομικά ανεξάρτητη και θεσμικά κατοχυρωμένη, με τρόπο που να μην μπορεί στο μέλλον καμία κυβέρνηση να επαναλάβει το πραξικόπημα της 11ης Ιουνίου, που θα καθιστά ατελέσφορη οποιαδήποτε απόπειρα παρέμβασης, απ' όπου κι αν προέρχεται.
Η anchorwoman της ΕΡΤ απάντησε σε τρεις ερωτήσεις της στήλης Μέσα και Media (enet.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου