Αχ καλέ, με λογοκρίνουν!...

Είναι εντελώς αστείο να δουλεύεις στον ΔΟΛ, να δουλεύεις για τον Ψυχάρη και να επικαλείσαι πως θέλουν να σου κάνουν λογοκρισία οι άλλοι... 

pitsirikos

 Ένας σκιτσογράφος της εφημερίδας «Τα Νέα» -ένας από τους πιο ταλαντούχους της γενιάς του- κάνει ένα σκίτσο που...
δείχνει δυο βουλευτίνες να κάνουν pole dancing στις κεραίες της ΕΡΤ, και στη συνέχεια αρχίζει ένας πόλεμος ανακοινώσεων ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, την Αυγή, το ΠΑΣΟΚ, βουλευτές, και ένα σκασμό κόσμο.
Μετά από όλα αυτά, ο σκιτσογράφος των Νέων επανέρχεται με άλλα σκίτσα, αναφερόμενος σε λογοκρισία.
Το να μην σου αρέσει το σκίτσο ή το κείμενο κάποιου δεν είναι λογοκρισία.
Σε πολλούς ανθρώπους δεν αρέσουν τα κείμενά μου αλλά κανείς ποτέ δεν μου έκανε λογοκρισία. Δεν μπορεί να μου κάνει λογοκρισία.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν τι σημαίνει λογοκρισία. Νομίζουν πως λογοκρισία είναι να μπλοκάρεις κάποιον στη σελίδα σου στο Facebook. Όχι, αυτό δεν είναι λογοκρισία. Αυτό σημαίνει ότι δεν γουστάρεις κάποιον και αυτό είναι δικαίωμά σου.
Δεν βάζεις στο σπίτι σου τον κάθε κάφρο, ούτε πιάνεις κουβέντα με ρουφιάνους αλλά αυτό δεν είναι λογοκρισία.
Δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα. Τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Με το Διαδίκτυο, δεν μπορεί να σε λογοκρίνει κανείς.
Όποιος θέλει ελευθερία, ανεξάρτητος στο Διαδίκτυο.
Γιατί δεν στην πέφτουν για αυτά που γράφεις ή για το σκίτσο σου στην εφημερίδα. Στην πέφτουν επειδή είσαι σκυλάκι του Ψυχάρη και του κάθε νταβατζή.
Το ίδιο σκίτσο, στο Διαδίκτυο, δεν θα προκαλούσε καμία αντίδραση.
Στο Διαδίκτυο λοιπόν. Αλλά στο Διαδίκτυο δεν μετράς μία. Έχεις ανάγκη τον νταβατζή για να υπάρχεις.
Πολύ θλιβερή διαπίστωση για κάποιον που νομίζει ότι είναι και καλλιτέχνης.
Το pole dancing που σκιτσάρεις μπορεί να είναι το δικό σου και ο κώλος που φαίνεται να είναι επίσης δικός σου.
Είναι εντελώς αστείο να δουλεύεις στον ΔΟΛ, να δουλεύεις για τον Ψυχάρη και να επικαλείσαι πως θέλουν να σου κάνουν λογοκρισία οι άλλοι.
Όταν δουλεύεις στον ΔΟΛ, αυτολογοκρίνεσαι. Και το ξέρεις καλά. Διαφορετικά, θα έκανες σκίτσο και με τον Βαρδινογιάννη.
Είναι γελοίο και είναι ακόμα πιο γελοίο να μην το καταλαβαίνεις. Ειδικά, όταν δουλεύεις σε μια εφημερίδα που έχει παράδοση στη λογοκρισία και τις απολύσεις σκιτσογράφων. Και ήσουν εκεί. Τις έζησες.
Όπως είναι γελοίο να δουλεύεις για τον Ψυχάρη και να κατηγορείς άλλους για αυριανισμό. Είναι φιλαράκια ο Ψυχάρης με τον Κουρή. Πρόσφατα, ο Ψυχάρης έστειλε και επιστολή στήριξης στον Κουρή. Οπότε, αν θέλεις να χτυπήσεις τον αυριανισμό, ξεκίνα από το αφεντικό σου. Αλλά επειδή θα σε απολύσει αν το κάνεις, πάρ’ του καλύτερα μια πίπα.
«Αχ, δουλεύω για τον Ψυχάρη και με κυνηγάνε όλοι. Έχω βγει στην παρανομία. Κάνω επανάσταση. Θέλουν να με λογοκρίνουν.». Ναι, φτωχέ μαλάκα, έτσι είναι αν έτσι νομίζεις.
Γελάω πάρα πολύ με δημοσιογράφους και σκιτσογράφους που δουλεύουν σήμερα για τους νταβατζήδες και νομίζουν ότι κάνουν και αντάρτικο. Έχουν και σύνδρομο καταδίωξης. Και είναι απόλυτα συστημικοί και νομίζουν πως τους καταδιώκει το σύστημα.
Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που, όταν απολύονταν οι συνάδελφοί τους, δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου.
Πριν από τρία σχεδόν χρόνια, έγραφα:
«Αλήθεια, πώς γίνεται να γράφεις πονεμένα άρθρα για τη χαμένη τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας και να μην τόλμησες να γράψεις ένα άρθρο για τους εκατοντάδες συναδέλφους σου που πετάχτηκαν στο δρόμο;
Ποιος τη γαμάει την ελληνική δημοσιογραφία, όταν δεν τολμάς να γράψεις ένα άρθρο για τον άνθρωπο που καθόταν στο διπλανό σου γραφείο επί δεκαετίες;».
Και πριν από ένα σχεδόν χρόνο, έγραφα:
«Καίγονται» πολλοί δημοσιογράφοι στα καθεστωτικά ΜΜΕ τα τελευταία χρόνια. Ανόητοι και θλιβεροί. Χρήσιμοι, όμως. Σου δείχνουν τι δεν πρέπει να γίνεις.
(Και για να μην ξεχνιόμαστε, «Μην αγοράζετε τα Νέα και το Βήμα».)