Ήταν γνωστά εδώ και χρόνια...

Η Χρυσή Αυγή έχει μονοπωλήσει την επικαιρότητα τις δυο τελευταίες εβδομάδες. Αν και οι «αποκαλύψεις» πέφτουν βροχή, εγώ δεν έχω μάθει τίποτα καινούργιο.
Ήταν γνωστά εδώ και χρόνια όλα αυτά για τον βίο και την πολιτεία των μελών της Χρυσής Αυγής. Αυτό που άλλαξε ήταν η...
στάση της κυβέρνησης, της Δικαιοσύνης -μετά από εντολή της κυβέρνησης- και των ΜΜΕ απέναντι στην Χρυσή Αυγή.

Ανεξάρτητα από το αν οι συλλήψεις και οι διώξεις των βουλευτών της Χρυσής Αυγής έγιναν μετά από απαίτηση των ΗΠΑ και της Κομισιόν (όπως δήλωσε χτες ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Αντώνης Ρουπακιώτης) ή ήταν επιλογή της κυβέρνησης για να ανακόψει την άνοδο της Χρυσής Αυγής και να κερδίσει ψήφους -ή ήταν και τα δυο μαζί-, αυτό που έχει σημασία είναι πως η Χρυσή Αυγή αποτέλεσε και αποτελεί το καλύτερο πλυντήριο για την Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ που συνεχίζουν να κυβερνούν την χώρα αν και την οδήγησαν στην χρεοκοπία.

Η παρουσία της Χρυσής Αυγής λειτούργησε διχαστικά και διασπαστικά για τους Έλληνες πολίτες και νομιμοποίησε ως δημοκρατική την ακροδεξιά κυβέρνηση Σαμαρά.

Παράλληλα, η Χρυσή Αυγή αποσπούσε μόνιμα την προσοχή από τα Μνημόνια και τις ευθύνες Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ για την χρεοκοπία της χώρας.

Αν δεν ήξερες τι συμβαίνει στην Ελλάδα, θα νόμιζες πως το ποσοστό της Χρυσής Αυγής ήταν πάνω από 20%. Δεν ήταν.

Δεν ξέρω τι θα συμβεί από εδώ και πέρα, γιατί η οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα μας είναι πολύ σκληρή, πολύ ρευστή και δεν χωρούν προβλέψεις.

Άλλωστε, «όποιος προβλέπει δεν γνωρίζει κι όποιος γνωρίζει δεν προβλέπει».

Εκείνο που ξέρω είναι πως χάθηκαν πολλές ευκαιρίες για τους Έλληνες πολίτες τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Και οι πολίτες θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους. Οι ευκαιρίες υπήρξαν. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν.

Τα πάντα στην Ελλάδα φωνάζουν «αλλάξτε» αλλά, ακόμα και σήμερα, η πλειοψηφία των πολιτών αρνείται να κάνει την παραμικρή αλλαγή.

Οι Έλληνες θέλουν να αλλάξουν τα πάντα, χωρίς όμως να αλλάξει τίποτα. Ε, αυτό δεν γίνεται.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει διαρκώς, πρέπει να αλλάξεις κι εσύ αν θέλεις να παραμείνεις ο ίδιος.

Αν δεν αλλάξεις, σαπίζεις.

Κι αυτό είναι μια πολύ μεγάλη αλλαγή.

Και χωρίς επιστροφή.

pitsirikos