περιοδικό «Φαντάζιο» του μπαμπά Τερζόπουλου και ο αρχισυντάκτης του, Γιάννης Μπακογιαννόπουλος, είχε τη φαεινή ιδέα να ξεκινήσουμε ένα δισέλιδο για την τότε καινούρια στην Ελλάδα τηλεόραση: ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ. Για να γεμίζει το 2σέλιδο, έκανα και «κριτική» στα σίριαλ.
Κι ο Νίκος Φώσκολος ξεκινούσε το «Εν τούτω νίκα» με τον Κώστα Καρρά στον ρόλο του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Με πλούσια σκηνικά και κοστούμια που, όμως, έχαναν στη μαυρόασπρη οθόνη. Και με τη σειρά να μην έχει και πολύ καλές σχέσεις με την Ιστορία. Έγραψα δυο σελίδες κριτική που, προτού δημοσιευτεί, έτυχε να τη διαβάσει ο εκδότης, Τερζόπουλος. Του άρεσε και ζήτησε, αντί για το «Φαντάζιο», να τη δημοσιεύσει στο περιοδικό «Γυναίκα», που επίσης εξέδιδε. Το θεώρησα τιμή μου. Όχι, όμως, και ο Νίκος Φώσκολος που ενοχλήθηκε με τα όσα έσουρνα στη σειρά. Βρήκε το τηλέφωνό μου και μου τηλεφώνησε αγριεμένος. Επί μία ώρα, με έλουζε. Κάποια στιγμή, με ρώτησε:
«Και ποιος είσαι συ που θα κρίνεις το σενάριό μου;».
«Ένας πτυχιούχος Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών», έσπευσα να απαντήσω δειλά. Ακολούθησε μικρή σιωπή. Κι έπειτα, φανερά ταραγμένος, με ξαναρώτησε:
«Και με αφήνεις να μιλάω, τόσην ώρα;».
Του εξήγησα ότι τον σέβομαι ως σεναριογράφο και σκηνοθέτη, ζηλεύω την τεχνική του και πολύ θα ήθελα να του μοιάσω στον τρόπο που έστηνε τις ανατροπές του, καθόσον ετοίμαζα κι εγώ μια σειρά, για το ΕΙΡΤ. Με κάλεσε σπίτι του, να μου δώσει μαθήματα σεναρίου. Το πρώτο μάθημα ήταν καταλυτικό:
«Στον κινηματογράφο, έχεις πέντε με δέκα λεπτά για να κερδίσεις τον θεατή. Στην τηλεόραση, μόλις δυο. Αν δεν τον κρατήσεις, θα γυρίσει στο άλλο κανάλι. Κι ο καλύτερος τρόπος για να κρατήσεις τους θεατές σου στο κρίσιμο διάστημα, είναι να έχεις στήσει έγκαιρα ανατροπή της ροής», το μεγάλο του ατού.
Κατά σύμπτωση, το δικό μου σίριαλ («Ανήσυχα νιάτα» το λέγαμε) τοποθετήθηκε από το ΕΙΡΤ την ίδια μέρα και ώρα που η ΥΕΝΕΔ πρόβαλε τον «Άγνωστο πόλεμο» του Νίκου Φώσκολου. Ήταν η δεύτερη φορά που «συγκρουόμαστε». Με την πρωταγωνίστρια των «Ανήσυχων νιάτων», Ελένη Ερήμου, να παίζει εκείνο τον καιρό και στον «Άγνωστο πόλεμο». Θεώρησα τον εαυτό μου χαμένο από χέρι, καθώς, όταν παιζόταν το σίριαλ του Φώσκολου, ερήμωνε η Αθήνα. Ελλάδα, όμως, δεν είναι μόνο η Αθήνα. Ηθοποιοί κι από τα «νιάτα» κι από τον «πόλεμο» σχημάτισαν κάποια στιγμή πρόχειρο θίασο και ξεκίνησαν τουρνέ στην Κρήτη. Ακόμα θυμάμαι τα γεμάτα ενθουσιασμό τηλεφωνήματα του πρωταγωνιστή «μου», Γιώργου Ζαχαριάδη, που, τρελαμένος, περιέγραφε την υποδοχή του κοινού (του μαθητόκοσμου, κυρίως), ενώ οι του «πολέμου» περνούσαν σχεδόν απαρατήρητοι. Έμεινα κατάπληκτος. Παραγωγός και των δυο σειρών, ο Γιώργος Ράλλης της «Αστήρ TV» (μετέπειτα στούντιο «ΑΤΑ»), με προσγείωσε:
«Μα, στην Κρήτη, δεν πιάνει η ΥΕΝΕΔ».
Ευτυχώς, δηλαδή. Μια και αντίπαλος δεν υπήρχε σε πολλά μέρη της Ελλάδας, χάρη και στα μαθήματα του Νίκου Φώσκολου, τα «Ανήσυχα νιάτα» προβάλλονταν από το 1973 ως την άνοιξη του 1975. Όπως και να έχει, του χρωστάω «τα καλύτερα λεφτά της ζωής μου».
Κάρολος Μπρούσαλης
Ποιος ήταν ο Νίκος Φώσκολος
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Νοεμβρίου του 1927. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών χωρίς όμως να λάβει πτυχίο. Αρχικά δούλεψε ως δημοσιογράφος, (στη δεκαετία 1950-1960), στις εφημερίδες "Εμπρός" και «Ανεξάρτητος Τύπος» κάνοντας ελεύθερο και καλλιτεχνικό ρεπορτάζ και γράφοντας κινηματογραφική κριτική. Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τη συγγραφή αστυνομικού μυθιστορήματος.
H ραδιοφωνική εκπομπή «Αστυνομικές ιστορίες του Νίκου Φώσκολου» αποτέλεσε το πρώτο του ραδιοφωνικό σήριαλ που είχε πολύ μεγάλη επιτυχία και όταν εκδόθηκε ήταν το μπεστ-σέλερ της εποχής. Στη δεκαετία του 1960 ξεκινά ως θεατρικός συγγραφέας και κριτικός συγγράφοντας περισσότερα από 10 θεατρικά έργα και πολλά ραδιοφωνικά. Στη συνέχεια μετακινείται στον κινηματογράφο όπου και κάνει το σενάριο για περισσότερες από 70 ταινίες, κυρίως με τη Φίνος Φιλμ.
Το 1971 ασχολείται με επιτυχία με την τηλεόραση, με την ιστορική τηλεοπτική σειρά (δράμα) «Άγνωστος Πόλεμος» που σημείωσε το παγκόσμιο ρεκόρ 92% θεαματικότητας, μετά την οποία ακολούθησαν διάφορα ιστορικά και κοινωνικά δράματα όπως τα «Εν Τούτω Νίκα», «Κραυγή των λύκων», «Ρωμανός Διογένης» κ.ά..
Μετά το 1991 οπότε κάνει την εμφάνισή της η ιδιωτική τηλεόραση, συγγράφει τη μεγάλης διάρκειας τηλεοπτική σειρά «Λάμψη» της οποίας η προβολή κράτησε 14 (1991 - 2005) χρόνια, κάνοντας 3457 επεισόδια στο σύνολο. Το 1993 έγραψε την δεύτερη τηλεοπτική σειρά του, το Καλημέρα Ζωή της οποίας η προβολή κράτησε 13 (1993 - 2006) χρόνια κάνοντας 3179 επεισόδια στο σύνολο. Ο Νίκος Φώσκολος ήταν τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Αθηναϊκού Τύπου, καθώς και της Εταιρίας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Είχε λάβει τρία βραβεία και ένα κρατικό Βραβείο Σεναρίου για την ταινία «Κοντσέρτο για πολυβόλα» (1968).
Από τις ταινίες του έχουν βραβευθεί επίσης: «Οι αδίστακτοι», «Πυρετός στην άσφαλτο» και «Κοινωνία ώρα μηδέν», ενώ η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» του Βασίλη Γεωργιάδη, της οποίας έγραψε το σενάριο, προτάθηκε από την Αμερικανική Ακαδημία Τεχνών και Επιστημών για Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας (1965). Επίσης έχει τιμηθεί από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας (2007), από την Ιερά Σύνοδο για την ταινία «Εν Τούτω Νίκα», από την ΕΡΤ, από την οργάνωση Λάιονς, από διάφορους Δήμους, Καλλιτεχνικές Λέσχες, σωματεία και άλλες οργανώσεις.
Συγγραφικό έργο
Θεατρικά έργα
Ο θάνατος θα ξανάρθει(1959) Θηλειά στο σκοτάδι (1961) Η μαρκησία του λιμανιού (1971) Σκέψου πριν αγαπήσεις (1971) Ο άγνωστος δολοφόνος (1972) Αρμένικο φεγγάρι (1976) Πόρνες και πόρνες (1994)
Κινηματογραφικές ταινίες-σενάριο
Κρυστάλλω (1959) Τσακιτζής, ο προστάτης των φτωχών (1960) Φλογέρα και αίμα (1961) Η κατάρα της μάνας (1961) Ο θάνατος θα ξανάρθει (1961) Αγάπη και θύελλα (1961) Ο γεροδήμος (1962) Οργή (1962) Πονεμένη μητέρα (1962) Οι διεστραμμένοι (1963) Το κάθαρμα (1963) Όσα κρύβει η νύχτα (1963) Οι σταυραετοί (1963) Έτσι ήταν η ζωή μου (1963) Η κραυγή (1964) Είναι μεγάλος ο καημός (1964) Ο κράχτης (1964) Χωρίς γονείς κι αδέλφια (1964) Η προδομένη (1965) Το χώμα βάφτηκε κόκκινο (1965) Βρώμικη πόλις (1965) Δεν μπορούν να μας χωρίσουν (1965) Οι εχθροί (1965) Οι αδίστακτοι (1965) Η αχαριστη (1966) Ο άνθρωπος που γύρισε από τον πόνο (1966) Δάκρυα για την Ηλεκτρα (1966) Κατηγορώ τους ανθρώπους (1966) Κοινωνία ώρα μηδέν (1966) Ο κατατρεγμένος (1966) Κονσέρτο για πολυβόλα (1966) Ο μεθύστακας του λιμανιού (1967) Πυρετός στην άσφαλτο (1967) Οι σφαίρες δε γυρίζουν πίσω (1967) Το παρελθόν μιας γυναίκας (1968) Αγάπη και αίμα (1969) Όταν η πόλις πεθαίνει (1969) Ορατότης μηδέν (1969) Ο πρόσφυγας (1969) Η λεωφόρος της προδοσίας (1969) Η ζούγκλα των πόλεων (1970) Εν ονόματι του νόμου (1970) Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα (1970) Ο μεγάλος ένοχος (1970) Αυτοί που ξέχασαν τον όρκο τους (1971) Εσχάτη προδοσία (1971) Ο δρόμος των ηρώων (1971) Κατάχρησις εξουσίας (1971) Με φόβο και πάθος (1971) Έρωτας και προδοσία (1972) Αιχμάλωτοι του μίσους (1972) Οι γενναίοι πεθαίνουν δυο φορές (1973) Τα χρόνια της οργής (1973) Το κόκκινο τρένο (1982)[6]
Βιογραφικό από το lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.