Άσυλο ανιάτων...

Ο κ. Στουρνάρας δήλωσε στο «Ρόιτερ» ότι δεν φοβάται οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας. Τον ανησυχεί αντιθέτως ο ...
ενδεχόμενος πολιτικός εκτροχιασμός. Διαγιγνώσκει κόπωση των βουλευτών την οποία ο ίδιος αποδίδει στο εντατικό νομοθετικό έργο των τελευταίων ετών. Υποθέτω ότι στην κόπωση συμβάλλουν και οι υψηλές θερμοκρασίες της εποχής, παράγων ο οποίος όμως θα εκλείψει με τον ερχομό του φθινοπώρου και την αποκατάσταση του ευκράτου κλίματος. Αρκεί να αντέξουν οι άνθρωποι και ειλικρινά αναρωτιέμαι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς, οι απλοί πολίτες αυτής της χώρας, για να συμπαρασταθούμε στις δύσκολες στιγμές που περνούν.

Ο κ. Στουρνάρας δεν είναι βουλευτής. Φαίνεται όμως πως η εντατική παραγωγή πολιτικού έργου που έχει αναλάβει ως υπουργός των Οικονομικών τον έχει βοηθήσει να αφομοιώσει τις πατροπαράδοτες αρχές της πολιτικής μας τάξης. Εμαθε κι αυτός πως το καθήκον της πολιτικής ηγεσίας είναι η σύνταξη νομοσχεδίων και η ψήφιση νόμων, οι οποίοι από τη στιγμή που ψηφισθούν απαλλάσσουν τους συντάκτες τους από περαιτέρω ευθύνες. Παράδειγμα η μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση. Η κυβέρνηση τήρησε τα υπεσχημένα, τον μείωσε κατά δέκα μονάδες και από εκεί και πέρα εναπόκειται στον πατριωτισμό μας να καταλάβουμε αν η μείωση ισχύει για τους καθήμενους, τους ορθίους και αν θεωρείται καθήμενος ή όρθιος ένας άνθρωπος ο οποίος είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί σε αναπηρική πολυθρόνα. Αν βέβαια είναι αρκετά πατριώτης και συνεχίζει να κυκλοφορεί στον δρόμο όπου άλλοι πατριώτες, αξιοποιώντας το αναπτυξιακό μέτρο της κατάργησης της Δημοτικής Αστυνομίας, έχουν παρκάρει στη διάβαση που του αντιστοιχεί. Η επιβίωση σ’ αυτόν τον τόπο είναι θέμα πατριωτισμού και οφείλουμε όλοι να επιβιώσουμε για να μην πάνε χαμένοι οι κόποι και η κόπωση των βουλευτών μας.

Τον ιδρώτα του βουλευτή, ως γνωστόν, θα τον αξιοποιήσει η ξεκούραστη Δημόσια Διοίκηση. Φρέσκια, νεαρά, έμπλεη πατριωτισμού γυρνάει τις πλάτες στις αντιξοότητες και αντικρίζει κατάματα το μέλλον. Ειδικά τώρα που οι κουρασμένοι βουλευτές, με την κυβέρνηση, κατάφεραν να κάνουν τη μεταρρύθμισή της να μοιάζει με πογκρόμ. Χωρίς οργανωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης, χωρίς πειστικούς στόχους η σημερινή Δημόσια Διοίκηση θυμίζει όλο και περισσότερο αυθαίρετο κτίσμα στο οποίο ο ιδιοκτήτης έχει προσθέσει τις περίφημες αναμονές, εν όψει του γάμου της κόρης του.

Η κούραση του βουλευτή δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με αυτήν που αισθάνονται οι συνήθως υπερβολικοί στις αντιδράσεις τους ελεύθεροι επαγγελματίες. Αυτοί που όλο παραπονιούνται για τους φόρους και τις ασφαλιστικές εισφορές που οι βουλευτές τόσο κόπιασαν να τους προσφέρουν και κλείνουν τις επιχειρήσεις τους, μάλλον από έλλειψη πατριωτισμού. Κι όσοι εξακολουθούν να μένουν όρθιοι απλώς γνωρίζουν ότι η παμπάλαια έχθρα ανάμεσα στη διοίκηση και τους πελάτες της έχει εξελιχθεί σε πόλεμο μέχρις εσχάτων.

Υπερβολές, θα μου πείτε. Οι συνήθεις υπερβολές που, αν τις πάρεις στα σοβαρά, θα πιστέψεις ότι η ωραία χώρα έχει μεταβληθεί σε άσυλο ανιάτων. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την είχε αποκαλέσει φρενοκομείο, και δη απέραντο, ελπίζοντας προφανώς πως κάποια στιγμή θα υπάρξει και η δυνατότητα εξιτηρίου στον κόσμο της λογικής. Μας έφτασαν καμιά τριανταριά χρόνια για να διαψεύσουμε την αισιοδοξία του. Και το τελευταίο που μας χρειάζεται είναι η συμπόνοια για την κόπωση των βουλευτών, οι εξομολογήσεις για τον πόνο ψυχής που αισθάνονται και λοιπά μαντζούνια της ανικανότητάς τους. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι νομοθετικό. Είναι το πρόβλημα μιας κοινωνίας που έχει ξεχάσει, αν το έμαθε ποτέ, πως στόχος της είναι η συνύπαρξη...

Τάκης Θεοδωρόπουλος