Δεν ξέρω αν συμβαίνει συχνά και σε εσάς αλλά προσωπικά πολλές φορές αισθάνομαι μια φοβερή αμηχανία όταν αποκαλύπτεται ένα μεγάλο και προφανές ψέμα, όταν...
μια φούσκα φαντασιώσεων σκάει με τρόπο εμφατικό. Μια αμηχανία τέτοια που δεν μου επιτρέπει να πω τίποτα.
Από χθες, διαβάζω τις διάφορες αναλύσεις που συνόδευσαν την είδηση της αποχώρησης της Βιοχάλκο από την Ελλάδα η οποία ανακοίνωσε τη μεταφορά της έδρας της στο Βέλγιο και την είσοδο της στο Χρηματιστήριο των Βρυξελλών.
Η Βιοχάλκο σηκώθηκε κι έφυγε την εποχή που ο Αντώνης Σαμαράς ουρλιάζει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί για το ελληνικό «success story» και καμαρώνει ότι μέσα σε ένα χρόνο έχει αλλάξει τη χώρα. Καμαρώνει ότι σταμάτησε τον φαύλο κύκλο της ύφεσης του Μνημονίου, καμαρώνει ότι έσωσε τις τράπεζες κι άρα αυτές θα χρηματοδοτήσουν την αγορά.
Ε, η Βιοχάλκο έφυγε γιατί δεν άντεξε άλλο την υπέρμετρη φορολόγηση και ταυτόχρονα δεν μπορούσε να εξασφαλίσει από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα τους αναγκαίους χρηματοδοτικούς πόρους. Σε αυτό το σημείο, αξίζει να σημειωθεί ότι Βιοχάλκο δεν είναι μια απλή επιχείρηση αλλά μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανικές ομάδες. που σύμφωνα με αναφορές των ΜΜΕ, πραγματοποιεί κύκλο εργασιών αξίας 4 δισ. ευρώ και απασχολεί περίπου 8.000 εργαζομένους.
Σαν να μην έφθανε ο προσωπικός διασυρμός του πρωθυπουργού από την επιλογή της Βιοχάλκο, ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων έριξε κι άλλο λάδι στη φωτιά τονίζοντας σε σχετική ανακοίνωση του:
Το γεγονός, ωστόσο, ότι τον τελευταίο χρόνο όλο και περισσότερες βιομηχανίες αποφασίζουν ή εξετάζουν την πιθανότητα να μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, θα έπρεπε να κτυπήσει καμπανάκι κινδύνου στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και στον πολιτικό κόσμο γενικότερα. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να ασχολείται σύσσωμη επί ένα χρόνο με το θέμα του ΦΠΑ στα εστιατόρια, ενώ ταυτόχρονα αγνοεί το θέμα των ΕΦΚ στην ενέργεια. Είναι καιρός να ενσκήψει αποφασιστικά στα συσσωρευμένα, ζωτικά προβλήματα που έχει δημιουργήσει η οικονομική πολιτική στην ελληνική βιομηχανία, που παραμένει ο σημαντικότερος κλάδος της οικονομίας από πλευράς προστιθέμενης αξίας, απασχόλησης, εξαγωγών και ο μεγαλύτερος τροφοδότης του κράτους σε φόρους και κοινωνικές εισφορές.
Ο Αντώνης Σαμαράς που υποτίθεται ότι αγωνίζεται για τις επενδύσεις κι όλα αυτά τα ωραία, κατηγορείται από τον σύνδεσμο βιομηχάνων της χώρας που κυβερνά ότι κάθεται κι ασχολείται με το ΦΠΑ στα σουβλάκια και βλέπει τις βιομηχανίες να περνούν τα σύνορα αναζητώντας μια πιο κανονική χώρα με μια πιο κανονική κυβέρνηση.
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι πολλά. Γιατί μας κοροϊδεύει ο πρωθυπουργός; Γιατί πιστεύει ότι θα καταφέρει να κοροϊδέψει και τους Ευρωπαίους; Γιατί επί των ημερών του σηκώθηκαν κι έφυγαν τόσες μεγάλες εταιρίες; Γιατί ο αστός Σαμαράς των φιλοευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων δεν προστατεύει τα συμφέροντα της ελληνικής βιομηχανίας;
Κυρίως όμως, γιατί επί των ημερών του διαβάζουμε μόνο για «success story» αναχρηματοδότησης των δανείων χρεοκοπημένων ομίλων ΜΜΕ; Γιατί διαβάζουμε μόνο για τράπεζες υπό κατάρρευση που ξαφνικά έγιναν κολοσσοί; Γιατί ακούμε μόνο ψιθύρους για την ιδιωτικοποίηση του ΟΠΑΠ; Με ποιους είναι τελικά ο Αντώνης Σαμαράς;...
parapolitiki.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου