Ο Παύλος έλεγε "Από εμένα θα ξεκινήσει η επανάσταση"...

Ο Παύλος Φύσσας κουβαλούσε στο πετσί του τον θάνατο που καραδοκεί στα γκαζάδικα της Ζώνης. Τη φτώχεια του Κερατσινίου, του Περάματος, της Νίκαιας, του Κορυδαλλού. Την προσφυγιά των περιοχών του, τον πόνο της μετανάστευσης.
Ο ...
πατέρας του, εργάτης, ένας από εκείνους που μετά από χρόνια βασανιστικής δουλειάς παλεύει ακόμη για μια σύνταξη. Μέλος του Συνδικάτου Μετάλλου και ο ίδιος ο Παύλος ή Killah P., δούλευε παλιότερα ως βοηθός σωληνά στη Ζώνη. Αυτό κράτησε πέντε χρόνια. Από το 1998 έως το 2003.
Ο Πέτρος Πουντίδης (Totem), κάτι περισσότερο από φίλος όπως λέει, τον γνώρισε σε ηλικία 17 ετών, όταν και οι δύο συμμετείχαν στο συγκρότημα «Κακά Μαντάτα». «Ο Παύλος δεν είχε κόντρες με κανέναν», εξηγεί στο «Εθνος».

Μπορεί το πάθος του να ήταν η ραπ, όμως του άρεσαν και τα ρεμπέτικα. Στους στίχους αποτύπωνε τις κοινωνικές ανησυχίες του και χάρη σε αυτούς αγαπήθηκε από το ψαγμένο κοινό της hip hop

«Τον αγαπούσαν όλοι. Μέσα από τα τραγούδια του προσπαθούσε να εκφράσει την αντίθεσή του στην αδικία και στον φασισμό. Δεν σήκωνε με τίποτα το άδικο. Ηταν ο τύπος του ανθρώπου που αν έβλεπε στον δρόμο να ενοχλούν μία κοπέλα, θα έτρεχε να βοηθήσει». «Ηταν ο γιος του μαστρο-Τάκη», συνεχίζει.
«Ολη του τη δουλειά την έκανε με το μυαλό του και τα χέρια του. Δεν πήγαινε ποτέ με τη μάζα. Ορθωνε το ανάστημά του απέναντι σε τέτοιες πρακτικές, δεν φοβόταν τους τραμπούκους. Η επίθεση εναντίον του ήταν στοχευμένη. Ο μαχαιροβγάλτης πήγαινε για τον Παύλο. Και η τακτική που ακολούθησαν ήταν ίδια με αυτή κατά των μελών του ΚΚΕ στη Ζώνη».
Ηταν άνθρωπος ανοιχτός, που διαρκώς ψαχνόταν. Μπορεί το πάθος του να ήταν η ραπ, όμως του άρεσαν και τα ρεμπέτικα. Στους στίχους αποτύπωνε τις κοινωνικές ανησυχίες του και χάρη σε αυτούς αγαπήθηκε τόσο από το ψαγμένο κοινό της hip hop. Πριν από λίγο καιρό, το καλοκαίρι του 2013, ηχογράφησε μαζί με τον Μετρονόμο το CD «Το δόγμα και το δώμα».

Πάνω από 2.000 είπαν το τελευταίο αντίο στον αδικοχαμένο Παύλο Φύσσα χθες στο κοιμητήριο του Σχιστού

«Ο Παύλος δολοφονήθηκε γιατί προσπαθούσε να προστατεύσει τους φίλους του από χρυσαυγίτες», λέει στο «Εθνος» ο Νίκος Χατζής (Thanasimos), ένας καλός του φίλος που βρισκόταν μαζί του το μοιραίο βράδυ. «Ηταν θηρίο, δεν έπεφτε με τίποτα. Ούτε σωματικά, ούτε ψυχολογικά. Εκατό άτομα να είχαμε πρόβλημα, θα καθόταν να συζητήσει και με τους 100 και θα τους βοηθούσε. Είχε λόγο και παντελόνια. Ηταν παιδί εργατικό και πολύ δυνατό. Ελεγε πάντα: ?Από μένα θα ξεκινήσει η επανάσταση?».
Ως έναν άνθρωπο «πολύ ξηγημένο, ίσιο, χαρούμενο και δυνατό χαρακτήρα» τον περιγράφει στο blog του και ο Ανδρέας Κωσνταντινίδης, ο οποίος τον γνώρισε το 2010, ενώ χαρακτηριστικά είναι όσα έγραψε χθες στο Facebook ο φίλος του Πέτρος: «Ολοι μου λέτε να γράψω κάτι για τον Παύλο. Τι να γράψω, ρε παιδιά; Τι; Δεν ήμασταν φίλοι, γα... την π...να μου, 5 χρόνια δεν είχαμε σπίτι μου/σπίτι του. Να γράψω:

• Αν δεν ήταν ο Παύλος να μου δώσει τα δικά του, κόμικς δεν θα διάβαζα ποτέ.
• Του αρέσανε οι λουκουμάδες της γιαγιάς μου.
• Δεν ράπαρε το "Για τον Θείο Σαμ", το δεύτερό μας demo, γιατί δούλευε μέχρι αργά και τον πήρε ο ύπνος μέσα στο στούντιο και δεν ξύπναγε.
• Του χρωστούσα 25 ευρώ.
• Τον σκότωσε χρυσαυγίτης...».

ethnos.gr