Ο Φίλιππος Συρίγος άνηκε σε αυτή την πολύ μικρή κατηγορία των ανθρώπων που πιστεύεις ότι δεν θα πεθάνουν ποτέ, θα είναι πάντα στο πόστο τους, να σε συνδέει η παρουσία της με τα παιδικά σου χρόνια.Η είδηση του θανάτου του μου προκάλεσε...
αληθινή θλίψη, καθώς άνηκε και σε μια άλλη παράλληλη κατηγορία ανθρώπων, σε αυτούς που δεν γνωρίζεις προσωπικά αλλά τους θεωρείς δικούς σου ανθρώπους.
Την τελευταία φορά που τον είδα στην εκπομπή της Nova, τρόμαξα και συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Παρ'όλα αυτά, το πάθος του να είναι εκεί και να σχολιάζει τα μπασκετικά δρώμενα με έπεισε ότι δεν έχει τελικά και τόσο σημασία αν το σώμα μπορεί να ακολουθήσει την ψυχή.
Διάβασα κάπου ότι αθλητικές μεταδόσεις δεν θα είναι πια ίδιες. Σπάνια ένα τέτοιο κλισέ ανταποκρίνεται τόσο πολύ στην αλήθεια. Ποιος δεν θα περιμένει ακόμα να ακούσει τον Συρίγο να πετάγεται και να γκρινιάζει για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι διαιτητές τις ελληνικές ομάδες; Ποιος δεν θα μετράει αντίστροφα για να ακουστεί η βραχνή του περιφρόνηση σε άσκοπες περίτεχνες ενέργειες των αντιπάλων;
Γι' όλα αυτά κι άλλα τόσα, αυτός ο θάνατος μοιάζει με κλοπή. Είναι κλοπή. Είναι κλοπή...
parapolitiki.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου